Graag vinger aan de pols bij Werkcode DPG Media en NVJ

De champagnekurken moeten op de eerste vrijdag van juni geknald hebben op de burelen van de NVJ. En met goed recht. De beroepsvereniging heeft na een lang onderhandelingstraject een nieuwe Werkcode afgesproken met DPG Media. En die zorgt ervoor dat freelancers van het concern er aanzienlijk op vooruit gaan.

De belangrijkste punten uit die Werkcode: DPG Media-freelancers krijgen vanaf 1 juli een vergoeding van minstens 167 procent van het cao-loon met een minimum van 30 euro per uur, het tarief van fotojournalisten gaat van 55 naar 65 euro per opdracht en tarieven worden geïndexeerd. Maar op één belangrijk punt werden geen afspraken gemaakt: de woordtarieven.

Zelf rekenen
Dat is ergens begrijpelijk. Omdat woordtarieven aanzienlijk kunnen verschillen per medium, is het moeilijk daar uniforme afspraken over te maken. In plaats daarvan wordt freelance-schrijvers gevraagd zelf te gaan rekenen, namelijk met deze formule: vermenigvuldig het aantal woorden dat je mag maken met het woordtarief en deel dat door het aantal uren dat je met je verhaal bezig bent.

Ter illustratie een rekenvoorbeeld. Stel dat je op pad wordt gestuurd voor een verhaal van 800 woorden tegen een woordprijs van 41 cent, dan levert dat verhaal je 328 euro op. Een freelancer die het minimum-uurtarief ontvangt zou dus net geen 11 uur aan dat verhaal kwijt moeten zijn. Ervaren freelancers, afgaande op het cao-uurtarief van 42 euro, zouden iets minder dan 8 uur aan het verhaal kwijt moeten zijn. Wie meer tijd kwijt is – bijvoorbeeld omdat een verhaal veel onderzoek vereist – moet aan de bel trekken en met de opdrachtgever een hoger woordtarief bespreken.

Sneller werken
Of dat in de praktijk lukt moet de tijd uitwijzen. Onder een deel van de freelancers heerst echter scepsis, blijkt uit berichten op sociale media. Een DPG Media-titel kan onder de Werkcode nog steeds zeggen dat een artikel een bepaald bedrag waard is en binnen een bepaald aantal uren gemaakt moet worden. Wie het niet in die tijd redt, “werkt dan gewoon te langzaam”.

Heel vergezocht is dat scenario niet, als je terugdenkt aan de ervaring van Britt van Uem. Begin 2018 vertelde ze in het tv-programma Wat verdien je? bij de regionale krant Tubantia 57,80 euro te krijgen voor een artikel waar ze 4 tot 5 uur aan werkte. In een reactie daarop stelde toenmalig hoofdredacteur Martha Riemsma in - net iets andere bewoordingen - dat Van Uem sneller had kunnen werken.

Op naar de evaluatie
Of er aan de onderhandelingstafel ook gesproken is over deze theoretische mogelijkheid, is me niet bekend. Gezien het positieve resultaat dat begin juni naar buiten werd gebracht, ben ik geneigd te denken (of in ieder geval: te hopen) dat dit hanteren van woordprijzen in de praktijk niet tot ‘je moet maar sneller werken’-scenario’s gaat leiden.

Tegelijkertijd bieden ervaringen uit het verleden goede reden om vinger aan de pols te houden. Ik zie uit naar het evaluatiemoment in 2023, waarop de NVJ en DPG Media evalueren hoe de Werkcode in de praktijk heeft uitgepakt. Een gewaarschuwd mens…