Dit is waarom The Correspondent geen mislukking is
Nog een paar weken en dan houdt de Engelstalige tak van De Correspondent op te bestaan. Op het ijkmoment in september – een jaar na lancering van The Correspondent – bleek het aantal abonnees van het eerste uur dat nog een jaartje bleef hangen te laag.
Van de 56.000 abonnees verlengde er slechts 21.000. Triest en pijnlijk tegelijk, zeker als je bedenkt dat (in ieder geval nieuwe) abonnees zelf kunnen kiezen hoeveel ze betalen en je in principe voor 1 dollar een jaar lang ‘The Corrie’ kunt lezen.
Daar kun je natuurlijk lacherig over doen (en dat gebeurde dan ook op sociale media). Ondanks het stoppen van The Correspondent (en de onhandige communicatie rondom de vestigingsplaats van het platform), is het Amerikaanse avontuur van oprichters Ernst-Jan Pfauth en Rob Wijnberg geen mislukking. Zelfs als een idee te hoog gegrepen blijkt, brengt een minder groot succes een hoop lessen met zich mee.
Thomas Edison wist dat als geen ander. In een interview stelde de Amerikaanse uitvinder eens dat de duizenden niet-succesvolle prototypes van zijn gloeilamp geen mislukkingen waren. Vrij vertaald: ‘Ik heb niet één keer gefaald. Ik heb juist bewezen dat die 10.000 manieren die ik uitgeprobeerd heb niét werken.’
Innovatie staat en valt met durven. En alleen al voor het lef om te proberen een internationaal platform op te richten, kun je niet anders dan respect hebben. Als iedereen zich bij een poging tot innovatie zou laten tegenhouden door angst om te falen, hadden we nu bij wijze van spreken nog altijd vierkante wielen gehad. En zonder wiel (lees: innovatie) geen vooruitgang.
Praat mee
1 reactie
Jan Everhard, 17 december 2020, 18:02
Waarom is The Correspondent wel een mislukking! Het gaat natuurlijk niet om het idee van innovatie an sich. Niemand zal bezwaar maken tegen innovatie. Alleen moet ‘het lef om te proberen een internationaal platform op te richten’ wel een inhoudelijk heel stevige basis hebben.
Ernst-Jan Pfauth en Rob Wijnberg hebben hun idee aan heel veel mensen kunnen verkopen. Maar als er van de 56.000 abonnees er slechts 21.000 overblijven na een jaar dan is er inhoudelijk toch een behoorlijke misrekening geweest over de aanspreekbaarheid van de inhoud van The Correspondent! De lezer heeft altijd gelijk en stemt met z’n voeten als de mooie beloften niet waargemaakt worden en in dit geval niet waargemaakt zijn. Ook als je een andere opvatting hebt over wat ‘nieuws’ is, De Correspondent en The Correspondent laten zich niet leiden door de waan van de dag maar richten hun aandacht op structurele ontwikkelingen in onze samenleving en in de wereld, zul je artikelen moeten publiceren die je lezerspubliek aanspreken en waarmee je je lezerspubliek kunt uitbreiden. Het grootste lezerspubliek van De Correspondent bevindt zich in Nederland. Het grootste lezerspubliek van The Correspondent bevindt zich in Europa. Naar mijn mening heeft noch DC noch TC voldoende nagedacht of er onderwerpen zijn die een gemiddelde lezer van TC uit Antwerpen, Middlesborough of Bielefeld zo aanspreekt dat hij/zij reikhalzend uitzien naar het vervolg?
Het gaat niet om het idee van innovatie maar het gaat om het tekortschieten van Pfauth c.s. om een platform te creëren wat daadwerkelijk een ‘wereldpubliek’ zou kunnen aanspreken. The Correspondent heeft de schijn tegen dat het een prestigeproject was. De praktijk van een jaar heeft duidelijk gemaakt dat het voor een wereldpubliek niet aansprakelijk was en dat het daarom terecht is dat het niet gecontinueerd wordt.