Vijf hoofdredacteuren blikken terug op hun keuzes voor en tijdens de coronacrisis

NRC kijkt met Pieter Klok (de Volkskrant), Paul Jansen (De Telegraaf), Herman Meijer (Op1), Joost Oranje ( Nieuwsuur) en René Moerland (NRC) terug op die begintijd.

Als mensen toen al wisten dat Covid-19 Nederland lam ging leggen “was dat tot op zekere hoogte toevallig”, zegt hoofdredacteur René Moerland van NRC. “Toen kon je niet weten dat het heel Europa en de rest van de wereld zou ontwrichten. Wij kunnen onzekerheden niet transformeren in stelligheden, maar wel omzetten in vragen.” Zo bezien vindt hij dat zijn krant in februari de geruststelling van het RIVM “scherper had kunnen bevragen”.

Tot de dag van ‘CORONA IS HIER’ op 28 februari was de berichtgeving “terughoudend”, zegt Paul Jansen van De Telegraaf. “Wij konden net zo goed of slecht inschatten welke kant het opging. Ik heb inmiddels wel geleerd dat het journalistiek gevaarlijk is to cry wolf. Maar ook dat het gevaarlijk is te zeggen: dit is maar een griepje. Je weet het gewoon niet.” De virologen waren verdeeld, “en ik heb ook maar politicologie gestudeerd.”

Herman Meijer is trots dat Op1 de “becommentariërende viroloog” Ab Osterhaus zo vaak aan tafel had. “Osterhaus heeft toch een paar keer vooruitgelopen: met meer testen, meer dit, meer dat. Dat is ook de taak, voor ons, dat je meedenkt met wat iedereen denkt en daar het commentaar en verhaal bij zoekt.” Een andere terugkerende expert was arts-viroloog Anne Wensing. “Zij is spannend omdat ze een rol speelt bij het OMT. Soms is het voor het debat beter om Osterhaus in te zetten. Een andere keer wil je Wensing om te weten hoe bij het OMT wordt gedacht.”

Onderschatting van het virus was er “per definitie”, zegt Pieter Klok. “Nu was angst achteraf gezien misschien een goede raadgever.”

Laat de journalistiek zich niet aanpraten dat de crisis te voorzien was, zegt Joost Oranje. “Het zou bizar zijn dat iedereen verrast was, behalve wij. We zijn onderdeel van het systeem.”