Uitgevers steken miljoenen in Blendle

De nieuwe aandeelhouders zijn grote uitgevers. Om andere uitgevers niet af te schrikken mee te doen aan Blendle is vastgelegd, dat The New York Times Company en Axel Springer geen inzage krijgen verkoopgegevens van Blendle en andere deelnemende uitgevers.

Mathias Döpfner, topman van Axel Springer in een persbericht van Blendle: ‘Als uitgever willen we gebruikers er van overtuigen dat ze moeten betalen voor goede journalistiek. Daarom ben ik enthousiast dat een Europese start-up daarvoor een eenvoudig te gebruiken platform bouwt. Blendle heeft de potentie jong, internet vaardige lezers te trekken’.

Uit een toelichting per mail van Blankesteijn aan de deelnemende uitgevers valt op te maken dat de kapitaalinjectie net op tijd komt. Blendle was bijna door zijn geld heen en zou zonder extra geld failliet zijn gegaan. Blankesteijn en Klöpping hadden dit jaar al bijgestort en afgezien van salaris om de start-up draaiende te houden.

Weliswaar is Blendle succesvoller dan gedacht met 130.000 geregistreerde gebruikers, maar Blankesteijn en Klöpping kozen er ook voor de kosten flink te laten oplopen om zo sneller te kunnen ontwikkelen. Inmiddels werken er 32 mensen aan Blendle.

Blankesteijn noemt dat het ‘alles of niets scenario’ waarbij van meet af aan duidelijk was dat er relatief snel nieuw, extern kapitaal nodig zou zijn. In januari van dit jaar wisten de twee dat ze geld zou hebben tot augustus. Door betere online verkopen werd dat iets langer dan gedacht.

Als snel dit jaar kwam Blendle in gesprek met beide grote, internationale uitgevers. Ook is gesproken met professionele investeerders. Volgens Blankesteijn wilden die meer geld op tafel leggen, maar ook meer zeggenschap en een duidelijk moment van verkoop.

Blankesteijn: ‘Maar wij waren niet op zoek naar het hoogste bod. Wat we irritant vonden bij die puur financiële investeerders, is dat ze voornamelijk geïnteresseerd waren in de exitstrategie. En die hadden en hebben we niet. Wij willen betalen voor journalistiek op internet heel gewoon maken, net als Axel Springer en The New York Times, en als daar nooit een koper voor komt vinden we het ook prima. Dat horen die investeerders niet graag. Die willen gewoon een verveelvoudiging van hun investering, binnen drie of uiterlijk vier jaar, maakt niet uit hoe.’

Dus kozen de Blendle-oprichters voor de twee uitgevers. Blankesteijn in de mail aan de huidige deelnemers: ‘Vorige week was dan eindelijk alles geregeld. Alexander en ik houden 77 procent van het stemrecht (want we stemmen ook namens het personeel). Wij houden dus de volledige controle, sterker nog: de belangrijkste voorwaarde van AS en NYT voor de investering was dat Alexander en ik nog jaren blijven zitten waar we zitten. Dat vertrouwen is heel fijn.’

‘Andersom willen ze ons helpen waar we dat maar nodig hebben, wat heel prettig is, aangezien onze onderbuiken ook regelmatig fout zitten. Business plannen maken en bedenken hoe we Blendle internationaal uit kunnen rollen is een stuk makkelijker met een beetje hulp van mensen die zulke dingen vaker hebben gedaan. ‘

‘En we hebben dus opeens 3 miljoen op de Blendle-rekening staan - dat blijft een apart gezicht. Dat geld hebben we nodig om de verliezen in Nederland te dekken (want Nederland is te klein om ooit break-even te kunnen draaien op 30%), en vooral om te investeren in internationale uitbreiding, want als we de ontwikkelkosten kunnen spreiden over meerdere landen is Blendle hopelijk wél rendabel te maken.’

‘Voor de Nederlandse versie verandert er dus niets, behalve dan dat we dankzij deze investering niet failliet zijn gegaan, we nog meer kunnen investeren in een nog toffere site en daardoor hopelijk nog veel meer geld naar jullie kunnen gaan overmaken.’

Lees ook:
Erik van Heeswijk: de potentie van Blendle