Snel

Meteen breekt een mediatieke hel los. ‘Onbekwaam en gevoelloos’, zo omschrijft een commentator de magistraten die de vrijlating bevolen. Ze werden ook omschreven als ‘verziekte geesten’ die vanzelfsprekend ‘verregaand incompetent of gewoonweg gemakzuchtig waren’. Het kon ook niet anders of dit voorval ‘zou ieder rechtsgevoel bij de burgers doden’, en was het nog maar wachten op het volgende ‘slachtoffer dat het recht in eigen hand zou nemen’, dat dan ‘door het volk vrijgesproken zou worden’, wat ‘ook iedereen zou begrijpen’.

Na enkele dagen blijkt er een simpele reden te zijn waarom de vijf verdachten niet werden aangehouden: ze hadden er namelijk niets mee te maken. Twee anderen hebben de feiten inmiddels bekend en zijn wel voorgeleid en aangehouden. Je kunt de politiediensten en het parket in deze dus niets anders verwijten dan dat ze hun werk goed hebben gedaan. Namelijk dat ze niet zijn ingegaan op de eerste de beste aanwijzing om direct iemand op te pakken zolang de feiten niet bewezen zijn. Dat ze, geconfronteerd met een opstoot van volkswoede, de principes van de rechtsstaat gehandhaafd hebben, waaronder het toch niet onbelangrijke principe van het vermoeden van onschuld tot het tegendeel bewezen is. Dat ze vervolgens in vrij korte tijd de échte daders opgespoord en opgepakt hebben, wat van daadkracht en efficiëntie getuigt.

Toch hebben ze de mediatieke spitsroeden mogen lopen van journalisten die zonder al te veel nadenken de perceptie vergroten dat het bij het gerecht allemaal incompetente idioten zouden zijn. Wel, ik prijs me gelukkig dat het deze magistraten zijn, en niet supersnelle journalisten die in dit land nog over schuld en onschuld beslissen.

Yves Desmet is hoofdredacteur van De Morgen.