Nieuwe generatie
Het is een heerlijke tijd. Mijn sociale leven lijdt eronder, dat moet ik toegeven, maar mijn avonden bestaan sinds begin september uit bankhangen. De publieke omroep is versterkt door veel nieuwe journalistieke programma’s. Oké, sommige programma’s moeten hun draai nog vinden, maar al met al word ik op actualiteitengebied heerlijk bediend.
Voor de nieuwe programmering werd er wat afgemekkerd. ‘Drie keer de Volkskrant’, mopperde omroepbaas Henk Hagoort. Nou, je zou eigenlijk ook kunnen spreken over drie keer omroep Max. Want in hoeverre waren de omroepen op actuagebied gericht op de jongere generatie?
Jammer genoeg wordt mijn enthousiasme over de nieuwe programmering niet bepaald gedeeld door mijn omgeving. Als ik tijdens de afwas mijn huisgenoten vertel over de futuristische studio van Nieuwsuur, kijken ze me met glazige ogen aan: ‘Nieuws-wat?’ En Ochtendspits: ‘Huh, bedoel je dat je in file stond?’ Als ik vervolgens ook nog over het nieuwe Vara-programma met Jan Tromp begin, kan die gigantische afwas ineens ook wel morgen afgemaakt worden.
Op school ben ik wel eens studenten tegengekomen die hun dagelijks portie actualiteiten uit RTL Boulevard haalden. Als een gedeelte van de nieuwe generatie journalisten al niet te porren is voor actualiteiten-programma’s, hoe moet dat dan met de SPH-, psychologie- en geneeskundestudenten?
Het stemt weemoedig. Voor wie worden die nieuwe nieuwsprogramma’s eigenlijk nog gemaakt? Alleen voor de hoger opgeleide vijftigplusser? Zo ja, hoe lang kan het dan nog blijven bestaan? Wat als al die oudjes, die nu nog voor de prima kijkcijfers zorgen, er straks niet meer zijn?
Als ik mijn niet-journalistieke generatiegenoten peil, blijkt dat zij weinig interesse hebben in de actualiteiten. Ja, de laatste ontwikkelingen in het privé-leven van Patrica Paay. En inderdaad, de DWDD-ruzie tussen Pieter Storms en Jort Kelder hebben ze nog even teruggekeken op YouTube. Maar als je het hebt over de spannende tijden in Den Haag of de wantoestanden in Irak: ze weten er vaak niets van. En ze hoeven er ook niets van te weten.
Daarom begrijp ik niets van al die azijnpisserij van televisierecensenten en zure journalisten op PowNews. Natuurlijk, of Dominque Weesie geboren is met presentatietalent is sterk de vraag. Maar PowNews doet wel een serieuze poging de jongere doelgroep te bereiken. Als we de actualiteitenprogramma’s willen behouden, zal er ook geïnvesteerd moeten worden in de nieuwe kijker. Die gaat niet plotseling op z’n dertigste interesse tonen in nieuws en achtergrond. Geef die redactie een kans. We kunnen allemaal heel zuur doen, maar de jonge generatie – u weet wel, de generatie van de toekomst – weet wel wat PowNews is.
Waarom? Omdat veel nieuwe kijkers houden van een beetje bullshit op z’n tijd. Nieuws met een twist, niet altijd zo zwaar. En als Dominique er nog een presentatiecursusje tegenaan gooit en Rutger iets minder hijgerig doet, zou het zo maar eens kunnen zijn dat de redactie van PowNews het laatst lacht.
.(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken)
Saïda Maggé is starter op de arbeidsmarkt
Praat mee