Jan Warners (1953 – 2012)
Wijkend blond haar, gulle lach, vlotte babbel met onmiskenbaar Zeeuws accent, en veel, heel veel branie: zo staat journalist Jan Warners bekend bij oudere generaties Binnenhofbewoners. Na kortere periodes op Buitenland, Economie en Feature beleefde Jan er van midden jaren ’80 tot 1994 als chef van de politieke redactie van het Algemeen Dagblad zijn glorietijd.
Met steun van toenmalig hoofdredacteur Ron Abram voerde hij een grondige verjonging van de redactie door, waarna de inmiddels toonaangevende AD-equipe een aantal jaren grossierde in primeurs en degelijke parlementaire verslaggeving.
’s Zomers verdween Jan, voor de door hem opgezette en tot AD-kroonjuweel uitgegroeide Haringtest, maar in september was hij weer daar, ‘bagger!’ roepend over de door zijn manschappen samengestelde Prinsjesdagbijlage, die hij letter voor letter naliep. Of zoals toenmalig collega Bert van Dommelen dat uitdrukte: ,,Geen komma gaat hier ongeneukt voorbij.”
Veel Binnenhofbewoners kenden vooral Jan’s lossere kant: een lunch met honderd jaar oude cognac, of een rel met Kamervoorzitter Deetman, nadat Jan in Kazachstan het vliegtuig aan de grond hield tot de fractieleiders met wie hij op stap was hun deel van de drankrekening van de vorige avond hadden terugbetaald.
Deetman trok met veel moeite een royement in en leverde later, met evenveel moeite, een bijdrage aan de afscheidskrant van Jan, die intussen sociëteit De Witte nog op stelten had gezet. De trui waarin hij het AD-commentaaroverleg wilde bijwonen had meer gekost, klonk het met misbaar, dan de flodderpakken van de sociëteitsbewoners.
Terug in Rotterdam ging het niet meer goed tussen Jan en het AD. Na een kort intermezzo als hoofdredacteur van Nieuwsblad Transport, werkte hij een kleine acht jaar als chef eindredactie bij Oogst. Kort daarna vertrok hij met levenspartner Mischa van der Plas, één jaar vóór hem overleden, naar Frankrijk. Daar, dichter bij de druiven dan ooit, wilde hij ook blijven.
Frans Boogaard
Foto: AD