Frits van Exter over hoe je omgaat met verwachtingen die je niet kunt beantwoorden

Volgens klaagster is met de publicatie alles misgegaan wat er maar kan misgaan. Zij had vol verwachting het plaatselijk nieuwsblad benaderd met de suggestie aandacht te besteden aan ouderverstoting: een kind verbreekt het contact met een van de ouders na een echtscheiding. Zij ziet wat het teweegbrengt bij haar partner, die zijn dochter al veertien jaar niet meer heeft gezien. Hij zelf wil niet praten met de redactie, maar zij wel. Lezers moeten weten wat het is.

De publicatie maakt haar woedend. Dit was niet de bedoeling. Het gaat vooral over de situatie van haar partner, terwijl zij vooraf nog zo duidelijk had gezegd dat zij geen persoonlijk maar een informatief artikel wilde. Daarom had zij ook allerlei informatiemateriaal gestuurd.

Bovendien heeft de journalist zonder overleg er ‘een andere kant van het verhaal’ aan toegevoegd: het relaas van een anonieme jonge vrouw die zegt dat zij zelf heel bewust ervoor heeft gekozen om haar vader niet meer te zien.

Als zij dat had geweten had zij nooit toestemming gegeven voor publicatie. Het probleem van ouderverstoting is volgens haar nu juist dat het kind wordt wijsgemaakt dat het de eigen keuze is.

En dat het artikel haar niet vooraf is voorgelegd, is volgens haar in strijd met de afspraak. Ze begrijpt ook niet waarom het nodig is haar achternaam te vermelden. Het nieuwsblad verschijnt in een kleine gemeente. Een gevolg is dat de dochter het onder ogen krijgt. Zij stuurt een anonieme reactie naar het nieuwsblad, waarin zij duidelijk maakt dat zij zelf geen contact met haar vader wenst.

Het komt niet meer goed tussen de vrouw, die aandacht wilde voor een belangrijk onderwerp, en de redactie, die dat ook wilde geven maar zonder haar journalistieke onafhankelijkheid op te geven. De journalist ontkent dat zij inzage vooraf heeft toegezegd. Klaagster is zelf uitvoerig ingegaan op persoonlijke vragen. Beide partijen waren overeengekomen alleen haar eigen achternaam te gebruiken. En de toevoeging van de jonge vrouw was nodig voor de balans in het artikel. De ingezonden brief tenslotte was in het kader van hoor en wederhoor volgens de hoofdredacteur gerechtvaardigd. Het lukt hem niet om de zaak met een compromis over een laatste nawoord te besluiten.

De leden van de Raad lezen de stukken, beluisteren de bandopnames van het interview en horen de partijen in de zitting; er zijn emoties aan beide kanten. Zij stellen geen journalistieke onzorgvuldigheid vast, maar zien vooral opgestapeld verdriet en frustratie. Achteraf waren beide partijen er liever niet aan begonnen.

Frits van Exter is voorzitter van de Raad voor de Journalistiek, maar heeft geen stem bij de beoordeling van klachten. Hij verwoordt slechts zijn eigen mening.