Erik Mouthaan: ‘De publieke omroep mag altijd bellen’

Informatief en openhartig gesprek met Erik Mouthaan. Erik liep niet alleen stage bij RTL-nieuws, maar ook op de Nieuwsdienst van het Utrechts Nieuwsblad waar ik destijds chef van was. In een oogwernk zag ik het al: het talent droop ervan af. Op een middag heb ik hem meegenomen naar Vinkeveen waar twee overvallers die in Utrecht een bank hadden beroofd en op de hielen gezeten door de politie zich in dat motel langs de snelweg hadden verschanst. Het was moeilijk voor ons om erbij te komen. Op de A2 stonden lange files maar door tegen het verkeer over de vluchtstrook te rijden, konden we in de buurt van de afzetting komen. In de kofferbak had ik nog twee kogelwerende vesten liggen (was net terug van de oorlog op de Balkan) die we voor alle zekerheid in de buurt hielden.
Na enige tijd bleek dat de overvallers een agent voor de ingang van het motel hadden neergeschoten Dat nieuws probeerden we voor tenminste nog vijf edities van het UN mee te nemen. De persen draaiden op volle toeren. Erik stroop de file af, op zoek naar een welgestelde met een autotelefoon. Ik verzamelde nieuwsfeiten en sfeer. Erik vond een Mercedes met autotelefoon. Telkens als ik weer wat had om de opening van de krant aan te vullen, rende Erik met mijn krabbels op een velletje naar die Mercedes en gaf het nieuws, op z’n Amerikaans (al),  in staccato, via die telefoon door aan een eindredacteur. De grote vraag was: leefde die agent nog of was hij al overleden. Voor de laatste (stads)editie lukte het hem nog het bericht door te geven dat die politieman op de stoep van dat motel was doodgebloed. Het was zijn ‘vuurdoop’ als aankomend verslaggever die meteen leerde te improviseren; zoals hij dat zo vaak voor de camera heeft moeten doen. Erik Mouthaan toonde zich toen al als een journalist pur sang en is dat gebleven. In Nederland zal hij al zijn talenten weer ten toon kunnen spreiden.
Taco Slagter