Ook Nederlandse media plaatsten artikelen van fictieve auteurs

Verschillende verslaggevers gebruikten een pseudoniem om clandestien bij te verdienen. Sommige hoofdredacteuren werkten bewust mee aan dergelijke constructies schrijft de krant.

De oprichter van het persbureau, Martin van Zaanen, beweert dat hij slordig en naïef is geweest. Hij kocht verhalen via tussenpersonen en zou de auteursnamen niet goed hebben gecontroleerd. Zelf publiceerde Van Zaanen hoogstwaarschijnlijk ook onder een valse naam. Dat blijkt uit verklaringen van een oud-collega bij het weekblad Den Haag Centraal, Ronald Mooiman, die zich in 2008 en 2009 bediende van hetzelfde pseudoniem: ‘Jimmy Grondstra’. De toenmalige hoofdredacteur van het blad keurde dat goed. Mooiman zegt dat hij lang niet de enige sportverslaggever was met een nepnaam. “Ik ken meer voorbeelden”.

Rens Muller, hoofdredactielid bij Veronica Magazine tussen 2006 en 2012, is niet verbaasd over het gerommel met namen. “Je wilt niet weten hoeveel sportjournalisten bijklussen onder pseudoniem. Bij Veronica had ik een paar auteurs die dat deden. Als ik zeker wist dat iemand zelf naar een interview was geweest, had ik er geen problemen mee.”

Ook bestsellerauteur Michel van Egmond heeft journalistieke verhalen geschreven onder pseudoniem. “Dat deed ik als ik niet mocht schnabbelen van een werkgever”, zegt hij. “Het is al best lang geleden, het gaat om een paar stukken in Voetbal Magazine.” De hoofdredacteur stemde hiermee in.

Formule 1-verslaggever ‘Jaap Rozema’ van het Nederlandse JFK Magazine bestaat niet echt. “Dat is het pseudoniem van iemand die voor een landelijke krant schrijft”, erkent hoofdredacteur Willem Baars. “Zijn werkgever mag niet weten dat hij bijklust. [...] Voor welke krant hij werkt? Dat zeg ik niet.”