mgm nvj maart

— donderdag 26 januari 2012, 09:50 | 90 reacties, praat mee

Onderaan de journalistieke ladder

Het is crisis. Er zijn weinig vacatures en veel werkzoekenden. Dus kunnen werkgevers eisen stellen. En dan schroeven ze meestal niet de opleidingseis op, maar de eis van ervaring. Datzelfde geldt ook voor de journalistieke branche. Cru voor het toenemend aantal academisch afgestudeerde journalisten. Het lijkt er namelijk op dat deze nu onderaan de journalistieke ladder belanden, stelt de academisch geschoolde ex-student journalistiek Myrta Otten in een persoonlijke brandbrief.

 

Laatste wijziging: 26 januari 2012, 10:53

Na het VWO wist ik precies wat ik wilde worden: journalist. Ik koos voor de universitaire studie Geschiedenis waar je volgens de folders ‘ook journalist mee kon worden’. Ik vond dat ik eerst meer van de wereld moest weten, alvorens er verslag van te doen. De kers op de taart was uiteindelijk een master Media & Journalistiek. De opleiding drukte ons op het hart dat de vraag naar academisch geschoolde journalisten in de toekomst alleen maar zal toenemen. Immers, ‘in deze mediamaatschappij bestaat een snel groeiende behoefte aan academisch gevormde mediadeskundigen die raad weten met de complexe problemen en veranderingen binnen de mediawereld en de wijdere samenleving’. Tijdens een dagje NOS voor masterstudenten werd mij en mijn medestudenten verzekerd dat ze in ons, academisch afgestudeerde journalisten, toekomst zagen. Wat ze eigenlijk bedoelden was waarschijnlijk ‘academisch geschoold, mits net zoveel ervaring als een hbo-opgeleide journalist’.

En daar wringt het. Terwijl je als universitair student journalistiek zit te ploeteren op analyses van hoe Marokkanen in het nieuws gerepresenteerd worden, hollen de hbo’ers van de ene praktijkervaring naar de andere. Met een incidentele ervaring als redacteur bij een cultureel evenement of buurtkrantje valt daar nu in sollicitatieprocedures niet tegen op te boksen. En dat lijkt niet alleen voor mij te gelden. Mijn afgestudeerde medestudenten grossieren in administratieve functies en zeer down to earth-communicatiefuncties (lees: websites bijhouden). Functies waar ze vaak óf geen opleiding voor nodig hebben óf vanwege hun studentenbaan dan tenminste nog het meest ervaring in hebben. Zeker niet de functies waar ze de universitaire master Journalistiek voor zijn gaan doen. De enige medestudent die wel bezig is in de journalistiek is, waarschijnlijk niet toevallig,  nog steeds bezig met zijn masterscriptie.

Natuurlijk was er wel het besef dat de mooie beloften over de arbeidsmarkt voor de wetenschappelijk afgestudeerde journalisten wel eens zogenaamde ‘folderperspectieven’ zouden kunnen zijn. Ingegeven door mijn medestudenten, waarvan een deel van het hbo afkwam, plakte ik op de valreep toch nog maar een stage bij een landelijke omroep aan mijn studieloopbaan. Maar wat blijkt, een stage wordt in veel sollicitatieprocedures niet als werkervaring gerekend. Al heb je tijdens je studie tig keer de minister president geïnterviewd, Wilders achter de broek gezeten en gevoetbald met de Dalai Lama: het blijkt allemaal ‘geen ervaring’ te zijn.  Je zou bijna denken dat niet een academische opleiding maar juist helemaal géén opleiding de beste opleiding is om journalist te worden. Gewoon direct in het echt beginnen, dan leer je de rest vanzelf.

Daar waar de hbo-afgestudeerde journalisten het dus al lastig hebben, bungelen academisch geschoolde journalisten helemaal onderaan de journalistieke ladder. Er werd ons, academische studenten journalistiek, verteld dat de journalistieke branche om ons zat te springen. Wel, mochten jullie ons zoeken: je vindt ons op de treurige communicatieafdelingen van plaatselijke makelaarskantoren en voedingsconcerns. Om ‘ervaring’ op te doen.

Myrta Otten studeerde eerder geschiedenis en filosofie. In februari studeert ze af voor de master Media & Journalistiek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Ze is sinds een maand op zoek naar een baan. Haar brief is gebaseerd op haar ervaringen en die van een deel van haar medestudenten die in september al afstudeerden. Samen zijn ze nu bezig een weblog op te zetten met commentaar op de media en journalistiek om de geest en pen scherp te houden.

Bekijk meer van

Tip de redactie

Logo Publeaks Wil je Villamedia tippen, maar is dat te gevoelig voor een gewone mail? Villamedia is aangesloten bij Publeaks, het platform waarmee je veilig en volledig anoniem materiaal met de redactie kunt delen: publeaks.nl/villamedia

Praat mee

90 reacties

Rubinia Tjon A Sam, 26 januari 2012, 14:19

De auteur van het stuk is sinds een maand op zoek naar een baan? Een maand? Dat is niks! Ik ken studenten journalistiek (ja: HBO’ers) die al jaren zoeken naar een baan. Ook voor hen telt stage (die ze vaak pas konden lopen na maanden op een wachtlijst te hebben gestaan) niet mee. Om maar te zwijgen van de InHolland Journalistiek mensen of de Media en Entertainment management afgestudeerden die nu de dupe zijn van alle slechte publiciteit rond hun hogeschool. Als deze dame -zoals gezegd- van kinds af aan al journalist wilde worden, waarom is ze dan niet eerder begonnen met vrijwilligerswerk bij de lokale krant/ omroep om zo ervaring op te bouwen? Tijdens de middelbare school periode bijvoorbeeld! Of later tijdens de studies geschiedenis en filosofie?

Met zeuren kom je er niet hoor! Met aanpakken wel!

(Zeg ik, 27 jaar, ook al vroeg besloten journalist te worden en me dus aangemeld bij de lokale radio zender. Vervolgens HBO journalistiek gedaan, maar altijd vrijwillig blijven werken in de media. Daarna ook een master journalistiek gedaan en -je raadt het al- blijven werken! Vervolgens aangenomen op een presentatie/ redactiefunctie, omdat ik als afgestudeerde wel al ervaring had: Het begint allemaal met een plan. Niet pas achteraf denken)

AlexanderPleijter, 26 januari 2012, 14:31

Typisch gevalletje van ‘de verkeerde master gekozen’. De master aan de Erasmus Universiteit is geen opleiding die journalisten opleidt. Het programma bevat slechts één cursus waarin iets wordt gedaan journalistieke vaardigheden. Er zit ook geen stage in het studieprogramma.
Dat is heel anders bij enkele andere masters, zoals die in Leiden, Amsterdam en Groningen. Daar bestaat ongeveer de helft van het studieprogramma uit het trainen van journalistieke vaardigheden, inclusief stage. Studenten die deze masteropleidingen hebben afgerond komen ook goed aan de bak in de journalistiek.

Miekevaneerden, 26 januari 2012, 14:35

Ik sluit me aan bij bovenstaande reactie. Ik heb de master in Groningen gedaan en kon na mijn stage aan de slag.

Hille van der Kaa, 26 januari 2012, 14:44

En of dit stuk echt helpt bij het zoeken naar een baan?

Mijn ervaring is die als Rubinia. Ook ik wilde altijd al journalist worden en schreef veel voor lokale kranten tijdens mijn middelbare schooltijd. Naast mijn (niet-journalistieke) master opleiding, volgde ik een minor aan een HBO journalistiek. Een vrijwillige stage bij een persbureau en baantje bij de universiteitskrant zorgden er voor dat ik genoeg ervaring had voor een mooie journalistieke baan, al voor mijn officiële afstuderen.
Nu werk ik als docent voor zowel een universiteit als journalistieke HBO. De studenten die veel kans maken op een journalistieke baan zijn diegenen die zich naast hun studie al flink profileren. En dat is echt niet alleen met een stage, maar veelal met (vrijwillige) klussen. Het talent drijft zo al boven voor het einddiploma. Wat dat betreft maak je je eigen kansen. Of je nu van de universiteit komt, of niet.

Inge, 26 januari 2012, 16:06

Natuurlijk is het belangrijk om je naast je studie te profileren en vrijwilligerswerk te doen. Helaas merk ik als net afgestudeerde werkzoekende ook dat werkgevers nevenactiviteiten en vrijwilligerswerk vaak niet als werkervaring zien. Ze geven er wel complimenten over (tijdens bijvoorbeeld sollicitatiegesprekken), maar de afwijzingen zijn uiteindelijk toch gebaseerd op het ‘feit’ dat je te weinig werkervaring hebt.

Verder denk ik dat over het algemeen de meerwaarde van een universitair diploma wordt onderschat. Werkgevers lijken vooral te kijken naar concrete vaardigheden (Kun je met bepaalde softwareprogramma’s werken? Heb je redactie-ervaring? etc.), terwijl dit soort vaardigheden redelijk snel aan te leren zijn. Kritisch denken, fenomenen vanuit een brede context bekijken en buiten de dominante discoursen kunnen denken, zijn echter vaardigheden die veel meer investering en tijd kosten. Het zijn deze vaardigheden die juist bij studenten van de universiteit vaak beter ontwikkeld zijn. En vooral binnen de branche van de journalistiek, waar het noodzakelijk is om niet te vervallen in routine, kritisch te denken en je bewust te zijn van je rol als mediamaker, kunnen deze minder concrete vaardigheden een grote meerwaarde hebben.

Thijs, 26 januari 2012, 16:39

Myrta begon haar studie vanwege een folder op een voorlichtingsavond? Van een journalist in de dop zou je iets meer onderzoeksdrang verwachten zodat meteen duidelijk zou zijn geworden dat de beloftes holle frasen waren.

Ook reaguurder Inge heeft er nog niet veel van begrepen: werkgevers gaat het om vaardigheden, niet om hoe lang je op school hebt gezeten. Alleen met vaardigheden wordt geld verdiend, praatjes vullen geen gaatjes. En je nevenactiviteiten maken wel degelijk wat uit als je solliciteert maar je moet niet verwachten dat je met 1x in de week de stoelen klaarzetten voor het kienen voor 80-plussers direct de competenties hebt om boven de rest uit te stijgen.

Het is druk op de arbeidsmarkt, wie betaalt die bepaalt. Je moet je dus extra profileren en zorgen dat je boven de rest uitsteekt. Als journalist had je dat vooraf kunnen zien aankomen. Deal with it en begin niet na 1 maand te brullen dat je nog geen baan hebt, je gooit je eigen ruiten in!

Han Dijk, 26 januari 2012, 17:06

Hihi, een opleiding voor journalistiek?
Wat is de definitie van journalistiek dan? Verslag doen van wat er gebeurd? En daar heb je serieus een academische opleiding voor nodig? Waarom?
Ik zou haast zeggen dat je bij voorbaat gediskwalificeerd bent als journalist als je denkt dat je moet studeren om de wereld te vertellen wat je ziet…

Begin een blog en ga journalistiek bedrijven. Als je goed bent, lezen veel mensen je teksten, ruim je wat advertentieplaats in. En tralala hopsakee, Myrta verdiend geld.

Gerben Solleveld, 26 januari 2012, 17:27

Onderaan de journalistieke ladder beland je volgens mij alleen wanneer het vak in ieder geval niet je leven is. De auteur van het artikel ‘Onderaan de journalistieke ladder’ slaat de plank op een aantal plekken volledig mis, of brengt in ieder geval geen noodzakelijke nuances aan. Voordat ik verder van wal steek, brengt het wellicht wat verheldering om te zeggen dat ik degene ben op wie de auteur doelt in het zinnetje ‘De enige medestudent die wel bezig is in de journalistiek is, waarschijnlijk niet toevallig, nog steeds bezig met zijn masterscriptie’.

Om direct met dit zinnetje te beginnen. Het is natuurlijk een mooie aanleiding om gepaste jaloezie richting die ene student te kunnen uiten en de omvang van haar probleem te benadrukken. Voor het gemak heeft de auteur daar maar van gemaakt dat ik ‘waarschijnlijk’ teveel aan het werk ben en dus geen tijd heb om aan mijn masterscriptie te werken.
Wanneer zij naar waarheid dit verhaal had opgeschreven – en ik weet dat zij de waarheid kent – had zij eenvoudigweg geweten dat ik om persoonlijke redenen nog steeds bezig ben met mijn masterscriptie en niet om zakelijke of journalistieke redenen.

Het klinkt mij vreemd in de oren dat de auteur na het VWO al wist dat ze journalist wilde worden, maar daar na een aantal studies nog steeds geen of weinig praktische invulling aan heeft gegeven. Wat ik hiermee wil zeggen is het volgende. Zijn de meeste studenten aan een academische opleiding journalistiek, specifiek wanneer het deze in Rotterdam betreft, waar ik zelf deel van uitmaak, niet ietwat naïef?
De auteur schrijft dat de opleiding garanties geeft, ze schrijft ook dat de NOS garanties geeft. Ten eerste mis ik de volledige duiding om welke garanties het precies gaat, want de zekerheid van een baan in de journalistieke wereld kunnen ook zij met het huidige beroepsperspectief niet geven. Ik denk dat het naïef is van studenten om deze opleiding maar te gaan doen in de hoop dat er wel een baan uitrolt. Daarnaast was ik vooraf al sceptisch over deze opleiding wanneer het zou gaan om een baan. Ik heb namelijk het programma doorgenomen en las daar direct al uit: ik leer niet hoe ik een journalist moet worden. Ik leer hoe de journalistiek en de media in elkaar zitten en welke processen daar achter schuilgaan. Dat is iets compleet anders, maar wel iets wat ik alsnog wilde leren.
Verder vraag ik mij af waarom de auteur een dergelijke persoonlijke brief al na een maand van zoeken naar een baan durft te publiceren.

In de afgelopen jaren heb ik de journalistiek van binnenuit mee mogen maken. Zowel op mijn hbo-opleiding, als wel op mijn vervolgopleiding op de universiteit en bij veel werkzaamheden binnen diverse mediabedrijven. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat journalistiek een levensstijl is. Niet voor niets is mijn credo: “Journalism, it’s a lifestyle.” Journalist ben je niet van negen tot vijf, nee dat ben je altijd en overal. Journalistiek vraagt ook een aantal vaardigheden die bij menigeen nog wel eens ontbreken:
- Passie: de ware passie komt tot uiting wanneer je als beginnend journalist, nog in de allereerste fase van je opleiding (of desnoods daarvoor al) je aanmeldt bij een lokale krant of lokaal radiostation. Of je er nu geld mee verdient of niet. Dit is pas echt onderaan de journalistieke ladder beginnen.
- Netwerken: zorg dat je mensen kent en zorg ook dat mensen jou kennen. Het helpt je in je carrière. Uit ervaring kan ik spreken dat ik verschillende werkzaamheden alleen maar heb gekregen ‘via via’ en niet via de sollicitatiebrief met cv.

Eerlijk gezegd begrijp ik juist het punt waar het volgens de auteur ‘wringt’ niet helemaal. De maatschappij zit heus wel te wachten op academisch geschoolde journalisten, omdat die extra (andere) kennis hebben over het vakgebied. Alleen wanneer je als universitair geschoolde journalist te beroerd bent om in een vroeg stadium je met groot enthousiasme in te zetten voor welk lokaal suffertje dan ook, dan mist daar de ware passie voor het vak. Want met mijn huidige masteropleiding had ik je van tevoren al kunnen vertellen dat je niet wordt opgeleid tot journalist.

In zoverre is de journalistieke ladder beklimmen een sport. Bij echte sporters zit hun passie er al vroeg in en ze vechten door tot het einde.

Hans Bezemer, 26 januari 2012, 17:33

Gefeliciteerd met zo’n wijze levensles. Juist, een goede opleiding vergroot je kansen op een baan, het geeft je geen RECHT op een baan, noch maakt een “betere” opleiding je automatisch een geschikte kandidaat voor een willekeurige functie. Zo laat ik ook m’n huis liever verbouwen door een analfabeet met 50 jaar ervaring en een prima verbouwing bij de buren op z’n CV dan door een academisch gevormd timmerman (bij wijze van spreken). Ik zou zeggen, laat die arrogantie maar varen, want daar kom je niet erg ver mee, gewoon met je benen in de modder en werken. Oh, je hebt geen werk? Vrijwilligerswerk bij een daklozenkrant dan? Een eigen blog met een eigen geluid dan? Wat denk je dat beter werkt bij een sollicitatie? Een proactieve houding, liefde voor je vak of wachten tot iemand jouw vermeende rechten eindelijk eens honoreert?

Marian, 26 januari 2012, 17:37

Helaas merk ik dagelijks dat mensen denken dat je met alleen maar veel theoretische kennis journalist kan worden. Het belangrijkste is in dit vak dat je kan schrijven, je tekst moet mensen tot lezen aanzetten. De feiten kun je verzamelen en de werkervaring komt met de jaren. Maar goed kunnen schrijven is noodzaak. En als ik deze brief lees, denk ik dat Myrtha daar eerst eens aan moet gaan werken, want het is een ontzettend saaie klaagzang. Daar krijg je zeker geen werk mee.

Elbert, 26 januari 2012, 17:41

Han van Dijk, HULDE!!!

Stefan ten Teije, 26 januari 2012, 17:46

Myrta, heb je tijdens je studie journalistiek al met journalisten gesproken? Heb je gevraagd hoe zij journalist zijn geworden en wat volgens hen een vruchtbare route is?
Als je die vragen niet hebt gesteld, zegt dat iets over jouw journalistieke houding. Een foldertje en introductie trekken je toch niet over de streep? Ik ben altijd reuzenieuwsgierig geweest naar de mogelijkheden in de journalistiek en heb daar dan ook naar gevraagd. Ik zit niet op Fontys Hogeschool Journalistiek voor een diploma, maar het is een deel van de route die ik wil volgen om journalist te worden. Daarnaast heb ik de tips van talloze journalisten om al veel te schrijven en interviewen (bij een krant en een lokale omroep) niet in de wind geslagen.
Bovendien vind ik jouw toon ten aanzien van HBO-studenten onhandig. Alsof je alleen maar meer over de wereld weet als je een academische studie hebt gevolgd. Alsof praktijkervaring uitsluit dat je in die tijd specifieke kennis opdoet. Natuurlijk is iedereen voor academisch geschoolde journalisten, maar je moet er wel wat aan hebben in de praktijk. Journalisten dienen een groot publiek en dan heb je niks aan het kunnen schrijven van ingewikkelde wetenschappelijke stukken. Probeer op zoek te gaan naar een unique selling point. Waar ben je goed in? Live politiek interviewen? Analyseren van economische ontwikkelingen? Schrijven over kunst, met je achtergrond in de geschiedenis? Nieuwsjagen? Voor talent is altijd plek en iedereen heeft talent. Je moet het alleen wel hebben ontwikkeld.

Kelder, 26 januari 2012, 17:46

Er zitten een hoop betere mensen dan jij aan de kant, meid. Start desnoods je eigen blaadje, maar hou op met huilen. Of doe het gelijk goed en monetiseer je hysterie en je aandachtrekkerij en scoor een pluchekleefplek. Lang leve de halve gare alphas.

madeleine willemse, 26 januari 2012, 18:03

“.. grossieren in administratieve functies en zeer down to earth-communicatiefuncties (lees: websites bijhouden). Functies waar ze vaak óf geen opleiding voor nodig hebben ..”

Ik weet niet onder welke steen je hebt liggen slapen, maar je zou natuurlijk het ‘bijhouden van websites’ kunnen aangrijpen om steeds meer van je journalistieke kwaliteiten (als je die al hebt, maar dat betwijfel ik na dit stukje)te laten zien. Daarnaast is het een grove misvatting om websites nog steeds te zien als iets dat je makkelijk kunt doen zonder opleiding. Beetje pretentieus ook om jezelf daarvoor te overkwalificeren. Je hebt jezelf zojuist prima uit de markt geprezen.

Thijs Roes, 26 januari 2012, 18:05

Ben het op zich eens met de mensen die zeggen dat een maand te weinig is om een goed beeld te krijgen van hoe je in de markt ligt, maar laten we niet doen alsof het alleen maar aan eigen inzet ligt.

Ik heb zelf ook met m’n ziel onder m’n arm gelopen, en ik weet maar wat goed hoe mensen die al op het pluche zitten kunnen reageren op nieuwe mensen. In Freelance-land is het landjepik nog vennijniger en wordt er vrijwel meteen met ‘broodroof’ geschermd als er een jonger (goedkoper) iemand langskomt.

Mijns inziens moet er wat dat betreft echt wat veranderen. Samenkomen om nieuwe mensen stages te kunnen bieden ook NA studies. En dan liefst met uitzicht op bijvoorbeeld een freelancefunctie als het bevalt.

Bovendien is het als beginnend journalist best lastig om een overzicht te krijgen van het medialandschap. Websites van (private en publieke) mediabedrijven zijn vrijwel altijd gericht op de bezoeker, en zelden op potentiele werknemers. Alleen bij het uitkomen van vacatures wordt er meer duidelijk over de radertjes achter de publicaties. Daarom ook hulde aan Villamedia natuurlijk, die in ieder geval de vacatures nog verzamelt.

Goed, anyhow: Er mag best een bewustzijn zijn bij de oudere generatie dat het echt niet makkelijk is om aan de slag te gaan, en een verandering van toon naar de mensen onderaan de ladder zou volgens mij al helpen.

Thijs Roes, 26 januari 2012, 18:07

Oh, en daar wil ik nog aan toevoegen dat ik zelf ook een laatbloeier was. De journalisten-‘bug’ bat mij pas halverwege m’n studie journalistiek, na m’n eerste stage. Niet elke journalist was op z’n achtste z’n eigen radioprogramma aan het opnemen op cassettebandjes. Zulk soort commentaar helpt ook weinig om jonge mensen het gevoel te geven dat er nog kansen voor ze liggen.

bernd ebbo visser, 26 januari 2012, 18:17

Jeetje. Wat een verhaal. Hopeloos verdwaald.

Bart Otten, 26 januari 2012, 19:20

Allereerst zal ik in het kader van mogelijke belangenverstrengeling mijn relatie tot de auteur toelichten: ik ben directe familie. Het zou erg vervelend zijn als ik geheel objectief zou kunnen blijven maar ik doe mijn best ;-)

Als HBO-er begrijp ik de frustratie van universitair opgeleiden goed. HBO-ers krijgen de tijd om ervaring in het werkveld op te doen. Mocht dat in privé-tijd niet mogelijk zijn dan is daar altijd nog de stage en de afstudeerstage. Buiten dat is het systeem gericht op ervaring opdoen in ‘net echte’ projecten.

Universiteiten zijn meer gericht op analytisch denken, zelfstandigheid, kennis en degelijk onderzoek. Als ik afstudeerscripties lees binnen mijn vakgebied, geschreven door academisch opgeleide mensen (hierna te noemen uni-student), dan kan daar vaak een puntje aan gezogen worden. Zeker als ik dit vergelijk met veel van mijn mede-studenten. Toch weet ik dat mijn kansen, en ook die van de wat mindere HBO-ers, groter zijn. Wij hebben minder kennis, maar wel iets ervaring. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat niet alle HBO-ers gedreven zijn, hun vakgebied kennen of goed werk kunnen afleveren. Op dit moment krijgen zelfs de mindere HBO-ers meer kansen dan die briljante uni-student. Achter hun naam staan 4 bedrijven wat gezien wordt als ervaring, op die van de student niet.

En daar wringt dan dus inderdaad een schoen. Een werkgever wil graag ‘gewoon produceren’ en dat lijkt op het eerste gezicht het beste te kunnen met een HBO-er. Dit betekend dat die briljante uni-student afvalt in het sollicitatieproces en misschien wel terecht komt op een plek waar zijn/haar brains niet optimaal gebruikt worden. Dit is als het ware een enorme talenten- en brain-drain die wij als maatschappij onszelf aandoen doordat we (te)veel kijken naar ervaring (vaak zonder naar geleverde kwaliteit te vragen) in plaats van kennis en talent.

Deze braindrain kan op twee manieren voorkomen worden. Of universiteiten bieden meer tijd om ervaring op te doen of werkgevers gaan meer denken in de lange termijn. De vaardigheid om op universitair niveau analytisch te denken en analytisch onderzoek te doen, doe je niet op in 2 jaar. Ervaring wel. Als er maar een kans geboden wordt.

Het is een taak van de journalistiek om onze overheid te controleren, onafhankelijk te blijven en ‘de wereld’ de andere kant van het verhaal ook te laten horen. Willen we het aantal bedrijven achter de naam daar een criterium voor maken of talent, kennis en kunde?

Bart Otten, 26 januari 2012, 19:26

Addendum:
Villamedia kan niet meer dan tevreden zijn denk ik. Op dit moment 18 reacties, 87 tweets, 20 shares en een artikel op Geenstijl die voor de nodige views zal zorgen. Top-artikel van de daak/week? Bang for the buck percentage is iig hoog :)

Thijs, 26 januari 2012, 19:50

Bang for the buck is dus nada Bart, 87 tweets is nog minder dan mn oma krijgt op een dag. Villamedia is een huilkrantje dat niet op een dode boom wordt gedrukt, zou ook zonde zijn van die bomen. Je nichtje/zusje/moeder/dochter gebruikt het eenmalig om haar menstruele frustratie te uiten, ik stel voor dat ze het intersiteweb gaat gebruiken om aan een baan te komen. Als ze haar sollicitatiebrieven net zo hautain schrijft als dit stukje, dan wordt het lang bijstand.

Jan-Albert Hootsen, 26 januari 2012, 20:15

In de zomer van 2008 bevond ik me in dezelfde situatie als de auteur van dit stuk: ik was bijna afgestudeerd (hoefde alleen nog mijn BA scriptie Taal- en Cultuurstudies in Utrecht af te maken en was in 2006 al afgestudeerd aan de FHJ in Tilburg) en was bang voor de toekomst. Ik had redelijk was CV’s de deur uit gedaan, maar kreeg maar geen uitnodigingen voor sollicitatiegesprekken. Ik had al vanaf mijn 19e de ambitie om Latijns-Amerika correspondent te worden, maar wilde het eerst via de traditionele weg proberen: ervaring opdoen bij een regulier medium in Nederland en na een paar jaar de stap wagen.

Dat lukte destijds niet, wellicht mede door het feit dat ik niet overdreven pro-actief was tijdens mijn studie (ik deed weinig journalistiek werk buiten de studie en was vooral gericht op goede cijfers). Kortom: ik had evenmin ervaring, ook al had ik als HBO’er twee redelijk goede stages bij AD/De Dordtenaar en Elsevier achter de rug.

De situatie die de auteur beschrijft is dus wel herkenbaar, maar waarom zou er maar een manier zijn om een succesvolle carriére in de journalistiek op te bouwen? Zelf besloot ik het destijds anders te doen: als ik niet op de reguliere wijze als correspondent aan de slag kan, doe ik het maar op mijn eigen manier. Ik vond een baan als redacteur en projectmanager bij een vertaalbureau en spaarde een jaar lang geld op om alsnog naar Mexico te vertrekken en het zelf te proberen.

In november 2009 kwam ik daar aan, zonder noemenswaardige contacten bij Nederlandse media en zonder noemenswaardige praktijkervaring. Ik had alleen wat spaargeld, de bagage van acht jaar intensief studeren (inclusief het me eigen maken van de Spaanse en Portugese taal) en de stellige overtuiging dat ik met twee of drie goede stukken een ingang kon vonden en zo alsnog mijn droom kon waar maken. Ruim twee jaar verder ben ik redelijk gevestigd en kan ik zelfs goed leven van mijn inkomsten.

Ik ben het daarom volledig eens met Hille van der Kaa: kansen maak je zelf. Als het niet zus kan, dan maar zo. Wel denk ik dat werkervaring tijdens de studie evenmin een panacee is. In mijn geval heb ik vanaf mijn 20e met veel geduld zorgvuldig een traject uitgezet met als doel voor mijn 30e als correspondent gevestigd te zijn, maar daarbij richtte ik me vooral op de kennis die ik dacht nodig te hebben. Werken (in de journalistiek) deed ik nauwelijks.

De auteur van dit stuk zou ik daarom uit eigen ervaring willen aanraden goed op een rijtje te hebben wat ze precies in de journalistiek wil bereiken, een eigen traject te bedenken en zich niet blind te staren op sollicitaties alleen. En vooral: wees geduldig en wees creatief. Succes komt niemand aanwaaien en een maand werkloos zijn zegt helemaal niets (ik was zelf drie maanden werkloos na mijn afstuderen). Er zijn vele wegen die naar Rome leiden!

Stijn de Jong, 26 januari 2012, 20:24

Sterk artikel!
Het getuigd van inzicht als je nog maar 1 maand zoekt naar een baan en vervolgens het probleem in de markt analyseert en daar mee aan de slag gaat. Dat andere mensen dat niet doen en ook niet aan een baan komen is te betreuren.

Dat er over je gesproken wordt is mooi! En dat er mensen zijn die de schijfster van dit artikel persoonlijk aanvallen zegt meer over die mensen dan over de schrijfster. De schrijfster kaart namelijk een algemeen probleem aan, de mensen proberen iemand persoonlijk te pakken en luisteren niet naar de boodschap.

Ik denk dat Myrta Otten geen beter kick-off voor haar eigen carriere had kunnen schrijven dan dit! Dat er over je gepraat wordt is positief, en dat de negatieve praat kant nog wal raakt is voor de neutrale lezer duidelijk.

Ben benieuwd uit welke banen je gaat kiezen Myrta Otten!

bella, 26 januari 2012, 20:50

Myrte,

“je vindt ons op de treurige communicatieafdelingen van plaatselijke makelaarskantoren en voedingsconcerns”

Hoe durf je dit te zeggen???? Ten eerste kom je niet zomaar op een afdeling Communicatie te werken omdat je hiervoor niet de studie hebt gedaan. Bovendien toon jij geen enkel respect voor hardwerkende bedrijven als makelaarkonatoren en voedingsconcerns. Je bent een grietje die net de opleiding heeft afgemaakt en denkt dat alle deuren voor haar open zal gaan. Nou, dat gaat nooit gebeuren. Je moet hard werken om bij een bedrijf naar binnen te komen en niet na een maand als een klein kind te gaan huilen. Ik durf te wedden dat geen enkel bedrijf jou snel zou aannemen omdat je super arrogant bent. Je kijkt neer op Hbo’ers, kraakt communicatieproffesionals en administratieve medewerkers af, enz. Mijn advies aan jou: Grow the f**k up and show some respect!

Marien, 26 januari 2012, 20:52

Hoi Myrte,

Ik begrijp waar jouw ideeen vandaan komen en ik kan mij er ook zeker deels in vinden. Namelijk het deel dat er crisis is en dat er meer werkzoekenden zijn dan banen.

Ik vind het heel vervelend voor je dat je nog steeds geen baan hebt gevonden, maar ik denk dat 1 maand niet echt realistisch is.

In januari 2011 ben ik HBO afgestudeerd en ik voel niet de drang om verder te studeren, maar dat is persoonlijk.
Ik werkte tot sept 2011 als accountmanager bij een leuk bedrijf, maar ik zag voor mijzelf de uitdaging niet meer.
In augustus had ik mijn baan opgezegd, om op zoek te gaan naar iets wat ik echt wilde doen, waar ik een uitdaging zag.

Bewust heb ik ervoor gekozen om te solliciteren bij bedrijven waar ze functies hadden die ik interessant vond, niet de functies die aansloten bij mijn werkervaring / studie.

Na veel afwijzingen had ik per 17 okt een baan. Een topbaan bij een superleuk bedrijf. Ik had geen relevante werkervaring, geen relevante studie, maar wel een drive om iets nieuws te willen leren en mijzelf te willen ontwikkelen. Daardoor is het gelukt.

Wat je hieruit op kan maken is dat het inderdaad niet gaat om alleen het diploma of alleen de werkervaring. Het gaat om veel meer. Het gaat om het totaalplaatje. Als jij een gebrek aan kennis / werkervaring kan compenseren met de wil om jezelf te ontwikkelen, dan komt de droombaan vanzelf.

Kijk naar wat je echt wil doen, richt je daarop en dan komt het vanzelf. Je hebt geen werkervaring, accepteer dat en gebruik het. Je kan nog van alles leren, jezelf ontwikkelen op werkvlak, laten zien dat je openstaat voor uitdagingen. Jezelf ontwikkelen is niet alleen mogelijk qua theorie of werkervaring, maar ook persoonlijk.

Hoe jij als persoon over komt, dat is de doorslaggevende factor, daarmee kan je jouw gebrek aan werkervaring compenseren.

Richt je op jouw (realistische) ideale baan en ga ervoor. Binnen 2 maanden zit jij op je plek, gegarandeerd.

Carmelita Serkei, 26 januari 2012, 21:03

Gefeliciteerd Myrte, je bent er in geslaagd een artikel te schrijven dat zo prikkelend is dat er vele malen meer dan anders op gereageerd is. Ik bewonder je lef. Hopelijk lukt het je op je weblog ook zoveel reacties te krijgen. Op Villamedia en ook DNR zijn reacties namelijk schaars. Toi toi toi!

Doris, 26 januari 2012, 21:20

De problemen die Myrta beschrijft zijn denk ik een publiek geheim. HBO is beroepsgerichter. Maar de meeste journalistieke banen, helemaal de startersbanen, vereisen ook helemaal geen academisch denk niveau.

Ik ben zelf via de studie Media en Cultuur in de journalistiek beland. Maar heb vanaf het begin van m’n studie al veel freelance, vakantie en oproep werk gedaan. Zoveel mogelijk geleerd bij de verschillende media bedrijven waar ik tijdens m’n studie wertke zodat ik weer iets kon bijschrijven op m’n CV. En uiteindelijk ben ik als oproepkracht een vaste baan ingerold na m’n studie.

Faasen, 26 januari 2012, 22:54

‘Boehoehoe, ik heb een academische studie gedaan en al een maand geen baan’. Beste Myrta, er is zoveel mis met je stuk dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen je de les te lezen.

Allereerst ben ik dolblij te lezen dat een academische studie journalistiek blijkbaar minder relevant is dan een HBO-opleiding. Ik heb nooit begrepen waarom er zonodig op een universiteit journalistiek gegeven moest worden terwijl er Scholen voor Journalistiek zijn. Ik zal nooit vergeten dat mij bij de start van mijn tweede stage werd verteld dat ik van harte welkom was maar niet moest rekenen op een vaste aanstelling. Daarvoor schoolden ze liever iemand voor die Geschiedenis had gedaan en vervolgens een beetje werd bijgeschoold.

Gelukkig ben ik uitstekend terecht gekomen. En waarom? Door ervaring op te doen. Overal. Als vrijwilliger, voor een onkostenvergoeding, voor een ruime onkostenvergoeding, voor een minimaal inkomen en tegenwoordig voor een uitstekend uurtarief. Nooit voelde ik mij ergens te groot voor, overal stak ik wat op en ontwikkelde ik mijn stijl. Voel je de tip al aankomen?

Wat hielp in mijn situatie was dat ik al als kind wist wat ik wilde worden. Journalist. Wist jij ook hè? Na het VWO. Ik had er geen foldertjes voor nodig, mijn drive was voldoende. En als ik de reacties hierboven zo lees, geldt dat voor meer mensen.

Jij hebt geen drive Myrta. Voor jou zal het altijd crisis zijn want jij bent nep. Gemaakt. Niet echt. Anders had je het wel uit je ongetwijfeld leuk opgemaakt hoofdje gelaten op deze plek te gaan huilen om iets waar je vooral zelf schuldig aan bent.

Om het positief af te sluiten twee gratis tips. 1. Zoek onmiddellijk iets dat je wel leuk vindt. Of 2. Stap uit je Ivoren Toren en wees dankbaar met de ervaring die je op kan doen op je treurige communicatieafdeling.

Johannie, 26 januari 2012, 23:01

Het probleem is denk ik breder dan het probleem dat de auteur beschrijft. Het gaat niet alleen om de baankansen die met je academische master journalistiek je hebt, ook met andere masters loop je tegen de muur die ‘ervaring’ heet op. Vooral bij masteropleidingen die weinig directe binding hebben met het werkveld en waarin geen praktijkervaring wordt opgegaan binnen het kader van de studie (vergelijk een master Duitse Taal en Cultuur met een master Pedagogiek) is het voor studenten niet makkelijk om die muur te overwinnen! Ik heb het gevoel dat studie en ervaring een lastige tango dansen: zonder papiertje kom je er niet, zonder ervaring evenmin. Idealiter breng je dus een beetje van beide in, maar werken in de doelbaan-branche tijdens de studie is niet voor iedereen weggelegd en in de journalistieke/culturele sector wellicht, zoals in andere reacties wel gesteld wordt, vaak on(der)betaald. Een aantal studenten zal erin slagen, deze werkervaring op te doen en zich zelfstandig te profileren, maar een groot deel van hen zal dit niet direct lukken. Heeft het kleine deel, dat zich wel een weg op de ladder heeft gevochten, daarom recht om te spreken van jankebalken, als zij het heeft over de rest? Is het niet wat te makkelijk om de happy few te verheffen tot de norm en de anderen neer te zetten als zielige luie schepsels vol zelfmedelijden? Persoonlijk geloof ik, dat de auteur een punt heeft. Natuurlijk zijn er nuanceringen denkbaar. Een aantal hiervan worden door de auteur ook benoemd (‘folderperspectieven’). Maar dit moet naar mijn mening geen reden zijn om de ervaring van de not-so-happy-many niet serieus te nemen!

Bart Otten, 27 januari 2012, 00:47

“waar ik moet beginnen je de les te lezen. [...] Voel je de tip al aankomen?[...] Jij hebt geen drive Myrta. Voor jou zal het altijd crisis zijn want jij bent nep. Gemaakt. Niet echt.”

Wat was de wereld zonder Faasen? Zelden zo’n opbouwende reactie gezien die getuigd van persoonlijk inzicht, bescheidenheid en mensenkennis. De journalist met de ultieme drive, een levenswens vanaf de geboorte en die pure echtheid.

Faasen, bedankt dan je ons het levenslicht hebt doen zien. Ik voel mij nu gewoon heel anders. Alsof er een Bart voor Faasen was en een Bart na Faasen. Wauw! Keep the drive!

[dit product kan sporen van sarcasme bevatten]

Faasen, 27 januari 2012, 01:00

@Bart Is goed jongen. Slaap lekker. Succes met het vermijden van de belangenverstrengeling verder!

[dank voor de toelichting. Het was me anders totaal ontgaan]

Bernadette de Wit, 27 januari 2012, 01:05

Arme Myrta. Haar opleiding maakte haar wijs: ‘in deze mediamaatschappij bestaat een snel groeiende behoefte aan academisch gevormde mediadeskundigen die raad weten met de complexe problemen en veranderingen binnen de mediawereld en de wijdere samenleving’.

Als ik het goed begrijp, trapte Myrta in deze vage marketing blabla *nadat* ze een bachelor geschiedenis had afgerond. Dan ben je als het goed is toch al een klein beetje op de hoogte van hoe de wereld in elkaar zit? 

Maar nu de oplossing. Ik denk dat iemand die zinnen bakt als “Natuurlijk was er wel het besef dat de mooie beloften over de arbeidsmarkt voor de wetenschappelijk afgestudeerde journalisten wel eens zogenaamde ‘folderperspectieven’ zouden kunnen zijn” misschien beter een gewone-mensenbaan kan zoeken.
Lesgeven op de middelbare school, is dat niet iets voor jou, Myrta?

Bart Otten, 27 januari 2012, 01:11

Faasen, zelfs als zou ik niet haar broer zijn dan vind ik je reactie nog aanmatigend. Blijkbaar vind jij jezelf veel hoger staan op de ladder gezien “de les lezen”.

Ik vind het prima dat mensen kritiek hebben op een familielid, zelf zijn we er niet wars van. Ook dan kan ik nog onpeersoonlijk blijven. Dat verandert als iemand met voorbedachte raden mijn zusje wil beledigen. Noem me raar, noem me gek, maar ik vind het vervelend. Daarbij zakt het niveau onder het nulpunt, maar dat lijkt me al wel duidelijk.

ArndOtten, 27 januari 2012, 01:19

1: Eerste artikel, onverwacht groot bereik.
2: Ontzettend veel mensen geprikkeld om te reageren.

klinkt als een goed opiniestuk, of niet?

[Voor degene die het anders totaal ontgaat]
Broer van…
[/voor degene die het anders totaal ontgaat]

Patrizia, 27 januari 2012, 02:39

Goed, de ramptoerist in mij heeft zijn fix weer gehad. Dank daarvoor, I guess.

Aan al het bovenstaande heb ik niet veel toe te voegen (en ook zal ik niet de taalnazi uithangen…). Myrta, je stukje klonk vast heel leuk, gevat en intelligent in je hoofd. Was het daar maar gebleven. Tenzij dit een of andere rare stunt is om jezelf/je nog ongeboren blog op de kaart te zetten ( negatieve aandacht is ook aandacht, ieder zijn ding denk ik dan maar), ben je goed hard op je snuitje gegaan. Hopelijk leer je ervan, zet het je aan het denken (tip: eerst denken, tot tien tellen, nog meer denken, schrijven, herschrijven, weer denken en dan evt publiceren). En ach, receptioniste is ook niet het ergste baantje dat er is.

Wat ik me wel afvraag: heb je een portfolio site? Is er een plek waar we meer van je werk kunnen bewonderen? Is dat er überhaupt? En kunnen we nog een reactie van je verwachten op dit alles? Ik ben iig erg benieuwd. Echt.

N. Sterkenburg, 27 januari 2012, 08:44

Heb zelf de master aan de RUG gedaan, begon al tijdens die master te freelancen voor een aantal weekbladen en had binnen een maand na mijn afstuderen een vaste baan. Een droombaan, want het freelancen ging heel goed en dat wilde ik eigenlijk niet meer opgeven. Er is geen gespreid bedje voor je, maar zeker in een markt waar redacteuren er links en rechts uitvliegen, kun je als freelancer wel snel omhoog klimmen.

P.S. Ik heb voor de master journalistiek heel veel rondgevraagd bij journalisten welke ze zouden aanraden. Het antwoord was unaniem: Groningen.

Joris, 27 januari 2012, 09:42

Een maand. Jemig.

Janna, 27 januari 2012, 10:15

O

MIJN

GOD

Eén maand.

En dát moet de wijde wereld nog in.

Welkom in de realiteit, meiske. Ga nu maar lekker achteraan sluiten net als alle anderen. Weet jij wel hoeveel mensen er nu op zoek zijn naar die “droombaan” die jij schetst? En hoeveel mensen gewoon knoerthard hun stinkende best doen (in welk baantje dan ook!) om überhaupt de huur te betalen? Tijd voor een realitycheck!

En als je dan ooit (?) nog ergens wordt aangenomen eerst maar eens écht aan het werk om die baan te verdienen. Je leest het goed, VER DIE NEN.

Succes. (Je zal het nodig hebben)

Wieneke Gunneweg, 27 januari 2012, 10:47

Beste Myrta,

Als je écht journalist wil worden en wil (leren) schrijven, is het nog niet te laat om te beginnen als freelancer bij het universiteitsblad van je eigen universiteit. Een goede journalist weet ons te vinden…

bernd ebbo visser, 27 januari 2012, 10:59

Beste broer van,

Wat raakt er precies verloren nu jouw zus niet aangenomen wordt? De markt zoekt academisch gevormde mediadeskundigen die raad weten met de complexe problemen en veranderingen binnen de mediawereld en de wijdere samenleving. Uit de hartenkreet van jouw zus meen ik te kunnen concluderen dat zij zich helemaal geen raad weet. Uit niets blijkt dat ze enig inzicht tijdens de studie verworven heeft over het medialandschap, maar toont wel de ambitie om een blog te gaan wijden aan commentaar op de media en journalistiek. Haar slechte gevoel van timing, - niet geheel onbelangrijk in de media - blijkt uit het feit dat dit artikel niet verwijst naar de weblog die blijkbaar nog geeneens in de lucht is. Een gemiste kans gezien de aandacht van GeenStijl. Het is lief van je om jouw zus in bescherming te nemen, maar om er meteen een brain-drain-theorie op los te laten vind ik persoonlijk nogal vergezocht. Het roept meteen de vraag op in hoeverre leeghoofdigheid überhaupt gedraineerd kan worden. Je zou bijna denken dat een academische opleiding blind maakt voor de werkelijkheid.

Desiré de Jonge, 27 januari 2012, 11:00

Pardon? Je praat over treurige communicatieafdelingen van plaatselijke makelaarskantoren en voedingsconcerns, terwijl er talloze communicatieafdelingen zijn met een professionele nieuwsredactie waar je je journalistieke ei volledig kwijt kan. Zou geen kwaad kunnen je beeld daarvan eens bij te stellen, levert misschien nog een leuke baan op ook.
(Werkt na studie hbo-communicatie en minor journalistiek en nieuwe media met heel veel plezier op afdeling communicatie van het Erasmus MC)

Dr.Vince, 27 januari 2012, 11:16

Serieus… Moet je om journalist te worden ècht naar de universiteit?? Altijd gedacht dat het een vrij beroep was, zonder opleiding o.i.d. Gewoon goed kunnen schrijven. Maar weer wat geleerd.

JGroot, 27 januari 2012, 11:53

“Er werd ons, academische studenten journalistiek, verteld dat de journalistieke branche om ons zat te springen.”

Een dergelijke uitspraak gedaan door een instantie die er belang bij heeft jou dit te laten denken, moet je natuurlijk nooit klakkeloos overnemen. Het had getuigt van een goede journalistieke instelling om deze uitspraak kritisch te bekijken en te verifiëren. Blijkbaar heeft de schrijver niet die moeite gedaan, terwijl dit toch de basis van goede journalistiek moet zijn. Van een ‘academisch’ journalist is dat bovendien toch wel het minste wat je mag verwachten.

Nu een stukje schrijven waarin de wereld de schuld krijgt is nauwelijks constructief te noemen en duidt eerder eigen onkunde aan op het werkveld waarin ze zo graag haar brood wil verdienen. Ik kan je een wijze les meegeven: journalisten die klakkeloos van alles aannemen en alles direct overschrijven, daar hebben we er al genoeg van.

Opleiding is niet belangrijk, een kritische houding wel.

Bart Otten, 27 januari 2012, 13:13

@Bernd: mijn reactie was niet gericht op een individueel geval, maar op een trend die ik al langer zie.

Cut down: een grote groep uni-afgestudeerden zit maandenlang niet daar waar ze voor geleerd hebben omdat ze niet voldoen aan een belangrijke eis van de werkgevers. One way or the other is er dan een probleem. Gezien ik meerdere mensen ken in die situatie kan ik uitsluiten dat het ligt aan een gebrek aan inzet, motivatie en wil. Die zijn bij bijna allemaal volop aanwezig.

PietBerendsen, 27 januari 2012, 13:22

Als je mij 1000 euro geeft heb je morgen zeker een goede baan! Ons product is het allerbeste!Met deze deodorant vinden alle vrouwen je leuk!! Allemaal gebaseerd op niets net als de lege hulzen die zo’n beetje alle scholen op informatiedagen verkondigen.. Juist als toekomstig journalist zou je deze zaken niet klakkeloos moeten aannemen. Er zijn nogal veel mensen die het “leuk” zouden vinden om journalist te mogen worden, dus het was misschien makkelijk geweest om eerst na te denken hoe jij boven de concurrentie uit kan steken, in plaats van al je geld in te zetten op een mastertitel, want daar zijn er inmiddels al genoeg van..

dvdgrs, 27 januari 2012, 13:25

“een grote groep uni-afgestudeerden zit maandenlang niet daar waar ze voor geleerd hebben omdat ze niet voldoen aan een belangrijke eis van de werkgevers.”

Uni-afgestudeerden worden in eerste instantie opgeleid tot wetenschapper, dunkt mij. Aansluiting van academische wereld op de arbeidsmarkt is dan sowieso een problematisch ding. Een HBO lijkt me de betere keuze als je je zorgen maakt over die aansluiting.

Mascha, 27 januari 2012, 13:34

Beste Myrta,

Er zijn een aantal dingen mis met het ‘opinie’stuk. Veel ervan is hierboven wel gezegd, maar ik lever toch ook nog graag mijn bijdrage. Misschien leer je er iets van. Ik zal proberen dat zo genuanceerd mogelijk te doen, ook al vind ik het stuk werkelijk beneden enig peil. Want wie ben jij, Myrta Otten, om in één stuk zowel ongeveer alle HBO-studenten journalistiek, iemand van je eigen lichting in Rotterdam, de halve wereld aan mensen op een communicatie-afdelingen én alle hardwerkende vakmensen die nooit een opleiding hebben gedaan te beledigen? Plus nog eens alle redacties van de lokale bladen?

Jij kijkt overal op neer. Jij hebt volgens mij nooit journalist willen worden. Jij wil ‘iemand zijn’. Iemand met een mening. Een zogenaamd gefundeerde mening, gelardeerd met academische taal. Een naam. Het meisje dat meteen na haar studie ergens bovenaan de burelen van de krant terecht kwam. En dan vanuit je ivoren toren de wereld beschouwen. Want dát is namelijk het enige dat je kunt als je van school komt en je heb 0,0 ervaring.

Weet je wat zo jammer is? Dat je nooit hebt begrepen dat er behalve theorie en achtergrond veel meer komt kijken bij het zijn van journalist. Om een echt goede journalist te worden, moet je met je poten door de modder hebben gelopen.

Je schrijft dat terwijl jij en je mede-studenten zaten te ploeteren ‘op analyses van hoe Marokkanen in het nieuws gerepresenteerd worden’, de hbo’ers van de ene praktijkervaring naar de andere holden. Misschien had je, behalve dat je zat te ploeteren op die analyses, daar iets mee moeten doen. In Rotterdam zijn wijken genoeg waar je de Marokkanen ‘in het wild’ kunt vinden. Had ze opgezocht. En een prachtig vlammend verhaal geschreven met een combinatie van je ervaring en je analyse. Had dat opgestuurd. Naar iedere krant die je kon vinden. Of had het op een blog gezet. Had contact gezocht met journalisten. Gevraagd of ze je stuk wilden beoordelen. En had dat vaker gedaan, bij meerdere onderwerpen. Dan had je nu een mooi portfolio gehad. Helemaal van jezelf. En je had misschien leren schrijven ook nog. Want eerlijk gezegd: dat doe je niet zo heel erg goed.

Ik studeerde zelf dertien jaar geleden af aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Nadat ik eerst een jaar universiteit had gedaan. Ik kon dat niveau makkelijk aan, maar vond er geen bal aan. En geloof me: als je iets wílt leren op een HBO, dan kun je het leren. Ook over die schitterende analyses waar jij het over hebt. De rest leer je in de praktijk. Door te praten met mensen. Door feedback te vragen. En er is echt niets mis met het hele idee om die Master erachteraan te doen. Zolang je het maar ziet als aanvullende kennis, niet als de gouden sleutel van de poort naar journalistenland.

Wat heb ik gedaan na die studie, zul je je afvragen. Waarom ken je mijn naam niet, waarom prijkt die van mij niet bovenaan de kolommen van NRC? Dat zal ik je vertellen. Omdat je er je voordeel mee kunt doen. Enerzijds was het niet zo’n fantastische tijd voor een dagbladjournalist om af te studeren. Toen ook al niet. Anderzijds was ik een beetje lui. Ik was namelijk heel, heel erg goed. Je ziet, een beetje arrogantie is mij ook niet vreemd. Maar ik zeg het toch, omdat dat de les is die het voor je inhoudt. Je kunt nog zo goed zijn, als je niet knalhard werkt en knokt, gebeurt er niks! Ik heb, denk ik wel eens achteraf, te snel opgegeven. Ik had het ook prettig gevonden als het makkelijk was gegaan. Maar dat ging het niet. Toen niet en nu nog niet. Die les heb ik gaandeweg geleerd. Maar, en dat is de andere les, ik heb wel altijd alles aangepakt. Alles! Ik heb ‘simpel’ copy paste werk gedaan voor de toen allereerste site van een dagblad, ben secretaresse geweest bij De Haagsche Courant, om in te kunnen vallen op de redactie in de zomervakantie, ik heb dag en nacht gewerkt voor een krant die al vanaf de start ten dode opgeschreven was. En mooie verhalen te schrijven voor mijn portfolio. Dáár heb ik uiteindelijk niet genoeg mee gedaan. Ik heb niet hard genoeg gevochten. Dat is achteraf jammer. Maar anderzijds heb ik een schat aan andere ervaringen opgedaan waar ik nog elke dag profijt van heb. Ik heb ALTIJD gewerkt. Zonder mauwen. Gewoon, doen wat je moet doen. Juist in tijden van crisis moet je je mouwen opstropen en gáán! Dat doe ik ook. Nog steeds. Met veel plezier. Voor een communicatiebureau. En vanuit dat oogpunt kan ik je zeggen: je hebt niet alleen geen idee hoe het is om met je poten in de modder te staan, je weet ook niet hoe het werkt in de communicatie. Treurig? Als je je inzet en hard werkt en een doel voor ogen houdt, kun je uiteindelijk precies dát doen wat je het allerleukste vindt. Maar daar moet je wel wat voor doen. Zélf. En ja, natuurlijk, er horen ook minder leuke klusjes bij. Zoals altijd en overal.

Dus trek je glazen muiltjes uit en je lieslaarzen aan en ga naar buiten! Neem ergens een ‘treurig’ baantje om de huur te betalen, desnoods parttime, en ga in de rest van de tijd aan de slag. Maak de verhalen die je wil maken! Ga voor het universiteitsblad werken. Of bied je stukken gewoon aan een krant aan. En ga niet zitten huilen in een hoekje bij de eerste of de beste ‘nee’. Leer een beetje incasseren alsjeblieft. Want als je dat niet kunt en je blijft daar boven in die toren de wereld zitten beschouwen… dan ben ik blij dat kranten je niet aannemen. Het zou de dood zijn van de journalistiek. Wat inderdaad het mooiste vak op aarde is. Maar schoonheid zit ‘m ook in kleine dingen. Een lesje nederigheid zou voor jou dan ook zeer op z’n plek zijn. Van werken voor het ‘lokale sufferdje’zou je namelijk zomaar eens meer kunnen leren dan van die hele Master. Je kunt de wereld namelijk pas begrijpen als je ‘m kent. In dat kader: misschien is het wel een goed idee om eens een verhaal te maken over die hele crisis. En wat dat nu doet met mensen: thuis zitten. Niet een maand. Maar maanden. Mooie combi van analyse en praktijk. En wie weet; dan ben je misschien straks wel dolblij met een baantje, ergens op een treurige afdeling. Want jij hebt je toekomst nog voor je. Dat die niet meteen morgen begint zoals je had gehoopt, is jammer, maar niet onoverkomelijk.

Enige zelfreflectie lijkt me voor jou dan ook op z’n plaats.

Ik wens je dan ook veel ervaring en daardoor verkregen wijsheid toe de komende tijd.

a v ammelrooy, 27 januari 2012, 13:39

Er is zoveel werkloosheid onder jonge en oudere journalisten dat het echt tijd wordt dat er een paar opleidingen gesloten worden. Wellicht kunnen de resterende opleidingen dan meteen de studenten weren die journalistiek alleen als parkeerstudie kiezen. Dit is een kleine beroepsgroep die niet EN een paar duizend werkelozen EN een jaarlijkse uitsstroom van honderden beginners kan verdragen.

Charlie, 27 januari 2012, 14:59

Oei Myrta, ik hoop voor je dat dit stukje je niet zal achtervolgen (internet can be a b*tch sometimes), want meid, wat zet je jezelf te kakken (en je opleiding ook, want je schrijven laat te wensen over). Sterkte!

J.C. Roodenburg, 27 januari 2012, 15:21

Myrte, je bent wat mij betreft al geslaagd voor de journalistiek als je zoveel reacties teweeg weet te brengen. Je verhaal is tragisch en humoristisch, even als de meeste reacties.
Motivatie, durven,kwaliteiten en niet in de eerste plaats denken aan verdiensten zijn de trefwoorden om onafhankelijk journalist te worden.Communicatiemedewerkers zijn een heel ander volk en vormen het ‘middenveld’ waar NRC Handelsblad nogal laatdunkend over heeft geschreven.
En ik moet zeggen ik heb ook geen beste evaringen met hen.
Wat heb ik nog geluk gehad toen ik eid jaren 60, begin jaren ‘70 in de dagbladjournalistiek rolde met slechts MULO-B. Ben begonnen als een redactiehulpje. Daar moet je je ook niet te min voor voelen. Terug ook naar de tijd dat je als ‘volontair’ begon! En gelukkig zijn er tegenwoordig heel goede opleidingen en is er ‘begeleiding’.

Faasen, 27 januari 2012, 16:47

@Bart Is het bord dat je zusje voor haar hoofd heeft zo breed dat jij er ook nog achter past?

Ik leg het graag nog een keer uit.

Ik ben inderdaad beter dan je zusje omdat ik niet ga lopen huilen omdat ik een maand na mijn afstuderen nog geen baan heb. Ik ben inderdaad beter dan je zusje omdat ik onderaan de ladder ben begonnen en blij was met iedere kans die ik kreeg. Ik ben inderdaad beter dan je zusje omdat ik niet afgeef op werk- of opdrachtgevers die er blijkbaar wel zijn maar waar zij zich te goed voor voelt. Dat heeft inmiddels geresulteerd in een goed belegde boterham binnen de journalistiek. Dus ja, dan mag ik een snotneus die net van de universiteit komt huppelen omdat journalistiek wel een aardige studierichting leek de les lezen. En als ik de rest van de reacties zo lees sta ik hier niet helemaal alleen in.

Bart Otten, 27 januari 2012, 17:47

@Faasen: Is je grote mond groot genoeg om je ego erin te proppen? Denk je echt dat je beter bent in ‘dissen’ dan ik? Maken dit soort opmerkingen deze discussie beter? Nee? Dan stel ik voor dat we ermee stoppen.

Buiten dat: het punt staan dat je onmogelijk kan weten of ze nep en gemaakt is. Ik kan je verzekeren: als er iemand is die wars is van fake,gemaakt, nep en personal branding met alle opsmuk van dien, dan is het de auteur wel.

Het artikel gaat volgens mij niet om huilen dat ze geen baan heeft na een maand. Volgens mij is de strekking dat academisch geschoolden in de journalistiek moeilijk aan de bak komen vanwege een gebrek aan ervaring in -vergelijking- met HBO-ers. Daarbij komt ook nog eens dat ze van verschillende bronnen te horen krijgen dat ze erg gewild zijn (lees: ook de NOS als niet-belanghebbende). Dat neemt de eigen onderzoeksplicht/verwachting niet weg overigens, dat ben ik met iedereen eens.

Dat ze na een maand een opiniestuk cq brandbrief schrijft omdat ze meer uni-studenten met het probleem ziet worstelen, wil nog niet zeggen dat ze zelf bij de pakken neerzit. Ze schrijft, ze stuurt in en wij lezen het resultaat nu. Dat ze haar eigen verhaal er doorheen verweeft lijkt me een manier om een levendiger beeld te kunnen schetsen (het is dan ook -haar- opinie). Zelf wil ze denk ik niet op een communicatieafdeling terecht komen waar ze alleen maar content op een website mag bijwerken* (ala: copy/paste). Dat lijkt me geen onredelijke -wens- en tot nu toe slaagt ze er in om haar verhaal gepubliceerd te krijgen. Qua schrijfstijl valt er ongetwijfeld nog een hoop te leren maar dat is een kwestie van…ervaring opdoen ;-)

menno, 27 januari 2012, 18:30

“Volgens mij is de strekking dat academisch geschoolden in de journalistiek moeilijk aan de bak komen vanwege een gebrek aan ervaring in -vergelijking- met HBO-ers.”

Een goede journalist doet onderzoek, dus had ze dat van verre kunnen aan zien komen. Per definitie diskwalificeert elke student die aan de universiteit journalistiek doet, zich van toekomst perspectief in de journalistiek. Als je dan ook in het “wij van wc-eend adviseren wc-eend” tuint, houdt het wel een beetje op toch?

Ze zit wel bij de pakken neer, want dat valt maar altijd duidelijk te lezen wanneer ze denigreren praat over die communnicatie mensen/makelaars kantoren. Want dat is toch echt geen optie voor mevrouw Otten die haar masters heeft.

Zelfreflectie is blijkbaar geen familietrekje?

Bart Otten, 27 januari 2012, 19:13

““Volgens mij is de strekking dat academisch geschoolden in de journalistiek moeilijk aan de bak komen vanwege een gebrek aan ervaring in -vergelijking- met HBO-ers.”

“Een goede journalist doet onderzoek, dus had ze dat van verre kunnen aan zien komen.”

Deze twee sluiten elkaar niet uit. Vaak bestaat een probleem al heel erg lang voordat het in de media besproken wordt, dat wil nog niet zeggen dat het niet aangekaart moet worden.

Overigens vind ik het persoonlijk de ‘vanzelfsprekende’ koppeling journalist-onderzoek-folder nergens op slaan. Deze koppeling betekent dat journalisten (in opleiding) altijd alles moeten wantrouwen en alles moeten onderzoeken want dat is de vereiste voor een ‘goede journalist’. Moeten journalisten in opleidingen ook al hun boeken, elke folder die ze in de handen krijgen en elke docent doorlichten? Volgens de hier in het rond gesmeten mening dat een journalist alles moet onderzoeken wel. Ik zeg niet dat zelf onderzoek doen niet goed is, wel dat de ‘vanzelfsprekendheid’ een beetje overdreven is.

Pijnlijker wordt het dat de journalisten die hier posten zelf erg weinig onderzoeken voor ze aannamen doen. Op die manier blijven er volgens die eigen maatstaven bar weinig goede journalisten over. Overigens verwondert het mij niet zozeer. Ik heb zelf ruime ervaring met goede journalisten (o.a. Maarten Reijnders en Jeroen Wollaars) die zelf onderzoek doen voor ze iets publiceren en een flinke groep copy/paste-journalisten (ernstigste voorbeeld eentje van De Telegraaf die doodleuk een ‘funpost’ overschreef dat ik servers in Vietnam, Brazilië en Maleisië had staan. Kwam me goed uit overigens, maar toch…)

Dus wat wordt het? Altijd onderzoek of een hoop slechte journalisten hier? ;-)

Saskia26, 27 januari 2012, 19:16

Mevrouw had volgens mij gedacht dat het haar allemaal kwam aanwaaien. Ik had van haar op zijn minst verwacht dat ze als academici allang een analyse had gemaakt van de arbeidsmarkt en dan met name in de media. Dan had ze ingezien dat het niet makkelijk zou worden om aan een baan te komen. Daarnaast is een maand werkloos nog niks in deze tijd, veel afgestudeerden, maakt niet uit welk niveau, hebben moeite met het vinden van een baan.

En zoals ieder ander zul je onder aan de ladder beginnen met werken, jij moet zelf bewijzen dat je het waard bent om verder door te stomen. Je studie is mooi, maar de rest moet je echt zelf doen en dat doe je niet door hoog van de toren te blazen.

Afgeven op de studie heeft ook geen zin, deze is zij waarschijnlijk een aantal jaar geleden begonnen, toen de tijden anders waren. Tja economie veranderd. Ander gegeven is dat je er ook verstandig aan doet om een netwerk op te bouwen in de media op het moment dat je met je studie bezig bent. Zonder netwerk kom je er nagenoeg niet tussen in deze wereld. Dit is zelfs bekend bij mensen die niet werken in de media.
Als ze slim was geweest was ze hier gedurende haar studie al mee begonnen, net als het schrijven voor die, in haar ogen, “minderwaardige” banen waar de HBO’ers stage hebben gelopen. Helemaal als ze van jongs af aan al wist wat ze wilde.

Tja ik denk dat haar tekst meer kwaad doet dan goed en dat het nog weleens langer kan duren voordat ze aan het werk kan. Helemaal als ze erover denken om een website op te zetten om anderen eigenlijk te vertellen hoe ze hun werken moeten doen. Want ja zij weten het toch beter, de academici.

Tja helaas is zij verstoord uit haar droom dat alles komt aanwaaien, ineens moet ze werken. Dat wat ze niet gewend is en al die anderen die een baan vinden wel.

Ik wens haar veel succes!

bernd ebbo visser, 27 januari 2012, 19:54

@Bart, oké dan luidt de vraag: wat raakt er precies verloren nu de hele lichting van jouw zus niet aangenomen wordt?

Mijn inziens denken academici wel vaker dat ze heel hard nodig zijn, maar wijst de praktijk uit dat daar alsnog geen sprake van is.

Wat ik niet zo goed begrijp is waarom ze überhaupt een ladder nodig denkt te hebben. Met zoveel waarheid en inzicht in pacht kan ze toch bakken met geld binnenslepen als zelfstandige? Opdraven als deskundige in actualiteitenprogramma’s, succesvolle vakliteratuur schrijven en mediatrainingen geven aan ik noem maar wat net afgestudeerde academici?

Bart Otten, 27 januari 2012, 20:03

Saskia: “Mevrouw had volgens mij gedacht dat het haar allemaal kwam aanwaaien.”

Dan zal ik je nu vertellen dat dit niet het geval was of is. En aangezien ik een vrij directe bron ben is dit weer uit de wereld geholpen tot iemand een (directere) bron kan vinden die het tegendeel bewijst.

——
Saskia “Dan had ze ingezien dat het niet makkelijk zou worden om aan een baan te komen. “

Ik lees nergens dat ze dat niet inzag. Nogmaals: bestaat het probleem dan niet en kan er dan niet over geschreven worden?

———-
Saksia “Daarnaast is een maand werkloos nog niks in deze tijd”

Redactie “gebaseerd op haar ervaringen en die van een deel van haar medestudenten die in september al afstudeerden.”

Als ik het goed begrijp mag je dus pas een artikel over een probleem schijven als je er zelf minstens 8 maanden last van hebt? Of mag je ook andere bronnen gebruiken zoals de auteur doet? In dat geval snap ik je opmerking niet.

————

Saskia “veel afgestudeerden, maakt niet uit welk niveau, hebben moeite met het vinden van een baan.”

Myrta en redactie “Cru voor het toenemend aantal academisch afgestudeerde journalisten [...] En dat lijkt niet alleen voor mij te gelden. Mijn afgestudeerde medestudenten [..] “

Jullie zeggen dus hetzelfde. Blijkbaar brengt ze een breed probleem naar voren.

Zoals Louis van Gaal zou zeggen: Lees ik nou zo goed of jullie zo slecht?

Bart Otten, 27 januari 2012, 20:21

@Bernd: Zoals ik in mijn eerste reactie al aangaf is het een vorm van braindrain. In dit geval niet van studenten die na het afstuderen naar een andere plaats verhuizen, maar van afgestudeerden die na hun afstuderen op een plek terechtkomen waar hun hersencapaciteit niet volledig gebruikt wordt. We kunnen heel lang discussiëren of de wereld er wat aan gaat missen, maar feit blijft dat er grote kans is dat hersencapaciteit en analyse-capaciteit verloren gaat.

“Wat ik niet zo goed begrijp is waarom ze überhaupt een ladder nodig denkt te hebben. Met zoveel waarheid en inzicht in pacht kan ze toch bakken met geld binnenslepen als zelfstandige?” enz enz

Eerst kaffer je haar uit omdat ze geen inzicht zou hebben in de markt en vervolgens biedt je een oplossing aan die volstrekt niet in lijn is met het vakgebied en de markt.

ps. Overigens reageer je op een artikel die ze geschreven heeft als zelfstandige ;-)

Bart Otten, 27 januari 2012, 20:28

@Bernd: En niet te vergeten belastinggeld. Waar de schuld ook ligt, het kost de samenleving knaken. Daarnaast ok nog eens punten op de kenniseconomie-lijst. Dat laatste is weer gerelateerd aan imago als land en opdrachten die ‘onze’ bedrijven krijgen etc etc.

bernd ebbo visser, 27 januari 2012, 20:32

@Bart, ja, zo blijf ik natuurlijk in het ongewisse wat er dan verloren gaat wanneer er geen academisch geschoolde journalisten meer worden aangenomen. Blijkbaar weet je het antwoord daarop wel want je suggereert dat de sarcastisch bedoelde aanbevelingen volstrekt niet in lijn zijn met haar vakgebied en de markt.

Ik ben blij overigens te vernemen dat ze gewoon als zelfstandige aan de slag is gegaan, want ik geloof er heilig in dat gewoon maar beginnen vanzelf ergens toe leidt.

Dus, zou jij mij toch even kunnen uitleggen wat die braindrain in het geval van de lichting van je zus dan precies voor haar vakgebied inhoudt?

Ik vraag dit expliciet, zodat je mij een beetje van mijn domheid zou kunnen genezen. Dat is toch niet teveel gevraagd?

Patrizia, 27 januari 2012, 20:37

Bart, ik begrijp dat je het opneemt voor je zusje. Echter heeft zij best wel een flink gat gegraven voor zichzelf, en m.i. maak je dat gat nu alleen maar dieper. Volgens jou heeft ze een behoorlijk slim kopje. Kan, dat weet jij vast beter dan ik en ieder ander die hier reageert. Moedig haar echter dan ook aan Zelf te reageren. Geef haar de kans om deze discussie aan te gaan. En reageert ze niet, dan heeft ze daar met haar slimme kopje vast goede redenen voor en is het misschien ook niet fijn dat jij het wél doet.

Doris, 27 januari 2012, 20:40

@ Bart Otten

Begrijp je zelf niet dat door je te mengen in deze discussie, te reageren op alle kritiek en op die manier het gelijk van je zus proberen te halen je afbraak doet aan het artikel en ook enigszins aan het karakter van je zus?

Blijkbaar is je zus niet duidelijk genoeg geweest en vind jij het nodig om verdere uitleg te geven. Ik mag toch hopen dat ze dit met haar volle verstand heeft geschreven en dat ze een intelligent en verantwoordelijk persoon is die best voor haar zelf kan opkomen. Dat jij het nodig vindt om je op deze manier in de discussie te mengen doet me daar helaas aan twijfelen.

En inderdaad, als journalist zijnde zou je beter moeten weten, want je mening als broer wordt totaal niet als objectief ervaren en daarom ook niet serieus genomen. Dus je kan je afvragen wat je ermee opschiet, de uitwerking is alleen maar negatief. Ik zou het in iedergeval niet waarderen van mijn broer, maar dat terzijde.

Bart Otten, 27 januari 2012, 20:48

Haha, ze deed al werk als zelfstandige dus daar is geen verandering in gekomen. Maar het bleek voor veel mensen teveel om het even te controleren voor ze konden brullen over “ga werken” “doe wat” etc etc.

Ik merkte je sarcasme op maar ga er vanaf nu gewoon serieus op in. Misschien is dat een oplossing want die botte en sarcastische opmerkingen was ik een beetje zat en de vraag of je ermee kon stoppen leidde niet tot een vermindering.

Wat de braindrain betreft moet je je voet in een schoen steken die een maat te klein is. Het zal allicht passen en je moet blij zijn dat je schoenen aan hebt want blote voeten is nog minder prettig, maar fijn zit het niet. En na 3 maanden zal je merken dat je voeten een maatje kleiner zijn geworden. Er is dus voet ‘minder’.

Semi-fictief: Ik ben een creatief denker. Nu heb ik een studentenbaantje gehad bij de MediaMarkt als verkoper. Ik werd daar aangenomen omdat ik al eerder als verkoper had gewerkt. Je begrijpt dat ik in de MediaMarkt niet zoveel had aan creatieve oplossingen, ik moest gewoon verkopen. In de tijd dat ik spullen verkocht ging datgene waar ik goed in ben dus verloren. Nu was er toevallig tijdens dat ik solliciteerde ook iemand voor de eerste keer aan het solliciteren die van nature heel goed verkoopt en..niet zo creatief is met oplossingen. Hij werd afgewezen omdat ik meer ervaring had. Uiteindelijk belande hij als beveiliger bij een bedrijf waar hij niets kon verkopen en ging zijn talent dus ook verloren. enz enz. Beetje duidelijk zo? :)

Bart Otten, 27 januari 2012, 21:08

@ Doris: waar heb ik geschreven dat ik journalist ben?

@ Patrizia: Het was ook nooit mijn intentie om aanvulling op het artikel te geven en ik reageer ook niet om mijn zusje te beschermen;  lijkt me niet nodig. Als je al mijn reacties leest dan zul je zien dat ik niet zozeer op de kritiek op mijn zus reageer. Ik reageer op reacties naar aanleiding van stellingen die niet in het artikel staan, verkeerde aannamen en schrijf wat ik zelf denk over het probleem met afgestudeerde academici.

Doris, 27 januari 2012, 21:14

@ Bart Otten

Mijn excuses, een verkeerde aanname. Ik dacht dat je een HBO journalistiek achtergrond had, en vanuit die expertise schreef. Dat dat niet zo is maakt jouw inmenging voor mij alleen maar nog minder begrijpelijk, eigenlijk.

Bart Otten, 27 januari 2012, 21:16

“want je mening als broer wordt totaal niet als objectief ervaren en daarom ook niet serieus genomen.”

Verandert de inhoud van mijn reacties door mijn relatie met de auteur? Natuurlijk was het veel beter geweest als ik had gedaan als ik haar niet kende. Dat wist ik van tevoren ook. Dan werden mijn reacties nu gelezen naar inhoud in plaats van naar aanname. Maar eerlijk zou het niet zijn.

ps. Gezien hier veel journalisten reageren ben ik bang dat ook die niet als objectief beschouwd mogen worden: meer jonge instroom die aangenomen wordt zou wel eens kunnen leiden tot ontslag of minder werk bij de ‘dure’ oude garde.

Bart Otten, 27 januari 2012, 21:26

@ Doris: Een foutieve aanname. Ik schreef er al eerder over maar blijkbaar doet dat er niet toe omdat ik als broer van onmogelijk een punt kan maken. Ik ben er heilig van overtuigd dat zonder foutieve aannamen, zelfverzonnen stellingen die niet in het artikel staan en nodeloos kwetsende opmerkingen, dit bericht max 20 reacties zou hebben.

Overigens beschrijf ik meerdere malen dat dit probleem breder is dan de journalistiek alleen. Daarbij lijkt het me niet nodig om expertise te hebben om een mening te vormen en te uiten. Deze mening moet dan wel onderbouwd zijn (anders kan iedereenmdingen gaan roepen). Volgens mij voldoen mijn reacties aan die eis.

Doris, 27 januari 2012, 21:39

@ Bart Otten

De inhoud verandert zeker omdat ik je niet als objectief ervaar, je bent geheel kritiekloos als het op je zus aankomt tot dusver. En het is geen toeval dat juist jij als enige de discussie blijft aangaan in lijn met het standpunt van je zus.

En mensen met een journalistieke achtergrond behoren niet automatisch tot een zogenaamde oude garde. Zelf ben ik pas een jaar geleden afgestudeerd en er reageren hier wel meer studenten en pas afgestudeerden. Dus het zou niet verstandig zijn zulke aannames te doen.

Maar ik heb geen zin om een ellenlange discussie aan te gaan. Ik wilde je er alleen maar van bewust maken dat je naar mijn mening de discussie niet bevordert, en je zus er niet serieuzer door genomen zal worden.

Bart Otten, 27 januari 2012, 22:10

@ Doris:  Ik kan heel goed begrijpen dat je me niet als objectief beschouwt. De inhoud verandert echter niet. Wel de bril waarmee je er naar kijkt. Volgens mij is het een taak van journalisten om te proberen ‘zonder bril’ naar inhoud te kijken.

Je noemt dat ik nergens kritiek op mijn zus lever. Benoem dan ook dat ik haar nergens inhoudelijk over prijs. Mijn kritiek zou direct aangenomen worden maar de goede punten zouden gezien worden als ‘van haar broer’. Mijn persoonlijke mening over het artikel bespreek ik dan ook niet.


2.) Ik wilde ermee aangeven dat er meer mensen onder het label niet-objectief kunnen vallen. In mijn optiek maakt dat de reacties van diegenen niet zinloos OMDAT ze misschien niet geheel objectief zijn. Het is de inhoud en de onderbouwing die volgens mij het belangrijkste moet zijn.

Vat dit aub niet op als een voortzetting van de discussie. Ik wilde je alleen bewust maken van het feit dat schijnbaar non-objectieve mensen ook waardevolle inhoud kunnen plaatsen.

Faasen, 27 januari 2012, 22:15

Met Bart Otten valt niet te praten, dat is wel duidelijk. Richt ik me nog één keer tot de briefschrijver.

Myrta, waar het echt om gaat is dat journalisten niet worden opgeleid. Ik durf te wedden dat 95 procent van de mensen die in de journalistiek zijn beland volop betaalde en onbetaalde baantjes hebben gehad voordat ze afstudeerden. Of dat nou op een HBO was of op een Universiteit. Al die mensen wisten bovendien al dat ze journalist wilden worden en maakten die keuze niet pas na het VWO. Ik denk dat dat de meeste stoort aan jouw schrijven. Het lijkt erop alsof je zelf te weinig hebt gedaan om praktijkervaring op te doen naast stages en je hebt het beeld opgeroepen dat je eigenlijk een beetje bij toeval de journalistiek in bent gerold en daarbij ook nog eens verwacht dat de rode loper voor je wordt uitgerold. Daarom nogmaals mijn tips: ga lekker wat anders doen of wees blij met elke kans die je krijgt om ervaring op te doen. Het lijkt me in beide gevallen niet te laat.

Judith, 27 januari 2012, 22:20

Even een reactie op Faassen. Het idee van een universitaire master journalistiek is simpel, althans, van die in Groningen. Studenten volgen eerst een bachelor (zoals American Studies, Nederlands, Geschiedenis, Farmacie, Economie of wat dan ook) en volgen daarna een hele intensieve, 1,5 jarige master journalistiek. Dan zijn ze dus al wat ouder (mijn studiegenoten waren tussen de 21 en 28), hebben ze al behoorlijk wat kennis van een bepaald gebied op zak (van economie tot Amerika) en leren ze in een jaar alle praktijk, plus wetenschappelijke theorie, en zullen ze met al die kennis en ervaring goede journalisten zijn. Het laatste halfjaar is een stage en een scriptie.
Het lijkt er dus op dat de schrijver van deze auteur gewoonweg een andere journalistieke master had moeten doen, in Groningen of in Leiden :-)

Bart Otten, 27 januari 2012, 22:21

@ Faasen. Tnx ;) Dat dacht ik tot 3 minuten geleden andersom ook. Blijkbaar kunnen meningen veranderen. Zoals ik net al zei beoordeel ik inhoud en met de laatste je post is werkelijk niets mis. Tnx. Einde :-D

Judith, 27 januari 2012, 22:23

Trouwens, veel zure reacties op dit stuk. Het is een simplificatie, maar wel van de werkelijkheid: het is gewoon lastig om een baan in de journalistiek te vinden, klaar.

Magic, 28 januari 2012, 09:09

Ach kind ik ben ook weleens overgekwalificeerd toen ik solliciteerde bij een lopende band fabriek, ze vertelden gewoon dat ze dachten dat ik binnen 3 dagen weer weg zou gaan, verkeerd gedacht ik was binnen 3 seconden verdwenen na dit antwoord.

Mascha, 28 januari 2012, 12:29

Wat ik nou jammer vind, is dat Myrtha niet zelf reageert. Iedereen die ook maar iets van media weet, weet dat je reacties kunt verwachten als je een dergelijk verhaal online knalt. Voor dialoog is bij haar helaas blijkbaar geen ruimte. Haar broer daarentegen neemt het zeer fel voor haar op, waardoor de toon in de reacties nóg feller wordt.

Terwijl er toch ook wel echt constructieve dingen tussen staan. Als ik Myrtha was geweest, had ik zelf nog een uitleg gegeven en erbij geschreven waar ik wél wat aan had qua reacties. De stilte van haar kant vind ik eerlijk gezegd nog minder getuigen van een ware drive om te komen waar je wilt zijn.

Ze mag dan misschien tussen de regels door een paar goede punten hebben: het is nog altijd ‘de toon die de muziek maakt’. Zou ze moeten weten na haar analyse over hoe Marokkanen worden gepresenteerd in de media. En als dan blijkt dat je misschien teveel valse noten in je stuk hebt gestopt en dat een toontje lager zingen wellicht een betere manier is, dan kun je dat toch gewoon laten horen? Zonder dat je je broertje als dirigent de boel laat overnemen?

Ik begrijp best dat je schrikt als er zoveel felle reacties komen. Maar het is meteen een mooie case voor haar: ‘Hoe ik mijn karakterzelfmoord herstelde’. Of raakt dat misschien teveel aan het werkveld ‘communicatie’? Nog een gratis tip dan: zonder iets van communicatie af te weten, is het niet handig om dit soort acties uit te halen. Iedere communicatieadviseur had je kunnen vertellen dat dit zou gebeuren. En dan kun je maar beter je vervolgplan hebben klaarliggen. Had een communicatieadviseur je ook bij kunnen helpen. Want   ook al vind je het misschien een vies woord, ‘communicatie’, als je dan toch aan personal branding begint (en dat doe je), kun je het maar beter goed doen. En Myrtha, als je echt zo bent als je broer zegt, dan heb je hier toch helaas een totaal foute weergave van jezelf neergezet. Het adagium op internet mag dan zijn ‘don’t feed the trolls’, het had je toch gesierd als je hier een genuanceerde reactie had geplaatst op in ieder geval de constructieve dingen die er over je heen worden gestort. Kun je meteen die andere, door je broer zo geroemde, slimme kant laten zien.

Ik verheug me op het lezen van je stuk over je ervaring hiermee. Niet omdat ik hoop te genieten van jouw wellicht ellendige gevoel, maar omdat ik hoop dat je, met al je kennis en je inzicht, in staat zult zijn om ons criticasters op jou op gepaste wijze de mond te snoeren. Dus meid, kom op en laat zien wat je kunt!

bollie, 28 januari 2012, 18:13

Bij voorbaad wil ik iedereen die hier iets geschreven heeft, of het nu Myrtha zelf is met haar klaagzang of een ieder die gemeend heeft zijn of haar mening te moeten ventileren.
Al met al heeft het zeker geleid tot een mooi stukje bashen waarvan ik het nut niet helemaal heb kunnen volgen.

Toch heb ik na eens rustig het opinie stuk, of brandbrief zoals het ook genoemd werd, wel een bepaald gevoel gekregen bij de schrijfster. En dat heb ik normalter niet erg snel. Meestal krijg ik een bepaald gevoel bij het stuk, bij het beschreven item of bij de personen die in de tekst beschreven worden maar niet vaak bij de schrijver zelf.

Dan ga je vervolgens met een bepaalde kleur de reacties lezen en dan gebeurd wat je kon verwachten na een brandbrief als deze.

Persoonlijk houd ik wel van het lezen van met name reacties op bepaalde stukken tekst. Als dan blijkt dat er vervolgens een wat minder objectieve “broer” zich in het bashen komt mengen begint kan het voor mij niet meer stuk. Toch ben ik overigens niet helemaal overtuigt dat het hier de “broer” betreft of dat het toch Myrtha zelf is die onder pseudoniem heeft getracht een en ander nog een beetje recht te zetten. Maakt verder ook niet heel veel uit.

Een ding is in iedergeval zeker, na het lezen van al deze reacties en met name die van broertje Bart…

Ik heb echt een ontzettende hekel gekregen aan Myrtha.

bollie, 28 januari 2012, 18:21

@mezelf, ff de tekst controleren voor je hem plaatst…..

Bij voorbaad wil ik iedereen die hier iets geschreven heeft, of het nu Myrtha zelf is met haar klaagzang of een ieder die gemeend heeft zijn of haar mening te moeten ventileren, bedanken.
Al met al heeft het zeker geleid tot een mooi stukje bashen waarvan ik het nut niet helemaal heb kunnen volgen en daarnaast prima van heb kunnen genieten.

Toch heb ik na eens rustig het opinie stuk, of brandbrief zoals het ook genoemd werd, te lezen wel een bepaald gevoel gekregen bij de schrijfster. En dat heb ik normalter niet erg snel. Meestal krijg ik een bepaald gevoel bij het stuk, bij het beschreven item of bij de personen die in de tekst beschreven worden maar niet vaak bij de schrijver zelf.

Dan ga je vervolgens met een bepaalde kleur de reacties lezen en gebeurd wat je kon verwachten na een brandbrief als deze.

Persoonlijk houd ik wel van het lezen van met name reacties op bepaalde stukken tekst. Als dan blijkt dat er vervolgens een wat minder objectieve “broer” zich in het bashen komt mengen, kan het voor mij niet meer stuk. Toch ben ik overigens niet helemaal overtuigt dat het hier de “broer” betreft of dat het toch Myrtha zelf is die onder pseudoniem heeft getracht een en ander nog een beetje recht te zetten. Maakt verder ook niet heel veel uit.

Een ding is in iedergeval zeker, na het lezen van al deze reacties en met name die van broertje Bart…

Ik heb echt een ontzettende hekel gekregen aan Myrtha.

Anja, 28 januari 2012, 19:01

Alles is wel gezegd denk ik.

Wat ik nog niet zo goed snap is waarom Myrtha haar beide broers inzet om de wereld te laten weten dat ze heus wel oké is in plaats van hier zelf te reageren op de reacties die toch duidelijk aan haar gericht zijn.
Dat maakt voor mij het hele stukje nog eens extra treurig..

Bart Otten, 28 januari 2012, 20:32

Ter eerste is haar naam Myrta zonder ‘h’. Het staat ook duidelijk zo in het artikel. Ten tweede heeft ze mij niet gestuurd om haar te verdedigen en doe ik dat ook niet. De suggestie dat ik een pseudoniem ben, kan simpel weerlegt worden door mijn naam in Google in te voeren enz enz.

Ik reageer omdat er zo slecht gelezen word en omdat er veel foutieve aannamen gedaan worden. Bovenstaande bewijst het nogmaals.

Bart Otten, 28 januari 2012, 22:14

In bovenstaande reacties krijg ik veel kritiek op mijn bijdrage aan deze discussie. En hoewel ik hierin ten dele kan meegaan ( Ik ontken niet dat mijn bijdragen een negatieve invloed op het geheel hebben gehad. Ik ontken ook niet dat ik soms beter had kunnen zwijgen) denk ik dat er ook een andere kant van het verhaal is. Als iedereen de regels van een goede discussie, kritiek of reactie had gevolgd, dan was de kwaliteit van de reacties in het algemeen vele malen hoger geweest en had ik minder de behoefte gevoeld om te reageren. Deze behoefte komt overigens niet voort uit familiebanden; ik heb simpelweg een enorme hekel aan een “slechte discussie”, ongeacht de inhoud.

Naar aanleiding van de stellingen dat ik mijn zus verdedig in mijn reacties, heb ik mijn reacties op een rij gezet en ze kort beschreven. Het zijn een hele boel reacties geworden. Maar ik kan mij er zelf niet op betrappen dat ik mijn zus of haar artikel inhoudelijk verdedig. Wel zijn het veel reacties op aannamen of slecht leeswerk door de auteur van de reactie waarop ik reageer.

Post 18: Hier geef ik mijn persoonlijke mening over het probleem “academici - HBO-ers: 0-1”. Het artikel bespreek ik voor de rest niet.
Post 19: Een puur vanuit Villamedia gerekende waardering over het artikel. Wederom niets inhoudelijks.
Post 30: Een sarcastische (dus foute) reactie op een post met aannamen en een aanmatigende toon.
Post 33: Reactie op post 31 waarin ik uitleg dat ik het inderdaad vervelend vind als iemand een familielid opzettelijk beledigd. Wederom niet over de inhoud van het artikel of de inhoud van kritiek, wel over de vorm en de toon.
Post 44: Reactie op post 40 waarin gesteld wordt dat ik mijn zus verdedig (aanname en/og slecht leeswerk).
Post 52: Reactie op post 51 is nogmaals een oproep om niet on purpose het niveau richting “simple bashing” te krijgen. Daarnaast ga ik in op de aanname cq beschuldiging dat mijn zus nep is.
De post bevat twee opmerkingen die blijkbaar van groot belang zijn ” Dat neemt de eigen onderzoeksplicht/verwachting niet weg overigens, dat ben ik met iedereen eens.” en “Qua schrijfstijl valt er ongetwijfeld nog een hoop te leren maar dat is een kwestie van…ervaring opdoen ;-)”
Post 54: Reactie op eerdere post. Bevat ook de vraag “Als elke journalist onderzoek moet doen, waarom grossieren de reacties hier dan in foutieve aannamen?”
Post 57: Reactie op foutieve aannamen en slechts leeswerk door de auteur van post 55.
Post 57 & 58: Uitleg over de door mij genoemde braindrain op aanvraag van Bernd
Post 63: Extra uitleg
Post 64: Reactie op slecht leeswerk en foutieve aannamen auteurs.
Post 66: Reactie op de stelling “Als ‘broer van’ doet je mening er niet toe” (objectiviteit). Wat eigenlijk ook de foutieve aanname bevat dat mijn reacties per definitie waardeloos zijn omdat ik broer ben.
Post 66: Reactie op stellingen over objectiviteit en kritiekloos zijn tov mijn zus
Post 72: Waardering uitspreken over post 70. Deze bevat kritiek maar geen aannamen en is ook geen reactie op slecht leeswerk.
Post 79: Reactie op slecht leeswerk en aannamen auteurs.

Bart Otten, 28 januari 2012, 22:25

Kritiek mag er zijn en is ook onafscheidelijk verbonden aan een opiniestuk. Een opiniestuk die niet ook negatieve reacties zou oproepen, zou niet geplaatst hoeven te worden; we zouden het dan blijkbaar allemaal al eens zijn. Maar zelfs als er in de ogen van een lezer veel aan te merken is op een artikel, pleit dat hem of haar niet vrij van het grondig lezen van het stuk. Ook pleit dit diegene niet vrij van het onderzoeken van aannamen alvorens deze te posten. Een discussie wordt ook niet geholpen door aannamen, gezien deze volledig speculatief zijn. Het onderzoeken van een aanname en het posten van de resultaten is daarentegen wel in ieders belang.

Wikipedia (ik weet het, dit is niet perdefinitie de waarheid) zegt over een goede discussie:

“Om een discussie goed te laten verlopen is het nodig dat alle partijen openstaan voor de ideeën van de andere partijen en dat de mening van de partij onderbouwd wordt met argumenten (een mededeling als “ik vind het een slecht plan” zonder onderbouwing helpt een discussie zodoende niet). Verder is het in een discussie belangrijk dat men professioneel blijft, en niet een idee afkeurt enkel omdat men zijn gelijk wil krijgen of omdat het van een bepaalde persoon afkomstig is. Wanneer een onderwerp erg gevoelig ligt en men een discussie te persoonlijk aantrekt, of wanneer persoonlijke opmerkingen gemaakt worden, zegt men wel dat de discussie uit de hand loopt. [...]Het probleem dat bij veel discussies ontstaat wordt veroorzaakt doordat argumenten en feiten met elkaar verward worden. Een argument kan subjectief zijn terwijl een feit dat nooit is. Door onfeitelijke argumenten aan te dragen stuur je aan op een polarisering. De tegenstander is kritisch op de onwaarheid van het andere standpunt. Wanneer je iemand wilt kunnen overtuigen dan is het raadzaam om na te gaan of je argument een aanname is of een objectief feit. [...] Onfeitelijke argumenten kunnen de discussie vertroebelen en frustreren, feitelijke argumenten scheppen rust.”

Ik vind het jammer dat de discussie op dit artikel vaak niet aan deze ‘regels’ voldoet. Ik besef mij dat ik hier mede schuldig aan ben en dat ik hiermee misschien mijn zus’ belang geschaad heb. Ik wil benadrukken dat ik, zonder medeweten van Myrta (of iig zonder haar hierover gesproken te hebben), hier gereageerd heb en dat haar persoon of haar belang zeker niet mijn drijfveer was.

Kortom: Myrta’s artikel komt op haar conto, mijn reacties op het mijne. Van beide meen ik te weten dat we niet te beroerd zijn te leren van kritiek. De volgende keer zou ik persoonlijk het graag wat beter onderbouwd zien* en voorzien van minder aannamen, speculaties*.

Groetjes,
Bart Otten

* dit betreft niet alle reacties

Ance van Zoderteur, 29 januari 2012, 16:37

Beetje boter na de maaltijd, maar:

Vijf-en-een-half jaar geleden, Utrecht, HBO-opleiding Journalistiek: dag #1, uur #1, Journalistiek-docent #1: “Er zijn geen banen voor jullie. Over vier jaar heeft niemand hier een vaste baan. Vergeet het maar. Als je mazzel hebt kun je over vijf jaar net je studentenkamertje betalen met knullig freelance werk*.”**

Een aantal studenten is een universitaire studie gedaan, anderen zijn een heel andere studie gaan doen. Degenen die echt journalist moesten en zouden worden, en degenen die echt niet wisten wat ze anders moesten (ik, dus), zijn gebleven.

Ik werd pas echt enthousiast tijdens mijn eerste stage. Had verder geen enkele ervaring - vrijwillig of anderswijs. Maar die eerste stage beviel wederzijds zo goed dat ik daar ben blijven plakken. Als parttime tijdelijke versterking en later met extra uren en uiteindelijk na ruim 2 jaar met een vast, fulltime contract. Dat was me niet gelukt als ik na een maand iedereen tegen me in het harnas had gejaagd of als ik de constante onzekerheid invloed had laten hebben op mijn werkhouding.

Want uiteindelijk doen je ervaring en opleiding er niet zoveel toe als je instelling. Tijdens een sollicitatiegesprek heeft een potentiele werkgever gelijk door of je graag wilt. Of je bereid bent om alles aan te pakken, om dagen lang alleen maar koffie te halen of persberichten te verwerken tot mini-stukjes van 150 woorden (een kunst apart, trouwens) - en of je dat leuk vindt. En het zal menig journalist-in-spé verrassen, maar dat is het nog ook.

Van de overblijvers uit mijn klas ben ik de enige met een vaste aanstelling. Een handje vol freelancet min-of-meer succesvol en de rest is nog aan de studie bezig of werkt in een andere sector.

Grappig genoeg gaan dezelfde verhoudingen op voor de afvallers die een universitaire studie zijn gaan doen.

*knullig slaat hier op het soort freelance werk, niet op freelancers an sich. Voor wie ik het grootste respect heb want ik zou daar veel te lui voor zijn. Gezien de toon van de meeste reacties voel ik me geneigd dit te nuanceren.

*en hij was niet de enige. Dit riedeltje werd bij ons op de opleiding tot in den treure herhaalt

Myrta Otten, 31 januari 2012, 10:16

Overweldigd door het aantal reacties, bij deze een toelichting op mijn ik-ben-zielig-betoog:

Allereerst heb ik nergens hbo-opgeleide journalisten of journalisten die ‘onderaan’ zijn begonnen willen beledigen. Ik heb geprobeerd een kleine analyse van de arbeidsmarkt te geven waarin (werk)ervaring meer telt dan opleiding (hbo of universitair). Mijn conclusie is dat wellicht geen opleiding wel de beste opleiding is in deze tijden waarin werknemers vooral echte werkervaring vragen.In die zin hebben, zoals ik in mijn artikel ook stel, startende hbo’ers journalistiek het ook niet gemakkelijk.

Hoewel ik zelf voor het universitaire pad heb gekozen, heb ik helemaal geen waardeoordeel over hbo-opgeleide journalisten of journalisten die zonder opleiding aan de slag zijn gegaan. Ik heb hooguit de teleurstelling van mij én een deel van mijn medestudenten geprobeerd te verwerken dat niemand na onze (universitaire) opleiding op ons zit te wachten. Als je denkt dat je na je opleiding direct mee te kunnen dingen naar de functie van binnenlandredacteur bij de NOS, dan ben je inderdaad (zoals in sommige media werd gesuggereerd) een arrogant, verwend stuk vreten. Maar je mag bij wijze van spreken toch wel verwachten om koffie te kunnen halen voor de redacteur die op die binnenlandredactie zit? Daar voelen we ons niet te goed voor. Veel mensen lijkt er nogal veel in gelegen te suggereren dat dit wel zo is. Misschien uit angst dat we, als we eenmaal wel werkervaring hebben, geduchte concurrentie gaan vormen op de toch al krappe arbeidsmarkt voor journalisten?

Dat heel veel mensen het lastig hebben een baan te vinden en ook teleurstelling ervaren is evident. Er zijn ook anderen, met of zonder opleiding, die wel een baan in de journalistiek hebben. Ik heb niet al deze nuances in mijn betoog opgenomen. Of al mijn ‘buitenschoolse activiteiten’  (bij lokale ‘sufferdjes’) of sollicitaties (bij lokale ‘sufferdjes’) genoemd.
Anders zou het geen betoog meer zijn geweest.

Een maand is inderdaad niet lang. Mijn betoog is dan ook voor een groot deel gebaseerd op de ervaringen van een deel van mijn medestudenten en een analyse van de arbeidsmarkt zoals hierboven beschreven. Op basis daarvan verwachtte ik dat die maand waarschijnlijk, net als bij mijn medestudenten, een halfjaar ging worden. Die gedachte zat wel in mijn achterhoofd bij het schrijven van dit artikel, maar de meesten hebben (begrijpelijk) het artikel alleen gelezen met in hun achterhoofd dat ik pas een maand op zoek ben naar een baan (en een baan eis of vind dat ik er recht op heb, wat niet het geval is).

Toen ik de afgelopen maand freelancers vroeg wat de beste weg is, kreeg ik te horen ‘Gewoon beginnen. Stuur artikelen en je portfolio op naar magazines en kranten’.
Dat heb ik gedaan en dat zal ik blijven doen. Naast mijn nieuwe parrtime uitzendbaan als administratief medewerker, waar ik trouwens HEEL ERG BLIJ mee ben.

Kim, 31 januari 2012, 22:20

Mooi dat je in elk geval nu een uitzendbaan hebt, Myrte. Gefeliciteerd! Maar hoe reageerde je nieuwe werkgever toen hij je naam intypte op Google?

Volgens mij is een hbo-diploma tegenwoordig geen garantie meer voor ervaring - want inderdaad: een stage wordt niet als werkevaring gerekend. Ervaring doe je niet zozeer op in werkcolleges, maar daarbuiten, door veel te werken. Op eigen initiatief.

“Redacteur vrijwilligersblaadje IFFR”, “Webredacteur op Dutch Mobile Movie Festival” en “Redacteur dagkrant Architecture Film Festival Rotterdam”* is wellicht een wat karige opbrengst van een jarenlange -universitaire- studententijd.

*ik ga er vanuit dat je LinkedIn volledig en up-to-date is.

Mascha, 31 januari 2012, 23:06

Myrta,

Ten eerste goed dat je hebt gereageerd. Je toon is volslagen anders dan in je betoog. Het is alleen jammer dat uit je reactie blijkt dat je betoog aan alle kanten rammelt. Een betoog bouw je op, dat heb jij niet gedaan. Nergens in jouw stuk lees ik dat het ging om de ervaring van langer zoekende mede-studenten. Je hebt mijns inziens je betoog volledig onderuit gehaald. Dat is jammer. Ik denk dat ik je punt wel snap, maar dat had je 100 keer beter kunnen maken. Maar goed, al doende leert men, ook hierbij en ervaring is soms hard. Ik wens je heel erg veel succes bij het bereiken van het punt waar je wilt zijn.

Maarten M, 1 februari 2012, 19:34

Het is mij ook volstrekt onduidelijk wat je nu wilt betogen, Myrta. Dat de arbeidsmarkt voor net afgestudeerde ‘journalisten’ slecht is, is denk ik voor niemand nieuws. Als je dacht dat je na je universitaire studie direct een mooie redactiefunctie zou krijgen heb je de laatste 10 jaar onder een steen geleefd. En natuurlijk is werkervaring belangrijk. Jaarlijks studeren er honderden journalisten af en je zult je ergens mee moeten onderscheiden van de massa. Dat geldt trouwens overal op de arbeidsmarkt.
Fijn dat je bent begonnen met het freelance aanbieden van artikelen, dat is de enige goede weg als je niet direct een baan kan vinden. Wel jammer dat je nu pas op dat idee komt.

Janna, 2 februari 2012, 11:15

Oja, Myrta.. nog één tip:

Zoals je merkt moet je heel erg voorzichtig zijn wat je op het internet plaatst. Ik ben blij dat je dit inziet.
Wat in jouw geval ook niet heeft geholpen is de manier waarop je broer hierboven voor je in de bres springt. Het maakt dit hele verhaal alleen nog maar een stukje pijnlijker. Vanuit menselijk oogpunt is het 100% begrijpelijk dat hij voor je opkomt, maar vanuit professioneel opzicht had je veel beter alleen zelf kunnen reageren.

Succes in de toekomst :-)

Ance van Zoderteur, 10 februari 2012, 10:37

De kunst van het zwijgen. Echt, die is niet te onderschatten.

Mart, 19 februari 2012, 17:48

Beste Myrta,

Uit interesse heb ik je website http://www.myrtaotten.nl eens bekeken en het is schrikbarend hoeveel spel- en stijlfouten er in je gepubliceerde stukken staan. Ik snap werkelijk niet hoe je dit online hebt kunnen staan. Je eerste stuk in je portfolio begint met: “Het moge duidelijk zijn dat het festival de laatste jaren flink gegroeid”. Even serieus? Ik geef nu slechts 1 voorbeeld, maar dit ben ik heel vaak in je teksten tegengekomen (ook in dit bovenstaande ‘essay’). Ik zou eerst eens een cursus Nederlands volgen, voordat je jezelf zo te koop zet. Je noemt jezelf ‘kritisch’, dat is denk ik op een compleet anders vlak dan Nederlands, hetgeen in jouw aankomende functie toch wel het belangrijkste zal zijn.

Meid, ff een cursusje volgen en niet zo opscheppen over je ‘redactie-ervaring’, want als ik je CV lees, slaat dat helemaal nergens op.

Richard, 24 augustus 2013, 21:27

Tja.

Als je nou natuurkunde, wiskunde of een ander technisch vak had gestudeerd was je nu al lang en breed aan het werk.

Ben je d’r nu achter? Juffrouw Veterstrik?

Veel plezier nog achter het aanrecht en zorg er voor dat zijn overhemden wel goed gestreken zijn, wil je?

Colofon

Villamedia is een uitgave van Villamedia Uitgeverij BV

Uitgever

Dolf Rogmans

Postadres

Villamedia Uitgeverij BV
Postbus 75997
1070 AZ Amsterdam

Bezoekadres

Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Factuurgegevens

Villamedia Uitgeverij BV
Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Contact

redactie@villamedia.nl

Redactie (tips?)

Chris Helt, hoofdredacteur

Marjolein Slats, adjunct-hoofdredacteur

Linda Nab, redacteur

Lars Pasveer, redacteur

Trudy Brandenburg-Van de Ven, redacteur

Rutger de Quay, redacteur

Nick Kivits, redacteur

Sales

Sofia van Wijk

Emiel Smit

Teddy van der Laan

Webbeheer

Marc Willemsen

Vacatures & advertenties

vacatures@villamedia.nl

Bereik

Villamedia trekt maandelijks gemiddeld 120.000 unieke bezoekers. De bezoekers genereren momenteel zo’n 800.000 pageviews.

Rechten

Villamedia heeft zich ingespannen om alle rechthebbenden van beelden en teksten te achterhalen. Meen je rechten te kunnen doen gelden, dan kun je je bij ons melden.