Long covid-patiënt Jettie Rozemond: ‘Beschouw patiënten als de belangrijkste experts’
In de serie Lessen voor de Pers komen mensen van buiten de journalistiek aan het woord over hun ervaringen met journalisten en media. Dit keer Jettie Rozemond, long covid-patiënt. Zij constateert dat journalisten graag focussen op de schrijnende persoonlijke verhalen van long covid-patiënten, maar dat een verdere verdieping meestal uitblijft.
Verder lezen? Probeer dan Villamedia 30 dagen gratis
Heb je al een account of ben je NVJ-lid? Log dan in
Praat mee
2 reacties
photopress, 5 november 2022, 14:02
Waar waren die journalisten die mij niet te woord wilde staan tien mijn moeder 2 jaar gelden c
Corina kreeg en ik haar uit haar ontlasting uit bed moest halen en zelf naar een hospitaal moest brengen van haar huisarts.
Iets wat ik niet kon en deen.
Een dag later kwam er dus toch een ambulance ja zeker tien kon het wel,maar !!!!!!!
Ik werd gebeld door een ambulance medewerkers die mij vroeg"zou u mij willen helpen uw moeder op de brancard te leggen dat scheelt weer eeen beschermings pak.
Ik was met stomheid geslagen.het was toch zo besmettelijkals ik dacht.
Of was dit verhaal opgeklopt door dik betaald e journalisten van de media.
O
Ik geef ze een vetten 0
0 voor hun terughoudendheid want voor.mijn verhaal hadden ze geen interessen dat was tegen het Protocol van de overheid die de journalistiek onder de duim houdt.
Laf vind ik het collega’s die ik liever geen collega’s wil noemen want iemand die voor de roverheid mijn inziens een verkeerd beeld schetst en op persberichten afgaat en dat achterloos over neemt moet zich werkelijk afvragen of hij of zijn die vak waardig is.
Vreemd genoeg ben ik nooit ziek geworden ook niet toen mijn moeder corona kreeg en waar ik dagelijks over de vloer kwam.
Dus te meer aan te nemen dat dit beleid van jullie overheid eens staartje waar ik hoop dat de journalisten in kwestie ooit spijt van gaan krijgen en zich afgaan vragen of openbaar zullen maken wat ze wisten en moesten verzwijgen.
Er klopt iets niet in jullie verhaal.
Koert Hommel, 6 november 2022, 13:04
Goed artikel! En ook een die je haast 1:1 kunt doorkopiëren naar ‘mijn’ chronische ziekte: chronische pijn.
Al tientallen jaren hebben mensen last van chronische pijn, zónder dat er een aanvullende diagnose is. Pas sinds 2022 erkent de WHO chronische pijn als op zichzelf staande ziekte.
Ik heb helaas ook wel soortgelijke ervaringen met journalisten. Of het wordt een inzoom op persoonlijk leed, of er wordt een willekeurig gevonden ‘deskundige’ aan het woord gelaten die zich weinig heeft verdiept in de patiënt en impact op dagelijks leven. O.a. Geven is Leven schreef aardig artikel https://gevenisleven.nl/pijnpatient-koert-hommel-over-de-kracht-van-muziekids/, maar geen grotere context. Verder komt chronische pijn als ziekte weinig onder de aandacht. Een op de 5 Nederlanders krijgt ermee te maken, de individuele impact is mega en de maatschappelijke kosten hoog, maar het komt bizar weinig in de grotere media.
We zijn met patiënten gestart met de Landelijke Pijn Organisatie. Er bleek nog geen overkoepelende patiëntenorganisatie te zijn. De patiënt staat centraal, maar we verbinden zeker met de pijnprofessional. Iedereen bevestigt het beeld dat chronische pijn nog nauwelijks aandacht krijgt. Niet ‘sexy’ genoeg, is het beeld. Nee, je gaat er (meestal) niet aan dood. Maar ondertussen is de impact op patiënt, naasten en gezin, werkgever etc. enorm.
Ook wij vragen ons af wat we moeten doen om deze ziekte meer in beeld te krijgen, zodat bv. ook overheid en zorgverzekeraars de impact meer en meer gaan zien.