Live
Columnist Yves Desmet is hoofdredacteur van De Morgen
Spectaculaire televisie leverde het wel op, de val van de vorige Belgische regering. Uitgerekend op het ogenblik dat de openbare omroep VRT er haar wekelijks live-programma ‘Villa Politica’ uitzond, werd in het parlement de brief binnengebracht waarin het hoogste rechtscollege van het land schreef dat er ernstige aanwijzingen waren dat de regering het niet zo nauw genomen had met het heilige principe van de scheiding der machten. Wat volgde was het pandemonium: de zitting werd opgeschort, volksvertegenwoordigers zochten koortsachtig naar een exemplaar van die brief, ministers ontvluchtten in noodgang het halfrond op weg naar een crisisberaad, journalisten en politici vroegen elkaar wanhopig om meer informatie, cameramensen zetten sprintjes in naar ieder bekend gezicht en stapelden het ene schokkerige beeld op het andere.
Er was iets ernstig aan de hand, al kon niemand vertellen wat dat juist was. Dat stelde een probleem: het normale scenario van de uitzending was weggevallen, eigenlijk gebeurde er absoluut niets, zolang de regering in haar urenlang crisisberaad zat. Wat volgde was misschien wel spannend, maar niet erg journalistiek. Journalisten die niet wisten wat er precies aan de hand was ondervroegen politici die ook van niets wisten, waardoor minstens tien mogelijke scenario’s van wat er eventueel zou kunnen aan het gebeuren zijn, voor waarheid de huiskamer werden ingestuurd.
Vanuit het regeringsberaad werden inmiddels driftig SMS’jes rondgestuurd, in een niet eens gecamoufleerde poging de berichtgeving te beïnvloeden. Zo kon je op minder dan een uur horen dat de brief van het Hof van Cassatie geen bezwarende elementen bevatte, dan weer wel een beetje, dan misschien weer niet, tenslotte dat hij vernietigend was. Andere SMS’jes wisten te melden dat niemand, misschien één en tenslotte de voltallige regering ontslag zou geven. Kortom, urenlang werd alles en het omgekeerde gedebiteerd op basis van geruchten, hearsay en bewust gespin, zonder dat ook maar één van die berichten gecheckt werd. Daar was geen tijd voor, en de urgentie van een live-uitzending bleek belangrijker dan primaire waarheidsvinding. Een fout bericht en de ontkenning ervan zijn twee berichten, die filosofie. Ik vrees de toekomst van de journalistiek gezien te hebben. Die overigens wel best spannend was.
Praat mee