In memoriam Jim Postma (1948-2019): Een Man met Eigenschappen

Mijn laatste contact met Jim was 14 dagen geleden.
Aan zijn verzoek kan ik helaas niet meer voldoen.
Ik hoop, dat er ‘boven’ voldoende asbakken zijn. Zo niet, dan weten de peuken de grond wel te vinden.

“Is meer dan prima Aad, maar dan moet of jij of zij voor een bijbehorend verhaaltje zorgen. Over hoeveel boekje kost, waar te bestellen, de inhoud, aantal pagina’s, c.q. foto’s.

Hoor het graag Aad, all the best,

Jim.”

In de online krant Rotterdam Vandaag & Morgen schreef ik onder meer dit:
Met de beschrijving van het leven van Jim als een avontuur doen we hem tekort, maar hij maakte van het leven in voorkomende gevallen wel een avontuur. Wat hebben de leden van de Nederlandse Vereniging van Journalisten NVJ) , afdeling Rotterdam - beter bekend als de Rotterdamse Journalistenvereniging (RJV)  – bijvoorbeeld genoten van de eigenzinnige invulling van dat lidmaatschap door Jim. Als RJV voorzitter liet hij de organisatie van weinig aantrekkelijke afdelingsvergaderingen voor wat deze waren. Excursies met een professioneel karakter moesten het worden. Deze zouden wel op goedkeuring en mogelijk financiële steun kunnen rekenen van ‘moedervereniging’ NVJ.

En dus gingen deelnemers aan wat fameuze reizen zouden worden, als eerste naar Antwerpen, vervolgens naar Londen, New York, St. Petersburg, Sjanghai en Havanna. Het plan om ook Noord Korea aan te doen, is niet uitgevoerd. Het staat vast dat de creativiteit en durf om van de gebaande organisatiepaden af te wijken van Jim bij zou dragen aan het grote succes van deze journalistieke tochten.

Samen met Jana deed Jim het nodige voorwerk voor de bijzondere excursies, waarbij ze stuitten op de meest bijzondere hotels – waaronder een hotel in New York waar niet alle kamers buitenramen hadden, maar wel de meest glanzend gepoetste vloeren van New York – mooie ontmoetingen met Nederlandse correspondenten met standplaats in de plaatsen die de RJV leden bezochten, en met buitenlandse collega’s.

Wie anders dan Jim moet het zijn gelukt om via omwegen de bureaucratie te omzeilen of tenminste naar zijn hand te zetten in Rusland, China en Cuba. Gelukkig hebben we de beelden nog die de verhalen oproepen van het plezier dat deelnemers aan de reizen en culturele ontmoetingen dichtbij huis hebben gehad. We moeten het verder doen met de waardevolle verhalen en columns die Jim heeft nagelaten. Voor velen zal Jim blijven voortleven.

In de online krant Rotterdam Vandaag & Morgen schreef ik(Janny Kok)  onder meer dit:
Met de beschrijving van het leven van Jim als een avontuur doen we hem tekort, maar hij maakte van het leven in voorkomende gevallen wel een avontuur. Wat hebben de leden van de Nederlandse Vereniging van Journalisten NVJ) , afdeling Rotterdam - beter bekend als de Rotterdamse Journalistenvereniging (RJV)  – bijvoorbeeld genoten van de eigenzinnige invulling van dat lidmaatschap door Jim. Als RJV voorzitter liet hij de organisatie van weinig aantrekkelijke afdelingsvergaderingen voor wat deze waren. Excursies met een professioneel karakter moesten het worden. Deze zouden wel op goedkeuring en mogelijk financiële steun kunnen rekenen van ‘moedervereniging’ NVJ.

En dus gingen deelnemers aan wat fameuze reizen zouden worden, als eerste naar Antwerpen, vervolgens naar Londen, New York, St. Petersburg, Sjanghai en Havanna. Het plan om ook Noord Korea aan te doen, is niet uitgevoerd. Het staat vast dat de creativiteit en durf om van de gebaande organisatiepaden af te wijken van Jim bij zou dragen aan het grote succes van deze journalistieke tochten.

Samen met Jana deed Jim het nodige voorwerk voor de bijzondere excursies, waarbij ze stuitten op de meest bijzondere hotels – waaronder een hotel in New York waar niet alle kamers buitenramen hadden, maar wel de meest glanzend gepoetste vloeren van New York – mooie ontmoetingen met Nederlandse correspondenten met standplaats in de plaatsen die de RJV leden bezochten, en met buitenlandse collega’s.

Wie anders dan Jim moet het zijn gelukt om via omwegen de bureaucratie te omzeilen of tenminste naar zijn hand te zetten in Rusland, China en Cuba. Gelukkig hebben we de beelden nog die de verhalen oproepen van het plezier dat deelnemers aan de reizen en culturele ontmoetingen dichtbij huis hebben gehad. We moeten het verder doen met de waardevolle verhalen en columns die Jim heeft nagelaten. Voor velen zal Jim blijven voortleven.

Toen ik bij Cobouw wegens agressie op de redactie bijna letterlijk via de nooduitgang was vertrokken, zat ik lang zonder werk, omdat elke werkgever waar ik solliciteerde natuurlijk contact opnam met de vorige werkgever, die er op gebrand bleek dat ik niet meer ergens aan de slag zou komen.
Zo ook bij Nieuwsblad Transport bij mijn sollicitatie. Maar toen de vacature maar open bleef staan, solliciteerde ik opnieuw. Inmiddels was er een nieuwe hoofdredacteur: Jim Postma, die zich nergens wat van aantrok. Dankzij Jim heb ik daar vele jaren met plezier gewerkt.