Hoofdverslaggever
‘Ik wil later de nieuwe Hans Laroes worden.’ ‘Ik zou graag als politiek verslaggever aan de slag gaan bij de Volkskrant.’ ‘Ik wil graag correspondent zijn, het liefst in China.’ ‘Ik wil als oorlogsverslaggever werken over de hele wereld.’ ‘Ik wil nieuwslezer worden bij Radio 1.’ ‘En ik wil graag redacteur zijn bij RTL Boulevard.’
Mijn hart sloeg over toen ik het haar hoorde zeggen. De klas werd stil. De docent stikte zowat. Zei ze dat nou echt? RTL Boulevard? Dat was toch het rioolputje van de journalistiek? De plek waar je terecht kwam als je helemaal niets had waargemaakt? Net zoiets als de Grazia voor de schrijvers was?
Ja, ze zei het echt. In een van de eerste weken op de School voor Journalistiek. Wij, als klasgenoten, snapten er natuurlijk niets van. Journalistiek, dat was toch nieuws, nieuws en nog eens nieuws?
Ik was niet anders natuurlijk. Ik volgde het nieuws al vanaf mijn twaalfde op de voet. Dus het lag in de lijn der verwachting om met een camera over mijn schouder het land in te trekken op zoek naar scoops. Het was mijn vurige ambitie om hoofdverslaggever te worden bij de NOS.
Hoofdverslaggever? Ja, inderdaad, die titel bedacht ik zelf. Ik was toen erg jong. Enfin, het kwam er dus op neer dat ik hetzelfde wilde doen als Marieke de Vries of Gerrie Eickhof. Mensen die er staan als er een aanslag wordt gepleegd. Mensen die keihard over de vluchtstrook sjezen als er een Boeing neerstort op de Polderbaan. En uiteraard voor de NOS.
Nu, jaren later, zit ik op het terras met een vriendin. Zij werkt al twee jaar bij een landelijk programma, waar wij als eerstejaars op neerkeken.
Ook met mijn ambitie liep het anders. Na twee stages en banen bij nieuwsredacties heb ik twee maanden geleden afscheid genomen van mijn eerste liefde. Ik was toe aan iets anders. Even niet meer de waan van de dag. Even wat minder nu, nu, nu.
Lachend halen we herinneringen op uit het eerste jaar. Ze vertelt me dat ze in het eerste jaar maar één ambitie had en dat was werken bij de Volkskrant. Nu lacht ze erom. Helemaal omdat ze laatst terug was op de School voor Journalistiek voor een gastles. Ze vertelde anekdotes over haar werk en de eerstejaars studenten keken haar slaperig aan.
Inderdaad. Ook zij leven met het idee dat je pas een geslaagde journalist bent als je het koffertje met de ‘embargobegroting’ van Prinsjesdag te pakken hebt gekregen of wordt overgevlogen naar Pakistan wanneer Osama is doodgeschoten.
Nee, als eerstejaars heb je niet echt een realistisch beeld van wat journalistiek is. En zie je niet dat het vak veel omvattender is dan die geijkte banen. En dat is maar goed ook, want we kunnen immers niet allemaal hoofdverslaggever worden.
.(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken)
Saïda Maggé is starter op de arbeidsmarkt en heeft sinds kort een baan als redacteur bij BNN
Praat mee
1 reactie
J.C. Roodenburg, 19 mei 2011, 18:04
Wijlen Jan Blokker zei het al eens dat zelfs de beste journalistiek niet kan zonder ‘de stokers op de locomotief’.