Eregalerij Journalisten van het Jaar: Maarten Keulemans (2021) heeft eindelijk een mooi kunstwerk in huis

Wat vind je van de winnaar van dit jaar?
‘Het is een open deur, maar ik vind de keuze voor Tim Hofman een heel rake en terechte. Iemand die zijn kaak doormidden laat slaan voor de journalistiek, heb daar maar eens géén respect voor. Tim doet aan dapper, genre-overstijgend pionierswerk en is erin geslaagd op eigen houtje de brug te slaan tussen de behoudende grijzemensenwereld van de publieke omroep, en die van dat altijd wat griezelige, experimenterende, vloggende internet. Hij heeft wat mij betreft bewezen dat er godzijdank ook bij jonge generaties nog volop ruimte is voor serieuze journalistiek, net op een moment dat dat hard nodig was. Zijn beste werk vind ik overigens het tamelijk ‘conventionele’ Over mijn lijk, waar Tim zichzelf echt overstijgt als interviewer in dit ingewikkelde, diep persoonlijke onderwerp. Zeer indrukwekkend om hem daar bezig te zien en bijzonder om hem dichtbij de mensen te zien komen die hij daar interviewt.

Natuurlijk zijn er ook altijd andere collega’s die de prijs hadden verdiend. Er zijn zo ontzettend veel dappere, slimme, bevlogen en hardwerkende journalisten. Mijn persoonlijke gok dit jaar was Jeroen van Bergeijk, die altijd maandenlang ergens op de werkvloer gaat werken en zo misstanden aan het licht brengt, uiteenlopend van de werkdruk bij bagagesjouwers op Schiphol tot de omgang met asielzoekers in Ter Apel. Ook al zo’n held! Ik heb er alle vertrouwen in dat het tot veel keuzestress heeft geleid op de redactie van Villamedia – en zo hoort het.’

Hoe heb je je eigen verkiezing ervaren?
‘Om Journalist van het Jaar te mogen zijn, was denk ik de mooiste eer die ik ooit heb gekregen, vooral omdat het toch je collega’s zijn die je deze eer toekennen. Een buitengewoon warm bad. Verrassend was het ook. Ineens werd ik van tamelijk doorsnee krantenjournalist een jaar lang boegbeeld. Dat had soms vervelende bijeffecten – ik werd nóg meer de kop van jut voor haters van de “mainstream media” dan ik al was – maar vooral veel prettige gevolgen. Om een dwarsstraat te noemen: ik hoef me bij het benaderen van bronnen nauwelijks meer voor te stellen. Het heeft er bovendien toe geleid dat ik voor het eerst een kunstwerk in huis heb dat ik echt mooi vind, het beeldje dat bij de prijs hoort. Prachtig!’

Wat is er veranderd in het vakgebied sinds jouw winst, en je carrière in het bijzonder?
‘Gelukkig is er heel weinig veranderd in mijn loopbaan. Of het moet zijn dat meer mensen me weten te vinden als er nieuws is. Ik weet nog hoe vreemd het was om na de bekendmaking van mijn Journalist-van-het-Jaar-zijn weer op kantoor te komen: ik moest toch echt gewoon een nieuwsstukje tikken over de laatste ontwikkelingen rondom het coronavirus. Alsof er vanaf dit moment alleen nog maar geparfumeerde, geniale onderzoeksjournalistiek uit mijn pen mocht komen. Godzijdank niet. Journalistiek blijft gewoon journalistiek: handwerk, een ambacht. En tot mijn opluchting beleef ik daar, ook als emeritus Journalist van het Jaar, nog steeds het allergrootste plezier aan.’

Lees hier alle terugblikken met de Journalisten van het jaar sinds 2006

‘Mijn wapens zijn de cijfers en mijn communicatieve vaardigheden’