mgm nvj maart

— vrijdag 6 december 2013, 08:26 | 0 reacties, praat mee

Emoties bij een bundeltje bedrukt papier

Emoties bij een bundeltje bedrukt papier
© Maaike Putman

Boudewijn Geels (43) trad afgelopen januari aan als co-hoofdredacteur van HP/De Tijd, samen met Daan Dijksman (67). Al na zeven maanden moest de ‘dure’ Geels weg. Sindsdien worden het blad en de site volledig door freelancers in elkaar gedraaid. Geels blikt terug. Laatste wijziging: 10 maart 2015, 15:12

‘Ik ben van plan het hier nog lang uit te houden. HP/De Tijd is helemaal míjn blaadje.’ Ik weet nog goed wat ik dacht toen ik deze woorden van mezelf begin dit jaar in Villamedia magazine terug las. Per 1 januari was ik benoemd tot co-hoofdredacteur van HP, en hoofdredacteuren van HP, stelde Villamedia-redacteur Frans Oremus terecht vast, blijven zelden lang zitten. Jan Dijkgraaf (begonnen in januari 2009) was na zestien maanden weg, Frank Poorthuis (februari 2011) na 23 maanden.

Maar zij waren buitenstaanders geweest, en ik werkte er al twaalf jaar. Ik was chef redactie en daarvoor ook een tijdje hoofd­redacteur a.i. geweest. Wat is HP nu en wat zou het móeten zijn? Waar liggen onze kansen in deze tijd van ontlezing en alles-moet-gratis? Ik had, meende ik, de antwoorden paraat.

Dit vakblad had Oremus’ bijdrage tot omslagverhaal gebombardeerd. Lollige covertekening: een grafsteen met ‘HP/De Tijd’ erop. Alleen de sterfdatum ontbrak. Ik haalde mijn schouders op. HP/De Tijd was wel vaker klinisch dood verklaard. Ik geloofde heilig in de potentie van de titel en het commitment van de eigenaar, Audax-oprichter Jacques de Leeuw (80). Maar toen ik op pagina 13 mijn uitspraak over de bestendigheid van mijn relatie met HP teruglas, dacht ik: Geels, dit is het onheil over jezelf afroepen.

Nu is het november, en is er een ‘net’ bedrag op mijn bankrekening bijgeschreven. Mijn afkoopsom. ‘Ome Jacques, bedankt’, mompelde ik toen ik het bedrag zag staan. ‘Dat gaat in mijn pensioenpot.’

Maar ik was ook weer even chagrijnig. Want inderdaad, HP/De Tijd was helemaal mijn blaadje.

Nu wil Villamedia graag ‘een persoonlijk verhaal over mijn tijd bij HP’, en hoe ik ‘het blad heb zien verworden tot wat het nu is’.

De crux zit uiteraard in dat woordje ‘verworden’.

Ik kan een hele trits HP-watchers opnoemen die het opinietijdschrift sinds het jaar 2000 hebben zien ‘verworden’. Alleen hebben ze dat akelige proces doorgaans in verschillende perioden waargenomen. De een vond het in de periode van Henk Steenhuis (2000-2008) niks, de ander werd niet warm van Poorthuis’ blad, en onder Dijkgraaf vonden ze het zo’n beetje allemáál waardeloos. De mensen die het leuk vonden om HP te bashen, waren niet zelden ex-redacteur. Oud-hoofdredacteur Bert Vuijsje was altijd te bellen voor wat lekkere quotes waarin hij zijn opvolgers Steenhuis en Dijkgraaf verweet van HP respectievelijk een bruinhemden- en een Tokkieblad te hebben gemaakt.

Al die emotie, en soms zelfs agressie, over een bundeltje bedrukt papier. Verbaasde het me? Nou nee, eigenlijk niet. Want als je eenmaal voor HP hebt mogen schrijven, blijft het altijd een beetje ‘jouw blaadje’.

Kees van Kooten, Jan Mulder, Frénk van der Linden, Frans Thomése, ­Annejet van der Zijl: bijna iedereen die iets voorstelt in de schrijvende journalistiek en/of de literatuur heeft wel voor de Haagse Post, De Tijd of het fusieproduct gewerkt, en heeft daar mooie herinneringen aan.

Ze waren behoorlijk rock-’n-roll, die HP/De Tijd-redacteuren, merkte ik toen ik in 2000 aanhaakte. Ze werden altijd als laatsten de kroeg uitgeveegd. Menigeen was niet vies van een snuif als hij/zij sluitingstijd niet dreigde te halen.

Hun (toen nog week-)blad was veel onvoorspelbaarder dan Vrij Nederland, Elsevier en De Groene Amsterdammer. Niet dogmatisch links, zéker niet rechts, maar iets vrolijk-vilein-liberaals er tussenin. En nergens anders vond je zulke mooi geschreven stukken.

Maar op 11 september 2001 veranderde de wereld. In Nederland meldde bovendien Pim Fortuyn zich aan het front. Steenhuis en zijn adjunct Gerard Mulder constateerden: hier is iets groots aan de hand. Iets dat niet meer kan worden afgedaan als racistisch geblaat van ongeletterden die aan de verkeerde kant van het spoor wonen.

HP ging veel te ver in zijn analyses, vond Vuijsje. Daan Dijksman was dat roerend met hem eens. Hij sprak eind 2012 op Radio 1­, dat hem interviewde over zijn aanstaande samenwerking met mij, van een ‘onfortuinlijke periode’.

Ik gun ieder zijn mening over het blad van Steenhuis. Zelf herkende ik echter veel in het stuk dat Thieu Vaessen in 2002 schreef: ‘Help, ik ben rechts geworden’.

Ook ik had, doordesemd van linkse morele superioriteit, Frits Bolke­stein in de jaren ’90 verketterd. Ik had zelfs tegen deze ‘racist’ gedemonstreerd op de Dam. Maar als bewoner van de Utrechtse Dichterswijk had ik vervolgens gezien dat er wel degelijk méér aan de hand was. Ook kreeg ik in de gaten dat de mensen die zo gemakkelijk ageerden tegen ‘xenofoben’ als Bolkestein en Fortuyn zelf doorgaans in de betere buurten woonden en hun kinderen naar witte scholen stuurden. Ze reageerden vaak geïrriteerd als je hen daar op wees.

Ik ging stemmen op het nieuwbakken VVD-Kamerlid Ayaan Hirsi Ali. Niet omdat ik veel sympathie had voor die makelaarspartij van haar. Nee, ik vond dat Hirsi Ali met haar (in mijn ogen linkse) strijd tegen religieuze dwingelandij meer goeds deed voor de maatschappij dan, bijvoorbeeld, de slappe PvdA-burgemeester Job Cohen. Niemand sloeg in dit soort kwesties de spijker raker op zijn kop dan mijn HP-collega Roelof Bouwman.

Een messcherp blad voor realo’s als ik, vol subtiele ironie en prachtige zinnen (dankjewel Jan Zandbergen): zo’n HP/De Tijd wilde ik als hoofdredacteur maken. Maar wel met een moderne tekst-beeldverhouding, een flinke dot ‘gevoel’ en de juiste celebs er in. Ook om vrouwelijke lezers te trekken. Poorthuis heeft in deze mijn ogen geopend. Generaliserend: mannen kijken eerst of een interessant ogend artikel niet ook gratis op internet staat, vrouwen kópen een blad gewoon als ze er een goed gevoel over hebben.

Maar je kunt qua opzet inderdaad ook terug naar (de namen van) vroeger, en je proberen te onderscheiden door juist mínder plaatjes bij de verhalen te zetten en géén Hollywoodsterren te interviewen.

Ik denk dat ik wat meer - misschien moet ik zeggen: nóg meer - met de cijfers bezig was dan Dijksman. Maar ook deze (binnenkort eveneens vertrekkende) 67-jarige parttimer had de beste bedoelingen. Als ex-­HP-redacteur en voormalig hoofd­redacteur van de VARA Gids had hij bovendien een brok ervaring. Daarom had Dijksmans oude vriend Hans van Brussel, gedelegeerd uitgever van HP, het een goed idee geleken om ons samen hoofdredacteur te maken. Het leek mij aanvankelijk ook een goed idee.

Helaas, twee kapiteins op één schip, het werkte niet. Zetten we een essay van Hafid Bouazza of een interview met Derk Sauer op de cover? Hoe hard pakken we Marcel van Dam aan in een interview? Het leidde telkens tot felle discussies.

Zeker in crisistijd geldt: de niet-koper heeft altijd gelijk. Ik zette al mijn geld op de Generatie­special (5 juni) en het Zomernummer (3 juli). Het was ‘do or die’, riep ik. Beide edities leverden recordverkopen op. En dat met feitelijk alleen de sta­giair als schrijvende redactie.

Ik moest echter wel even slikken toen ik deze mooie uitslagen hoorde. Ik was als duurste kracht namelijk net wegbezuinigd.

Quo vadis HP/De Tijd? Genoemde verkoopcijfers én alle media-aandacht als er weer eens ‘gedoe’ is, bewijzen dat HP/De Tijd nog steeds een vitaal merk is. Ook met de HOI-cijfers van het derde kwartaal zit het wel snor. Daar zit het Zomer­nummer in.

Maar op de onvolprezen parttime eindredacteur Cecilia Tabak na is de productie van blad en website nu volledig in handen van freelancers. Gaat dat werken? Ik hoop het. Revolutionair is het in elk geval zeker. Alleen… wiens blaadje is het nu?

Bekijk meer van

Persoonlijk opinieblad

Tip de redactie

Logo Publeaks Wil je Villamedia tippen, maar is dat te gevoelig voor een gewone mail? Villamedia is aangesloten bij Publeaks, het platform waarmee je veilig en volledig anoniem materiaal met de redactie kunt delen: publeaks.nl/villamedia

Praat mee

Colofon

Villamedia is een uitgave van Villamedia Uitgeverij BV

Uitgever

Dolf Rogmans

Postadres

Villamedia Uitgeverij BV
Postbus 75997
1070 AZ Amsterdam

Bezoekadres

Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Factuurgegevens

Villamedia Uitgeverij BV
Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Contact

redactie@villamedia.nl

Redactie (tips?)

Chris Helt, hoofdredacteur

Marjolein Slats, adjunct-hoofdredacteur

Linda Nab, redacteur

Lars Pasveer, redacteur

Trudy Brandenburg-Van de Ven, redacteur

Rutger de Quay, redacteur

Nick Kivits, redacteur

Sales

Sofia van Wijk

Emiel Smit

Teddy van der Laan

Webbeheer

Marc Willemsen

Vacatures & advertenties

vacatures@villamedia.nl

Bereik

Villamedia trekt maandelijks gemiddeld 120.000 unieke bezoekers. De bezoekers genereren momenteel zo’n 800.000 pageviews.

Rechten

Villamedia heeft zich ingespannen om alle rechthebbenden van beelden en teksten te achterhalen. Meen je rechten te kunnen doen gelden, dan kun je je bij ons melden.