Een vast contract, wat heb je eraan?
In het licht van al het ergs dat journalisten elders in de wereld kan overkomen, is baanverlies misschien een kleinigheid, maar de aantallen journalisten zonder werk, liegen er toch niet om. En een vast contract houdt je echt niet altijd in het zadel. Toegegeven, bij een reorganisatie zijn eerst de collega’s met een tijdelijk contract aan de beurt, maar dan volgt al snel de journalist in vaste dienst.
Vast is dus allang niet meer zo vast en dat is ook eigenlijk wel de bedoeling van de wetgever met de Wet Werk en Zekerheid (WWZ) die er nu toch echt aan zit te komen. Aanstaande januari treden al een paar maatregelen in werking die juist de positie van de flexwerker verbeteren en in juli 2015 volgt de herziening van het ontslagrecht waarvan je als werknemer in vaste dienst niet op alle fronten vrolijk wordt. Werkzekerheid voor baanzekerheid is het motto van de wetgever, maar ja, waar is nog werk in de journalistieke sector?
Dan was dat leuke spaarpotje bij ontslag na jarenlange trouwe dienst toch nog wel een prettige pleister. De transitievergoeding die in de plaats komt van de gouden handdruk is daarmee vergeleken een behoorlijk koude douche. Een transitievergoeding die overigens (en dat is natuurlijk wel weer eerlijk) ook beschikbaar komt voor de werknemer met een tijdelijk contract. En ook is eerlijk dat werkgevers niet meer onder een ontslagvergoeding uitkomen door te kiezen voor een ontslag bij het UWV in plaats van een ontbinding door de kantonrechter. Wel wordt het ontslagtraject er zeker niet eenvoudiger op en kan tot de Hoge Raad worden geprocedeerd. In die zin heeft de journalist in vaste dienst nog wel wat strepen voor op de tijdelijke werknemer, wiens contract nu, maar ook straks, zomaar afloopt.
En terwijl iedereen nog studeert op de nieuwe wetgeving staat een enkele rechter al te wapperen met de nieuwe wet. Zo kreeg een directeur van een Woningstichting (toegegeven niet bepaald een sector met brave leidinggevenden) al niet meer z’n hele gouden handdruk. De kantonrechter overwoog dat de normen uit de nieuwe wet (waardoor een ontslagvergoeding wordt gemaximeerd op 75.000 of een jaarsalaris als dat hoger is) aangeven wat ook nu al maatschappelijk aanvaardbaar wordt geacht.
Met directeuren van Woningstichtingen hoeven we geen medelijden te hebben, maar het is maar te hopen dat de journalisten die nog vóór juli 2015 hun baan verliezen niet zo’n ijverige, voorlijke kantonrechter tegenkomen.
Praat mee