De Pegel spreekt met Sheila Sitalsing over ‘de waarde van een mening’

Met een krantenredactie kun je moeilijk onderhandelen. Dat ontdekte ik tijdens een bezoek aan Sheila Sitalsing in Delft. Aan de eettafel – de plek waar haar Volkskrant-columns tot stand komen – vertelt ze over haar ervaringen en geeft ze tips voor beginnende freelancers. In 2009, toen Sheila in verwachting was van haar tweede dochter, stopte ze als politiek verslaggever bij de Volkskrant. Ze was toe aan een sabbatical. Niet lang daarna begon ze als freelancer en in 2011 vroeg Volkskrant-hoofdredacteur Philippe Remarque of ze de column van Ronald Giphart wilde overnemen.

Gesprek van de dag
Een columnist was geboren. Sheila besteedt drie dagen per week aan haar column, waarin ze het nieuws becommentarieert of een kanttekening plaatst. Ze schrijft doorgaans over politiek en economie, onderwerpen die passen bij haar journalistieke achtergrond. Daarnaast werkt ze voor Opzij, Oneworld, Met het Oog op Morgen en Buitenhof. Ook doet ze allerlei losse klussen.

De dagen waarop ze voor de krant schrijft, houdt Sheila het liefst vrij. ’s Morgens duikt ze in de dagbladen, leest ze op internet en luistert ze naar de radio. Vervolgens bepaalt ze wat het gesprek van de dag is. Sheila: ‘Soms weet ik het meteen. Dan lees ik iets en denk ik: dat is ’m!’ Andere keren worstelt ze tot in de avond met haar stuk.

Inkomen
Dankzij haar worstelingen en inkoppertjes, groeide Sheila uit tot een toonaangevend columnist. Maar wat betekent die status voor haar inkomen? Kan ze onderhandelen over haar tarieven, nu ze een bekend gezicht is op pagina 2 van de Volkskrant? ‘Dat valt dus echt heel erg tegen. (..) Wat ik als columnist krijg, heeft de krant gewoon een keer bedacht. Als ik ga zeuren, komt er vast wel een keer vijf euro bij. Maar ze gaan er geen duizenden euro’s voor uittrekken om Sheila Sitalsing in de krant te hebben’, zegt ze. Haar werk voor de krant zorgt desondanks voor het grootste deel van haar inkomen. En ze heeft tijd voor losse klussen, zoals het voorlezen van columns op congressen en symposia. Voor dat werk kan ze overigens wél zelf een bedrag bepalen. Iets waar Sitalsing aan moest wennen. ‘Dan vragen ze: wat kost dat? Ik was gewend om een tarief te horen te krijgen.’

Grenzen
Hoeveel ze vraagt voor gesproken columns hangt van de opdrachtgever af. Als er veel bedrijven achter de bijeenkomst zitten, gaat ze ‘boven de duizend euro’. Andere keren vraagt ze minder of werkt ze zelfs voor niks. Sheila bepaalde een maximum aantal klussen dat ze gratis doet. Drie per jaar om precies te zijn. ‘Dat maakt het gemakkelijker om “nee” te zeggen.’

Het is goed om grenzen te bepalen, vindt de columnist. Niet alleen voor haarzelf, maar ook voor andere journalisten. Haar tip aan startende freelancers: ‘Als je net begint, moet je grijpen wat je grijpen kunt. Maar je moet er voor waken dat het geen uitbuiting wordt. Dat je niet voor een tientje per dag allerlei klusjes zit op te knappen op een redactie. Je moet je waardigheid hooghouden.’

NIEUW OP VILLAMEDIA: DE PEGEL PODCAST

Benieuwd naar het hele gesprek met Sheila Sitalsing? Luister dan hieronder naar De Pegel podcast. Sjoerd en Erwin gaan elke aflevering langs bij een freelancer om te vragen hoe zij verhalen vertellen die zij belangrijk vinden en tegelijkertijd hun broek ophouden.