De eerste stap
Saïda Maggé is 4e jaars student journalistiek
‘Meid, je bent afgestudeerd met een 9, geloof eens in jezelf!’ en: ‘Je bent een van de meest talentvolle studenten uit je jaar, die onzekerheid is niet nodig.’ Vrouwen durven maar moeilijk op de voorgrond te treden. Dat merk ik al tijdens diploma-uitreikingen op school, daar bestaan de speeches voor vrouwen voornamelijk uit steunverklaringen en ‘kop-op-niet-zo-verlegen’ verhalen.
Alle goede raad ten spijt, ook na de studie lijken vrouwen niet op de voorgrond te durven treden. Ik heb het nu dus niet alleen over journalisten, maar ook over andere vrouwen, die in de media opgevoerd kunnen worden als expert. Hoe vaak je wel niet te horen krijgt: ‘Nou, ik weet niet of ik dat kan hoor. Misschien kun je mijn collega bellen?’. Voor de duidelijkheid: die collega is meestal een man.
Slechts 25 procent van alle genoemde mensen in de geschreven pers is vrouw. Maar ook op televisie vormen vrouwen de bedreigde diersoort, maar liefst driekwart van de ‘talking heads’ op de televisie is man! Waarom? Ik weet dat er genoeg vrouwen met potentie rondlopen, waar zijn ze dan gebleven? Ik vraag het mezelf vaak af. En ik ben daar niet alleen in.
Tijdens discussies in de kroeg winden ook mijn vriendinnen zich op over de slechte positie van de vrouw in de media. Aan het einde van de avond komen we tot de conclusie: wij zijn de nieuwe generatie, wij gaan het absoluut anders doen! Wij gaan voor onze carrière en laten ons door niets of niemand tegenhouden.
Je zou dus denken dat ik op de tafel sta te dansen als Villamedia magazine aanklopt met de vraag of ik interesse heb in het schrijven van een maandelijkse column. Nou, niet dus. De twijfel en de onzekerheid slaan toe: kan ik dit wel? Wat als het niet lukt? Totale paniek in mijn studentenkamertje. Net als mijn vrouwelijke medestudenten, net als al die andere vrouwen in de media, laat ik me leiden door mijn angst en sta ik op het punt de boel af te blazen. Maar ineens flitsen de voornemens uit de kroeg door mijn hoofd. Ik realiseer me dat als ik meer vrouwen in de media wil zien, misschien eens kan beginnen met mezelf. Dus bij dezen: mijn eerste stap.
Saïda Maggé,
4e jaars student journalistiek
Praat mee
3 reacties
Omaa, 18 november 2009, 19:23
Harstikke leuk om zo’n kleindochter te hebben!
Ik ben er trots op! Ga zo door!
Wordt je nog eens beroemd.
Populaire journalist
groetjes oma&sofie;
Laura Kempenaar, 20 november 2009, 14:55
Beste Saida,
Wat een ontzettend leuke/goede column. Ik snap (uiteraard want ook vrouw) precies wat je ermee wil zeggen. Helaas helaas durven we niet zo, maar je moet het gewoon doen en je ziet het: je bent er nog goed in ook!
Voor je het weet ben je gewend hier columns te schrijven en word je gevraagd voor VK magazine of iets en raak je daar weer aan gewend. Maar inderdaad; van te voren is het zo eng! Goed dat je het toch hebt gedaan.
Moon, 20 november 2009, 15:15
Supergoed dame, zet ‘m op! Zelf werd ik door de docenten ‘met argusogen’ in de gaten gehouden en voorzagen ze een grote toekomst voor me als journalist. Doordat ik me, hoewel aardig assertief, heb weg laten stoppen en niet genoeg durf had om gewoon op mensen af te stappen om de klussen te krijgen waar echt mijn hart naar uitging, ben ik een heel andere kant opgerold dan ooit de bedoeling. Niet dat ik een onleuk leven heb, integendeel zelfs, maar ergens blijft altijd dat wringertje: had ik maar. Dus je hebt groot gelijk dat je gewoon ja zegt en ervoor gaat. Beter doen en je kop stoten dan het nooit doen.
Veel succes!