Culturele misverstanden vermijden. Hoe doe je dat?

Ook in Europa kunnen genoeg misverstanden ontstaan. Uit de (lange) tijd waarin ik correspondent was in Parijs, herinner ik me een van de vele Nederlandse collega’s die langskwam vóór hij (meestal was het een hij) aan zijn reportage begon - en soms ook daarna. Één van hen was naar Corsica geweest, waar het destijds ‘s nachts wel eens wilde knallen. Clanoorlog en oppositie liep daar nogal eens door elkaar heen. De collega merkte op dat de Monoprix kennelijk zijn reclame aan het eiland had aangepast: “Monoprix fait exploser les prix” stond op tal van affiches. Helaas: het was gewoon een nationale reclamecampagne.
Zelf had ik later wel moeite te aanvaarden dat het “I’m afraid it may not be possible” van een Britse persvoorlichter echt een keihard “Nee!” betekende.

En nog een herinnering uit Senegal.  Van de films van Jean Roux en zijn (Afrikaanse) team en volgelingen kende ik het lange begroetingsritueel: “Bonjour Monsieur, comment ça va ? ” “ça va bien, et vous, ça va?” “Bien, bien, et vous, ça va?”  En zi voort, en zo verder, al handenschuddend en schaterend,  alsof ze het Franse begroetingsritueel op de hak namen. Wie schetst mijn verbazing toen ik , bij een ontmoeting met een dorpsbestuur in 2003, ontdekte dat het er echt zo toeging? Misschien moesten ze zo lachen omdat ze dachten dat ik erin trapte. Wat ik ook deed. Ik vond het geweldig.

Allemaal heel erg waar. Overigens kunnen er ook cultuur en communicatieproblemen ontstaan tussen buren en collega’s en zijn er vaak misverstanden tussen bijvoorbeeld Nederlanders en Vlamingen. Wat belangrijk is dat je je bewust bent wie je bent (dus kennis van je eigen cultuur en manier van communiceren) en hoe je je verhoudt tot de ander en zijn cultuur. Kennis (zie onder meer mijn eBook bij Bookboon) daarover helpt en tegelijk is de praktijk onontbeerlijk.