Amoreel
Zelfs gerenommeerde mediabedrijven, die graag anderen de maat nemen over hun sociale gedrag, nemen het niet zo nauw als het om hun eigen bedrijfsvoering gaat. Bij de publieke omroep zijn programma’s als Kassa, Tros Radar en Brandpunt er als de kippen bij als er ergens een maatschappelijke misstand kan worden blootgelegd. En anders zijn het wel de Volkskrant, Trouw of De Telegraaf die de kat de bel aanbinden.
Misschien dat de journalisten die daar werken eens hun eigen organisatie langs de meetlat moeten leggen. Behandelt De Persgroep alle werknemers (vast en freelance) gelijk? Heeft de Vara de afgelopen jaren iemand nog een vast contract geboden? Probeert de KRO-NCRV de gevolgen van de nieuwe flexwet te omzeilen?
Uit dit nummer van Villamedia blijkt dat al die mediabedrijven erg druk zijn om zo goedkoop mogelijk mensen in te huren en die zo min mogelijk rechten toe te bedelen.
Daarbij handelen ze, zoals Joris Luyendijk de bankmanagers graag mag omschrijven, zonder moraal. Niet immoreel, maar gewoon zonder. Als het mag, dan doen we het. Maar niet alles wat mag, moet ook, zegt Luyendijk dan.
De reden voor minder, minder, minder is misschien wel een andere dan in de bankwereld. Veel mediabedrijven hebben het financieel zwaar. En dan moet iedereen inleveren. Dat valt nog te begrijpen, maar zo wordt het niet gepresenteerd. Nee, de bedrijven houden vol dat ze het netjes doen, dat ze zelfs het beste voor hebben met hun (freelance)-medewerkers.
Als ik de verhalen over de (freelance)-praktijk lees, bekruipt mij het gevoel dat mediabedrijven hun journalisten niet alleen anderen de maat moeten laten nemen, maar dat ze zelf ook wel wat meer moraal aan de dag mogen leggen.
Praat mee