Ageeth Scherphuis (1933 - 2012)

Op 16 april overleed Ageeth Scherphuis, een vrouw om verliefd op te blijven. In vele media is zij herdacht, als omroepster, als redacteur van Vrij Nederland, als programmamaker en als feministe.  Zij deed het allemaal, en zij deed ze goed – zelf was zij de enige die daaraan bleef twijfelen. Kort voor haar dood zaten wij samen in een restaurant. De vrouw aan het tafeltje naast ons keek in haar richting, aarzelde, stond toen op en liep naar ons toe. ‘Bent u Ageeth Scherphuis? Ik wil alleen zeggen hoe ik u bewonder en hoeveel u voor mij betekent.’ Ik heb Ageeth zelden zo zien stralen. Een week later hoorde zij dat ze ongeneeslijk ziek was.

Ageeth had geen makkelijk leven. Zij verloor haar eerste man, haar zoon, en jaren later Joop van Tijn, haar grote liefde. Maar de littekens die dat naliet tekenden haar niet. Bitterheid heb ik nooit bij haar bespeurd, verdriet liet zij zelden aan buitenstaanders zien.
Zij was vaak bekaf als we samen op de redactie van Vrij Nederland tot diep in de nacht aan een stuk werkten. Ik had al lang naar huis gewild, maar Ageeth ging door, zodat ik ook niet met goed fatsoen durfde vertrekken. Iedere komma kostte haar pijn, ieder woord moest gewogen worden. Tot alles op zijn plaats viel.

We begonnen beiden bij De Typhoon, dagblad voor de Zaanstreek – een krant die uit het verzet ontstond maar helaas na de oorlog alsnog sneuvelde. De oorlog, en vooral het verzet, fascineerde haar. Zij schreef daar veel over, ondermeer (met Anita van Ommeren) een liefdevol boekje over Gerrit Jan van der Veen , een van de plegers van de aanslag op het Amsterdamse bevolkingsregister.
Bij Vrij Nederland kruisten onze wegen zich opnieuw. Mijn moeder verafschuwde mijn keus voor dat linkse blad van ‘die gifkikker’ Rinus Ferdinandusse. Maar het feit dat Ageeth daar ook werkte, maakte veel goed. Dat was toch een keurig meisje. Ik heb Ageeth vaak geplaagd met een jeugdzonde, haar boekje ‘Behoorlijk en Bekoorlijk’. Maar die sullige titel typeert haar wel. Bij de redactie – destijds vooral baarden en
spijkerbroeken - duurde het lang voor bij iedereen het besef doorbrak dat achter die beschaafde en gesoigneerde verschijning een getalenteerd journalist schuilging.

Kees Schaepman
Foto: Bert Nienhuis