‘Zelf tv-kijken: wel heel serieus
De Volkskrant heeft geen full time televisiecriticus meer. Jean-Pierre Geelen was de laatste. Hij stopte onlangs en schreef er het boek ‘Zelf tv-kijken over’.
Geelen maakte zeven jaar lang vijf columns per week. Hij keek, zoals hij de kijker zelf voorrekent, zo’n 1465 uur televisie per jaar. Dat maakt 10.255 uur in zeven jaar, oftewel 427 volle dagen. Dat leverde ruim 1600 stukjes op, goed voor 837.000 woorden.
Zoiets doet wat met een journalist. Geelen beschrijft dat hij een soort van sociale paria werd. Hij kon door-de-week ’s avonds geen moment van de buis wijken. Welke privéreden er ook te bedenken viel. Want om half elf ’s avonds moest het stukje af zijn.
Geelen neemt de lezer in het hoofdstuk ‘Kijken in de keuken de criticus’ mee in zijn dagelijkse routine. Wellicht dat de hoofdredactie van de krant dat hoofdstuk heeft gelezen voordat het besloot Geelen op te laten volgen door een poule van tenminste vijf redacteuren.
Want na het lezen van dat hoofdstuk dacht ik in elk geval ‘het is voor één persoon gewoonweg niet te doen’. En ook ‘zo’n dagelijkse tv-column is echt uit de tijd.’ Geelen vindt dat niet. Hij betoogt dat een medium waar de meeste Nederlanders uren per dag aan kwijt zijn, een dagelijkse kritische blik verdient.
Maar in de praktijk draait dat uit op een zeer beperkt rondje langs enkele velden. Omdat het totale speelveld te groot is en een mens niet van alles maar wat kan vinden. Geelen heeft zich bijvoorbeeld nooit gewaagd aan ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’ en van spelletjes moest hij ook niets hebben.
En we luisteren ook veel naar de radio, lezen ruim 3,5 miljoen dagbladen per dag, kijken heel veel online en twitteren en Facebooken dat het een lieve lust is. Kortom, als er iets al kritisch moet worden beschouwd, dan toch zeker niet alleen een hoekje van het televisieaanbod waartoe de recensent zich beperkte.
Maar gelukkig deed Geelen meer. Hij maakte van zijn column geen samenvatting van een avondje zappen. Met zijn bespiegelingen wist hij een trouwe schare fans te verzamelen. Vandaar dat hij als columnist verder gaat.
Zijn boek brengt geen hele verrassende nieuwe inzichten over tv kijken. Het is bekend dat niets is wat het lijkt op tv. Het is hooguit een weergave van een werkelijkheid. Geelen laat het allemaal wel bekwaam en leesbaar de revue passeren. Puntje van kritiek, het is allemaal wel erg serieus. Terwijl Geelen zelf schrijft dat een goede column ook tenminste een kwinkslag bevat.
Zelf tv-kijken. Atlascontact, ISBN 9789045030388, 284 pag., € 19,99
Praat mee