Webb

Wij journalisten zijn over het algemeen niet moedig genoeg om met een verhaal naar buiten te komen waarmee we onze baan of onze relatie met een opdracht­gever op het spel zetten. Webb was dat wel en dat maakt hem tot boegbeeld. Als wij maar een fractie van zijn intentie, ­capaciteit en heldhaftigheid zouden ­hebben, zou de wereld er anders uitzien.

Webb legt banden tussen de CIA en drugsdealers bloot en laat zien hoe de geheime dienst van het drugsgeld wapens kocht voor de anti-communistische rebellen in Nicaragua. President Reagan had namelijk geen politieke steun voor die strijd en probeerde het toen via de achterdeur.

Interessant en schokkend aan deze film is dat niet alleen de CIA en andere regeringsvertegenwoordigers de onthullingen van Webb probeerden te marginaliseren, maar dat Webb ook werd zwartgemaakt door collega-journalisten. 

Ze doken op irrelevante zaken als zijn persoonlijke leven en gaven hem een reputatie als slordige verslaggever. Want zo konden de LA Times, Washington Post en The New York Times (NYT) verhullen dat zij zelf hadden zitten slapen. De NYT had nog een extra reden: de redacteuren die negatief over Webb schreven en zeiden dat hij te weinig bewijs had voor zijn beweringen, werkten zelf ooit voor de geheime dienst (!). Je gelooft het bijna niet. 

Toen Webb uiteindelijk gelijk bleek te hebben, begin 21ste eeuw, werden de schaarse berichten hierover overschaduwd door het Clinton/Lewinsky-schandaal. Er was een acteur voor nodig om het verhaal van Webb opnieuw aan een groot publiek te brengen. Jeremy Renner produceerde ‘Kill the Messenger’ en speelt zelf de hoofdrol. Hij zet een schokkend en geloofwaardig verhaal neer van een gedreven onderzoeksjournalist. Renner is een succesvolle Hollywood acteur. Die kennelijk niet bang was om te duiken in een verhaal dat door de gevestigde orde jarenlang werd afgedaan als een complottheorie. Over helden gesproken.