Vriendjespolitiek
Gastcolumnist Ton Lankreijer is journalist/programmamaker
Woensdagavond 15 oktober, half acht, De Wereld Draait Door (DWDD). Een fraai staaltje vriendjespolitiek trekt aan mij voorbij. Cornald Maas, de tafelheer van Matthijs, wordt op de kop van de uitzending minutenlang geïnterviewd door Van Nieuwkerk over Cornalds nieuwe speeltje: Opium. Een nieuw cultuurprogramma van Maas, dat twee uur later begint.
De tafelheer, de tafeldame, de sidekick, ze zijn niet meer weg te denken op radio en tv. Het allerbeste voorbeeld: Edwin Evers op Radio 538, dagelijks geëscorteerd door Niels en Rick.
‘Dat kunnen wij ook’, dachten ze bij de DWDD en het resultaat is een keur aan sidekicks, die doorgaans inhoudelijk niets toe kunnen voegen, omdat ze geen centimeter ruimte krijgen van de naar adem snakkende Van Nieuwkerk. De enige bijzit die wél airplay claimt, is Hugo Borst. Niet alleen het meest alert, vooral op en top journalistiek, goed voorbereid en ingevoerd, de ultieme eis om daar te mogen zitten.
Nog los van de categorie vriendjes à la Cornald Maas, hanteert de DWDD nog andere subjectieve criteria, waardoor je mag aanschuiven.
Schoonheid met een glimlach, altijd fijn als tussen¬shot en goed voor de kijkcijfers: Sophie Hilbrand. Een groot journalistiek talent verdient beter!
‘O, ja, die kennen we nog van Barend & Van Dorp, toen was hij ook al de leukste thuis’: Jan Mulder als Heintje Davids.
Raar mannetje met petje, dat zich ooit liet pijpen op de radio: Giel Beelen.
Vrouw met saxofoon, dochter van een beroemde vader en bekend door Prince, Candy Dulfer. Ook prettig om naar te kijken, maar één zinnige vraag, ik heb hem nog nooit gehoord van Candy.
De DWDD wil journalistiek en actueel zijn, dus koketteer dan niet met andere BN’ers of nep-BN’ers, die slechts als tafelvulling dienen.
Laat kwaliteit prevaleren boven ‘ons kent ons’ en leg de journalistieke lat zó hoog bij het selecteren van je sidekicks, waardoor je een nóg beter programma krijgt.
Praat mee
1 reactie
Guus van Holland, 14 november 2008, 10:56
Volkomen gelijk. Ook die reden kijk ik niet meer. Het is me allemaal te populistisch geworden: snel en leuk. Hahaha, wat leuk en prettig toch. Serieuze onderwerpen en mensen verpakt in een sinterklaaspapiertje. De programmamakers houden het scorebord bij: hoeveel kijkcijfers vandaag weer? Hoera, meer dan vandaag, gebak op tafel. En die sidekicks? Alleen de naam al.Hebben die nog een geweten? Of zitten ze daar alleen maar hun ego te strelen? Zie mij eens zitten. Inderdaad, als lucht.