Thomas Erdbrink “onze gecensureerde man in Teheran”

In dat gesprek meldt Erdbrink dat voornamelijk niet mocht werken “vanwege het feit dat ik voor The New York Times werkte”. Erdbrink was voor die krant verantwoordelijk voor al het Iran nieuws. “En de Iraniërs die vonden, [...] een Nederlander die achttien jaar in ons land woont en die voor de Amerikanen schrijft, ja, die weet eigenlijk te veel.”

De strijd aangaan is moeilijk. “Als zij het niet willen, dan willen ze het niet. Dan houdt het gewoon op. Het is wel ik versus de staat. En de Iraanse staat hebben we allemaal gezien hoe die vaak handelen.”

Als journalist miste hij daardoor een bijzonder nieuwsjaar, al noemt hij het niet toekennen van de perskaart ook een geluk bij een ongeluk. “Ik had daardoor gelukkig wel de tijd voor de mensen om mij heen. Dat was ook weleens prettig.” Het was een moeilijke tijd voor hem en zijn vrouw. Zijn schoonvader overleed en een heel goede vriendin. “Ik heb deze tijd ook wel kunnen gebruiken om er voor mijn familie te zijn.”

Wat de toekomst brengt is onzeker. Erdbrink heeft geprobeerd de problemen op te lossen, maar dat is wat The New York Times betreft niet gelukt. Hij houdt hoop dat het voor de Nederlandse media waar hij voor werkt nog goed gaat komen. “Maar zoals het er nu naar uitziet ben ik voorlopig onze gecensureerde man in Teheran.”