Stiekem kijken bij ‘hectisch vertrek’ Ruben
WEBLOG Als enige zit ik er nog, in Libië. De niet zo geheime agenten die steeds met ons mee wilden, hebben het niet door. Eerst konden we dankzij een zandstorm niet landen, maandag kon ik door de aswolk niet weg. Om in deze termen te blijven, als een wervelwind verdween het journaille dit weekend weer. Klus geklaard. Volgende ramp.
Suriname wellicht. Een vliegtuigongeluk met 8 doden heet een ramp. Een busongeluk met 10 doden heet …inderdaad, een busongeluk. Wat is een ramp? Een Telegraafjournaliste die een gewond jongetje wakker belt? Of dat er ook verontwaardiging was uit hypocriete hoek?
Een bekentenis: ik stond zaterdag tijdens het vertrek van Ruben buiten bij het ziekenhuis in Tripoli. Niet om een item te maken, maar om collega’s te kijken. Er was ook een Nederlandse tv-ploeg, van een rubriek die niet wilde dat ze er stonden. Ik weet ook niet of het toch is uitgezonden. Maar het was absoluut bijzondere televisie. Kijkt u mee? Of lees niet verder als u politiek correct wilt zijn…..
Net als Ruben op een brancard door de hal wordt gereden richting hoofduitgang wordt er binnen gevochten. Er valt iets kapot. Een vrouw met hoofddoek wordt tegen het raam geslagen, door een schreeuwende man, die haar vervolgens naar buiten sleurt. Dan volgt de brancard, omstuwd door teveel fotografen.
Ruben’s hoofd ligt onder een doek. Schrijlings, half over het bed heen hangt de Nederlandse ambassadeur die zijn jasje als een potloodventer openhoudt, voor het al bedekte gezicht van Ruben. Bij de ambulance gaat weer een doek omhoog. Is het iemands nachtjapon? Nee, te groot. De schreeuwende man probeert de dame hardhandig vast te houden. Iemand legt uit: dat is haar echtgenoot. En bedoelt: ‘een goede man slaat soms zijn vrouw.’
Plotseling ontsnapt ze, rent naar de ambulance en maakt een foto. Het is een verslaggeefster blijkt later. De Libische Jolande van der Graaf, van de lokale Telegraaf. De schreeuwende man is niet haar echtgenoot: de krant heeft een klacht ingediend tegen het veiligheidspersoneel van het ziekenhuis. Haar pols is gebroken en haar schouder uit de kom. Als dat waar is natuurlijk. Vermoedelijk durft geen enkel Nederlands medium foto’s te plaatsen van Ruben samen met zijn ambassadeur. Het was een bijzonder moment. Ik hoop dat ze even twee zielen, één gedachte waren. Je maintiendrai!.
Praat mee