Stan Storimans

Hoe tragisch ook, het zegt iets over de zorgvuldigheid waarmee redacties in Nederland hun mensen sturen naar gevaarlijke gebieden. RTL-hoofdredacteur Harm Taselaar verwoordde dat kort na het overlijden van Storimans juist: geen enkel verhaal is de dood van een collega waard. En journalisten wordt gevraagd of ze naar een oorlogsgebied willen gaan, ze krijgen niet de opdracht. Vervolgens passen de juiste voorbereidingen en voorzorgsmaatregelen voordat verslaggevers afreizen. Aan avonturiers is geen behoefte.

Storimans voldeed daar bij uitstek aan. Hij was geen avonturier, maar een ervaren professional. Georgië was niet de eerste brandhaard in de wereld die hij bezocht. En toch kan het misgaan. Het lijkt erop dat hij domme pech heeft gehad, toen hij werd getroffen door een granaatscherf. Storimans nam geen onverantwoorde risico’s door door de stad Gori te rijden. Zijn collega, verslaggever Jeroen Akkermans, zat met hem in de auto en bleef zo goed als ongedeerd. Zo grillig is het noodlot. Taselaar spreekt dan ook terecht van de meest zwarte dag in de geschiedenis van RTL Nieuws.

Een belangrijke vraag ligt kort na de dood van Storimans nog open: waren de beschietingen specifiek gericht tegen journalisten? Er raakte immers ook een aantal Griekse collega’s gewond. Als er sprake is geweest van boze opzet, dan past een scherp protest.

Het zou wel in een somber makende trend passen. Internationaal hebben journalisten het moeilijk. Dodelijke slachtoffers onder Nederlandse journalisten behoren gelukkig tot de grote uitzondering, maar over de hele wereld gemeten loopt het aantal slachtoffers juist op. En vaak gaat het daarbij om gericht geweld tegen journalisten in een poging hen af te schrikken hun werk te doen. Daarom is het van belang precies te weten onder welke omstandigheden Storimans de dood heeft gevonden.