Springlevend

De commissie. Dat is toch doorgaans een gezelschap dat zich door een minister laat gebruiken om tijd te winnen of draagvlak te zoeken voor een ingewikkeld probleem. En het liefst allebei. Eerst hoor je maanden niets. En dan volgt een rapport dat óf kan worden opgevolgd omdat iedereen het met elkaar eens is óf direct in de diepste lade verdwijnt.

Maar zo lijkt het niet te gaan bij de Tijdelijke Commissie Innovatie Pers. Deze keer heeft de minister zelfs haast en is er helemaal geen behoefte aan consensus. Bovendien staat de uitkomst al vast: er is 8 miljoen euro beschikbaar. En van stilte is ook al niets te merken.

Het secretariaat van de commissie wordt bestookt met plannen van journalisten en media-ondernemers. Ze weten allemaal hoe het beter kan en beter moet. Zo lieten de beheerders van Rethinkingmedia.nl een stuk of tien mensen hun plannen aan de commissie presenteren. De NVJ deed ongeveer hetzelfde op dinsdag 7 april in De Rode Hoed. Op de site van de NVJ zijn bovendien nog eens twintig suggesties te lezen van leden.

De ideeën zelf schieten alle kanten op. Velen bepleiten fors overheidsingrijpen (tot en met publieke kranten aan toe), sommigen vinden dat de pers zich aanstelt en een flinke handvol pleit vooral voor eigen parochie. Ze hopen dat de commissie hen geld geeft.

Maar hoe dan ook is er een ongelooflijke drang in de branche om te vernieuwen. Zowel bij de bestaande bedrijven en organisaties als bij de nieuwkomers. Er zijn niet alleen heel veel plannen, ook wordt er heel veel al uitgevoerd. Zijn er dan geen problemen? Natuurlijk wel, alleen niemand kan volhouden dat er niets aan gebeurt.

Het doet je bijna afvragen of het rapport er nog toe doet. Want wie dacht dat de commissie de innovatie van de pers zou moeten stimuleren, heeft het mis. Nergens voor nodig. Het gaat eerder om beteugelen, om een slim duwtje (8 miljoen euro) in de rug.