Sotloff verdient dat we niet wegkijken

Sotloff arriveerde er begin augustus vorig jaar om nog één keer naar die andere madness te gaan: Syrië. Hij was van plan, zo schrijven bekenden, daarna terug te vliegen naar de Verenigde Staten en zich op andere zaken te richten. Steven wilde berichten over wat mensen in Syrië doormaken, verhalen naar buiten brengen over de gruwelijkheden. Dat zou de belangrijkste eigenschap van iedere oorlogsverslaggever moeten zijn - proberen te voorkomen dat mensen kunnen zeggen: wij hebben het niet geweten.

Uiteraard krijgen wij als journalisten een beperkt beeld. Zien we maar een deel. Maar de som der delen van al die verslaggevers is een stap op weg naar een overzicht van het geheel. Ook al is dat simpelweg vaak een overzicht over chaos. Bij al die delen die wij zien, hoort ook wat we bekijken via sociale media: de filmpjes van burgeractivisten, maar ook van de strijdgroepen zelf.

Het verbaasde me dat toen de video van Stevens dood naar buiten kwam, je die in eerste instantie niet makkelijk kon vinden. Dat je die vooral ook niet moest bekijken, vonden sommigen. Steven berichtte over de wreedheden van de oorlog, maar als hij daar zelf onderdeel van wordt stoppen we dat weg? Dat lijkt mij merkwaardig. Ook circuleerden al tijden dit soort filmpjes waarin Syriërs of Irakezen hetzelfde lot overkomt, zonder dat er veel protest klonk dat die overal te bekijken zijn.

Bovendien geeft ook deze video weer meer informatie over wie en wat ISIS is, of wil zijn. En soms geven deze video’s zelfs informatie over waar het gebeurt. De Britse twitteraar ‘Brown Moses’ -  een alias van Eliot Higgins - bepaalde aan de hand van de Foley-video zelfs de vermoedelijke plaats van de executie. Is dat belangrijk? Misschien nu nog niet, maar straks wel. Soms vind je puzzelstukken die later in een ander geheel passen.

Maar als je kijkt moet je natuurlijk wel goed kijken: Er zijn nu ook ‘deskundigen’ die beweren dat de filmpjes van James Foley en Sotloff op dezelfde dag zijn gemaakt en dat Sotloff nooit echt is ingezet om de bombardementen te laten stoppen. Ik vermoed dat dat niet klopt: de baardgroei op Sotloffs gezicht is in de laatste video veel verder dan wanneer hij aan het eind van de Foley-video in beeld wordt gehouden.

Het zijn details, uiteraard, die wegvallen tegen de menselijke tragedie rondom Steven Sotloff, die na een jaar lang in gevangenschap van ISIS waarschijnlijk wel kruipend terug wilde naar dat ‘vreselijke’ Turkse hotel. 

De video van de onthoofding van Steven Sotloff (Via GeenStijl)