Onder de Arubaanse zon

Waarom is deze zaak zo hot? Er verdwijnen veel mensen waar geen haan naar kraait. De connecties van Holloway’s ex-stiefvader met het Witte Huis waren voor de Amerikaanse media van meet af aan toonaangevend voor de berichtgeving over het vermiste meisje. Daarnaast was er de exotische locatie. Want Natalee was niet zomaar verdwenen, maar missing in paradise. En de Caraïbische eilanden staan voor vakantieplezier, maar ook voor gevaar en duistere praktijken.

Ook in Nederland. De beeldvorming van de voormalige koloniën als corrupte boevennesten doet het goed in het moederland, met of zonder Hero Brinkman. En dat beïnvloedt de berichtgeving over de Holloway-zaak. Journalistieke terughoudendheid smelt, onder druk van kijkcijfers en massahysterie, als sneeuw voor de Arubaanse zon.

De NOS zorgt ervoor dat ik het programma van Peter R. de Vries, dat op Aruba niet is uitgezonden, via internet kan zien. Die nacht slaap ik slecht. Terwijl in Drachten de laatste Joran-jagers afdruipen, zetten een paar luidruchtig dronken Amerikanen de aangrenzende hotelkamer op stelten. De nachtreceptionist zegt er niets aan te kunnen doen; zo vieren veel Amerikaanse jongeren nu eenmaal vakantie op Aruba. Natalee Holloway kwam ook om te feesten. Het is opmerkelijk dat het zorgvuldig door haar moeder geconstrueerde beeld van Natalee als beschaafd meisje uit de middenklasse stand houdt. Er zijn genoeg aanwijzingen dat ze leefde als een getroebleerde decadente tiener, wat niet wil zeggen dat ze schuldig zou zijn aan haar eigen vermissing of dood.

Maar toch: het verhaal van de verdwijning op het strand is er een van twee jonge verliezers. Twee familiedrama’s, die elkaar in de houdgreep houden. De internationale media zijn tot nu toe voornamelijk geïnteresseerd in de achtergrond van de familie Van der Sloot.
Op Sint-Maarten wordt sinds enkele weken een Amerikaanse vrouw uit Californië vermist. Zolang ze geen invloedrijke familie heeft verwacht ik hierover voor­lopig geen telefoontjes uit Nederland.