Er verandert niets in Honduras

Na de staatsgreep hebben diverse landen waaronder Argentinië de Ambassadeur van Honduras naar huis gestuurd. De diplomatieke betrekkingen zijn dusdanig verstoord dat de Ambassadeur van Argentinië om veiligheidsredenen zijn ambtswoning heeft moeten verlaten en intussen ruim twee maanden in de Ambassade zit opgesloten. Hij is zichtbaar opgewekt om bezoek te krijgen. “Twee dagen geleden zijn we voor het eerst even ‘s avonds naar buiten geweest”, vertelt zijn vrouw als we bij de voordeur staan om afscheid te nemen.

Onze missie bestaat uit vertegenwoordigers van 7 organisaties uit evenveel verschillende landen: IMS, RSF, IFJ, Article 19, Reporters without Borders, AMARC en Free Voice. In 5 dagen proberen we een zo’n compleet mogelijk beeld te krijgen van de huidige situatie van persvrijheid, de laatste politieke ontwikkelingen en mogelijkheden om de rol van de media hierin te verbeteren. We worden ontvangen bij vrijwel alle belangrijke kranten, tv- en radiostations in de hoofdstad, voeren gesprekken met vakorganisaties en digitale media. Ook Radio Progreso, die uit de lucht werd gehaald na de staatsgreep, en andere lokale media in het noorden van het land worden bezocht.

Het beeld dat we krijgen is onthutsend en zeer ontmoedigend. Honduras is een conservatief land waar volgens de Ambassadeur van Argentinië “de muur nog niet is gevallen”. Daarnaast houdt de drugshandel het land compleet in haar greep. De politieke polarisatie is ook binnen de media alles overheersend. Van evenwichtige journalistiek en pluriformiteit heeft men in hier nog nooit gehoord. Diverse conservatieve media zeggen “dat ze aan beide kanten van het verhaal aandacht schenken”, maar om politieke en commerciële redenen is het tegendeel waar.

(Zelf)censuur vindt op grote schaal plaats. Tientallen journalisten zijn ontslagen toen zij na de staatsgreep niet de lijn van hun redactie volgden. Journalisten van beide politieke kanten zijn slachtoffer van intimidatie, geweld en (dreiging met) ontvoering.

Canal 36, Radio Globo en dagblad El Tiempo vormen vrijwel de enige uitzondering op het conservatieve medialandschap. Zij liggen door de crisis nog waarder onder druk. Beelden van de militaire bezetting en sluiting van Canal 36 gingen de hele wereld over. Toen bekend werd dat het verbod op uitzending was opgeheven, leek de situatie genormaliseerd. Canal 36 zendt weer uit, maar zodra zij te kritisch berichten wordt de zender direct gestoord en beperkt het nationale bereik van de zender zich alleen nog tot de hoofdstad. Community radiostations in het binnenland raken hun frequentie kwijt als zij zouden oproepen tot boycot van de verkiezingen.

Als we de grote media moeten geloven, zijn de verkiezingen een oplossing voor het huidige conflict. Maar de hoofdredacteur van één van de grootste tv-stations geeft tegelijkertijd aan dat er daarna niets zal veranderen. Als afsluiting van onze missie wilden we een ronde tafelgesprek organiseren met vertegenwoordigers van de verschillende media om een aanzet tot dialoog te creëren. Op de eerste dag van onze missie hebben we dit plan al moeten afblazen omdat het helemaal uit de hand zou kunnen lopen.

Na twee dagen ben ik murw geslagen. Laten ze het zelf maar allemaal uitzoeken, ik doe niet meer mee. Die dikke redacteur zat gewoon te liegen. Aan de bevolking wordt niets gevraagd. Journalistieke kwaliteit interesseert hun geen moer. Overmorgen terug naar huis. Ondertussen dienen Ambassades hier als diplomatiek toevluchtsoord, bepalen militairen het straatbeeld en blijft geen muur meer onbeklad.

Zie verder:
- In Honduras is het nog verre van rustig [Deel 1 ]
- Dreigende graffiti in Tegucigalpa [Deel 2]