Koster & Vrienden: De dikke darm van de journalistiek
Koster is graag onder vrienden. Dinsdag was hij bij de uitreiking van de Tegels. Voor de tiende keer verzamelde het vaderlandse journaille zich voor een avondje schouderklopjes uitdelen.
Het was een avond waarop met scherp geschoten had kunnen worden, maar het werd een soiree die zich vooral kenmerkte door het afvuren van journalistieke losse flodders en gebrek aan zelfspot.
De vaderlandse Woodwards en Bernsteins, die in de Haagse Schouwburg bijeen zaten om de uitreiking van de Tegels bij te wonen, hadden een collectief niet-aanvalsverdrag gesloten en geen zin om op deze feestavond nog tegen elkaar te strijden.
Dionne Stax, de bepaalde presentatrice die volgens bepaalde media met een bepaalde gebonden collega-presentator amoureus verkeerde, kon vrijelijk rondlopen zonder te worden opgejaagd door rellerige doorvragers.
‘Ik ben hier om een gezellige avond te hebben met mijn collega’s’, sprak ze over de affaire waarna ze zich omdraaide.
Zelf had ze de kans om Gert Ysebaert, de baas van het Mediahuis op het podium te fileren over zijn ruzie met John de Mol, maar de Belg kon het plichtmatige gepor van de lange dame in haar glitterjurk en haar hoge hakken (‘Geweldige schoenen’, sprak Paroolbaas Wilma Haan) met gemak weerstaan: ‘We hebben de meerderheid’; zei Ysebaert waarna de zaal een staande ovatie mocht geven aan de gevallen turner Yuri van Gelder.
De bad boy van Rio deed een ringenact en deelde complimenten uit aan het journaille waarop de hoeders van de vrije pers uit hun zetels rezen.
De naamgever van het event zou hier zeker een paar pesterige woorden aan hebben gewijd als hij nog had geleefd. Maar aan de erfenis van de vorig jaar overleden ‘H.J.A. Hofland’ werd niet een keer gerefereerd, erger nog: zijn naam viel niet eens.
Dat was best een beetje vreemd, aangezien er wel stil werd gestaan bij de dood van Prince, Bowie, Leonard Cohen, Cruijff en George Michael. ‘Het enige wat niet alleen de arbeider, de bediende, de onderste onderdaan, maar wat de hele burgerij van top tot basis echt wil, is dit: tweeëntwintig meter darm in plaats van elf om het dubbele erin te kunnen stoppen’, citeerde Hofland Céline in Tegels Lichten (1972). Hofland vergat nog een bevolkingsgroep te noemen in zijn giftige opsomming van volgevreten types: de vaderlandse journalistiek.
Praat mee