In memoriam Theo Nijenhuis (1948 – 2011)
Een scherp oog voor nieuws en een enorme werklust, gecombineerd met een groot, prettig cynisch gevoel voor humor. Oud-Volkskrantjournalist Theo Nijenhuis (63), die 26 oktober overleed aan de gevolgen van dementie, vond journalistiek ‘het leukste rotvak dat er is’. Rot omdat het je dag en nacht bezig houdt. Leuk omdat je overal je neus in mag steken. Het is werk, zei hij, dat gedaan moet worden. Dat klonk nogal nuchter. Maar, zei hij erbij, ‘als het goed is, doe je dat met hart en ziel’. En dat deed hij, voluit.
Theo werkte onder meer bij het Dagblad Scheepvaart en het ANP. In 1980 werd hij aangenomen op de Rotterdamse redactie van de Volkskrant. Daarna werkte hij op de financiële redactie, vervolgens op de Haagse redactie en daarna weer in Rotterdam.
In 1995, ’96 en ’97 was hij docent aan de Postdoctorale Opleiding, waar hij een grote indruk maakte op zijn studenten en collega’s. Het lag in Theo’s aard om zijn kennis van het ambacht journalistiek over te willen dragen. Van zo’n zestig jonge academici maakte hij, samen collega Rob Soetenhorst, echte vakmensen. Zijn studenten koesteren nog steeds warme herinneringen aan hem.
Theo heeft in de paar jaar voor zijn docentschap goed kunnen oefenen. Op mij. Ik kwam als broekie te werken op de Rotterdamse redactie en Theo, gepokt en gemazeld, nam mij onder zijn hoede. Van hem leerde ik pas echt dat het draait om nieuws, nieuws en nog eens nieuws. En dat haal je binnen door te bellen, te bellen en nog eens te bellen. En niet alleen tussen 9 en 5.
Theo had een klassieke taakopvatting: de journalistiek is er om de macht te controleren. Hij legde meerdere misstanden bloot, en was ook daarin een voorbeeld. Zo werd Theo mijn leermeester, en een paar jaar later dus van tientallen anderen.
Na de PDOJ ging hij werken bij Traject (nu Reizen), en vanaf 2004 bij Opinie, waar hij de brieven deed. Hij trad begin 2005 uit dienst.
Theo is 63 jaar geworden. Hij heeft veel betekend voor de krant, voor zijn collega´s en voor zijn studenten. Ik hoop dat dat een troost is voor zijn vrouw Ria en voor Theo´s dochters Yvonne en Wilke.
Harmen Bockma
Foto: Wim Ruigrok
