mgm nvj maart

— donderdag 18 juli 2013, 09:26 | 48 reacties, praat mee

Het AD bezorgen verdient beter

Toen freelance journalist Conny van den Bor een aantal bevriende freelance collega’s vertelde dat ze een stuk ging schrijven over de abominabele tarieven van het AD, waarschuwden ze haar dit niet te doen. Dit kon wel eens het einde zijn van haar journalistieke bestaan. Van de Bor: ‘Met deze reacties raken mijn kennissen precies de kern waarom ik dit stuk juist wél wil schrijven.’ Laatste wijziging: 31 juli 2013, 12:48

Ooit had ik een fijne vaste baan. Ik was radiopresentator, schreef voor diverse websites van de Wereldomroep en maakte reportages in het buitenland. Ik dacht nuttig werk te doen. Toen werd ik op straat gezet, samen met nog zo’n 260 journalisten.

Ik kwam er al gauw achter dat weinig mensen zaten te wachten op mijn mooie radiostem en scherpe pennetje. Daarom was ik blij al snel als regiocorrespondent aan de slag te kunnen bij het AD, in mijn woonplaats Amersfoort. De verdiensten waren ‘niet best’, zoals mijn contactpersoon het verwoordde. Dat gegeven moffelde ik eerst weg, het was al prachtig dat ik eindelijk eens over mijn eigen regio kon schrijven. Maar gaandeweg kreeg ik het gevoel te worden uitgebuit. Ik ben bepaald niet de enige die dat zo voelt, maar kennelijk durft bijna niemand zijn mond open te doen.

De crux bij het AD is dat regiocorrespondenten slechts de helft verdienen van wat hun collega’s krijgen die de landelijke pagina’s vullen. Volkomen onterecht, want volgens mij kopen de meeste mensen juist vanwege het regionieuws nog een AD. Ik krijg omgerekend zo’n 10 cent per woord en moet daar alles van doen.

Ik geef een voorbeeld uit mijn praktijk. Mij is gevraagd de rubriek ‘Van Wieg tot Graf’ op te tuigen. De bedoeling is één keer in de twee weken een mooi portret te schrijven van een overledene uit de regio. Eervol om te doen, maar van eervol alleen kan de schoorsteen niet roken. Ik ben soms alleen al anderhalve dag op zoek naar een ‘kandidaat’. Bellen, bellen en nog eens bellen. Sommige nabestaanden zitten er bepaald niet op te wachten dat een wildvreemde journalist hen benadert en dat kan ik me levendig voorstellen.  De productietijd en de belkosten zitten allemaal in die 10 cent per woord die ik uiteindelijk krijg. Als je geluk hebt, vind je iemand, als je pech hebt, zijn alle uren werk ‘um sonst’. Tot nog toe heb ik na veel zweetdruppels altijd ‘geluk’ gehad. Dan zit ik een paar uur bij nabestaanden, die me foto’s laten zien en meestal voluit gaan.

Daarna moet het verhaal nog worden geschreven, vliegen er mails over en weer over het gebruik van fotomateriaal en als het artikel is verschenen, ben ik ook nog regelmatig een soort van stichting Correlatie. Begrijp me goed: ik haal veel voldoening uit dit werk. Maar het komt voor dat ik bijna drie dagen ben bezig geweest en dan 100 euro heb verdiend. Waar de belasting nog vanaf moet. Vandaar dat ik deze pijp inmiddels aan Maarten heb gegeven.

Maarten heet in dit geval Aukje de Boer en zij is net zo’n geval als ik. Altijd gewaardeerd als journalist en nu speelbal van de krant. Al na één keer proberen een overledene te vinden (haar vergeefse zoektocht duurde twee dagen) kwam mijn opvolgster erachter dat je zo niet kunt leven als ZZP’er. Alle risico’s zijn voor jou en al zou je 100 uur per week voor de krant werken, dan nog haal je er geen volwaardig inkomen uit.

Dat beamen de journalisten met de vaste banen in Amersfoort volmondig. Ze vinden het vervelend, maar kunnen niks voor ons doen. Die betalingen zijn nu eenmaal landelijk vastgelegd. Als een freelancer stopt met rubrieken als ‘Van Wieg tot Graf’ zoeken ze gewoon weer een nieuwe. Of houdt de rubriek op te bestaan, want de krant kijkt wel beter uit dan er een dure vaste kracht aan te zetten.

Wat mij vooral steekt, is dat mijn expertise als journalist niet meer serieus wordt genomen. Zoals de meeste journalisten is het mijn eer te na broddelwerk af te leveren en dat wordt ten volle ‘benut’ door het AD, maar niet betaald. Het grapje dat je nog beter de krant kunt rondbrengen dan ervoor te schrijven, is al bijna bewaarheid. Harde cijfers heb ik niet, maar ik denk dat de regiokaternen van het AD steeds vaker worden volgeschreven door zwaar onderbetaalde ZZP’ers zoals ik.

Collega-freelancer Eva Prins probeerde vorig jaar een actie op poten te zetten. In samenspraak met de Nederlandse Vereniging van Journalisten schreef ze zestig AD-freelancers aan die voor de regio schrijven. Slechts negen van hen waren bereid een petitie te ondertekenen om te proberen de tarieven bij het AD te verbeteren. De anderen durfden niet, bang om het schamele werk dat er nog is, te verliezen. Onder het mom van crisis zijn journalisten monddood gemaakt en slikken ze omstandigheden uit het jaar kruik. Uitgerekend journalisten durven als het aankomt op eigen verdiensten niet meer kritisch te zijn, om van acties nog maar te zwijgen. Dat is misschien nog wel de bitterste pil.

Bekijk meer van

Tip de redactie

Logo Publeaks Wil je Villamedia tippen, maar is dat te gevoelig voor een gewone mail? Villamedia is aangesloten bij Publeaks, het platform waarmee je veilig en volledig anoniem materiaal met de redactie kunt delen: publeaks.nl/villamedia

Praat mee

48 reacties

A. van Hengel, 18 juli 2013, 21:59

Lieve Conny, ik denk dat het grootste probleem hem zit in een misplaatst zelfbeeld. Overigens geef ik graag toe dat dit zelfbeeld althans ten dele aan de Wereldomroep te wijten is, maar dat doet niet af aan het feit dat veel journalisten onderopgeleid en bijzonder (zelf)overschat zijn. De enkele scherpe en kritische (onderzoeks)journalist daargelaten, zal de keuvelende mediaan van de beroepsgroep zich toch moeten afvragen of hij nu werkelijk economisch meer te waarderen is dan bijvoorbeeld een werkster of zoals je zelf zegt, de krantenbezorger.

Klowie Powie, 18 juli 2013, 22:00

Vind ik ook. Sites als GS missen het nieuws zoals dat Griekenland haar consumer belastingen verlaagd naar 13%, terwijl wij ze hier verhogen. Geen nivellering, maar brute NE roof met goedkeuring van het IMF.

Klowie Powie, 18 juli 2013, 22:01

(Noord Europese)

pieter verhulst, 19 juli 2013, 00:46

Met verbazing kees ik het gejammer van een bij de Wereldomroep ontslagen dame.
De Wereldomroep deed de afgelopen tien jaar alsof Internet nooit uitgevonden was, en dat deze organisatie opgedoekt is lijkt door niemand als een gemis gevoeld te worden.
Uiteraard wel door het arme personeel dat nu opeens echt aan het werk moet, vaak met een zak geld mee om op gang te komen.
De baas van de Wereldomroep kreeg wat meer geld mee: waarom was dat nodig?

Nu blijkt kennelijk wat de feitelijke waarde van het journalistieke werk is, en dat wordt dan kennelijk ook marktconform betaald.

Dus: welkom! Welkom in de echte wereld van loon naar werken!

Zelf werk ik ruim dertig jaar als free-lance vertaler en redacteur. De tarieven waar nu schande van wordt gesproken zijn heel normaal, en wie een beetje vlot productie maakt kan daar uitstekend van leven.
Inderdaad: zonder doorbetaling bij ziekte, vakantie, kind ziek, of ander ongemak.
Wat mij het meest verbaast is dat de ontslagen journalist(e) totaal onwetend blijkt van de realiteit.
Dat had ik niet verwacht!

PS: typefouten zijn een gevolg van de extreem kleine letters op dit forum…

Pieter Verhulst

Qabouter, 19 juli 2013, 08:37

Als ik dit lees, zie ik meteen de oplossing. ALs kranten bezorgen meer verdient, bezorg dan die krant. Ik zal je vertellen, dat doe je in de ochtend en moet voor 8 uur gedaan zijn doorgaans. Heb je verdorie nog de hele dag om freelance woordjes te tikken tegen 10 cent per woord. Kan je dubbel cashen bij dat verrekte AD. Dan heb je ze mooi tuk!

Dennis Mijnheer, 19 juli 2013, 09:42

Dag Conny,

Groot gelijk dat je bedankt voor het AD, de bizar lage tarieven en de inhoudelijke kwaliteit ervan houden elkaar zo in evenwicht.

Vrees dat hiermee de toekomst van het AD in handen ligt van redacteuren als Pieter Verhulst die ‘vlot productie maakt’ en een artikel afsluit met een disclaimer dat ‘typefouten een gevolg zijn van de extreem kleine letters’.

Tom Grijsen, 19 juli 2013, 10:47

Goedemorgen Conny van den Bor. Beetje jammer dat je persoonlijk aangevallen wordt op een redelijk stukje. NB De betreffende comments zijn volgens mij geen ideale visitekaartjes..

Qabouter, 19 juli 2013, 11:04

@Tom Grijsen,
Ik zie vooral gemopper dat het zo lastig is rond te komen als ZZPer in de journalistiek. Alle ZZPers die ik ken hebben naast hun ZZPer bestaan een ander baantje (zoals krantenbezorger) om de inkomsten te spekken en wat basisvoorzieningen uit de belastingtoeslagen te kunnen benutten. Die kunnen ook niet rondkomen van ZZPer alleen, omdat nu eenmaal niet alle uren die ze in hun bedrijfsvoering moeten steken declarabel zijn.

En als het nu werkelijk zo is dat het AD te goedkoop probeert de pagina’s te vullen, wreekt dat zich vanzelf.

Overigens hoeft ze zich niet tot het AD alleen te beperken. Het is misschien journalistiek minder interessant, ze kan ook op verschillende freelancers pagina’s inschrijven waar de schrijf, vertaal en lay-out opdrachten voor het oprapen liggen. Kijk bijvoorbeeld op http://www.freelancer.nl/ of www.hoofdkraan.nl

Misschien zijn niet alle opdrachten even leuk en stimulerend, maar je kan er wel je schrijfervaring gebruiken om via zo’n matchmaker-site wat te verdienen. In plaats van miepen over een slechte opdrachtgever, kan je ook actief zoeken naar betere opdrachtgevers.

Ik heb zelf nu een vaste vertaalopdracht via hoofdkraan.nl bemachtigd voor een buitenlands bedrijf dat de reclamefolders en nieuwsbrieven voor de nederlandse markt wil laten vertalen. En die betalen veel beter dan het AD.

Tom Grijsen, 19 juli 2013, 14:31

Daar heb je een punt Qabouter.

Heleen04, 20 juli 2013, 16:22

Nou Conny, als dit je schrijfvrienden moeten zijn, heb je geen vijanden meer nodig… Lekker deze solidariteit. Je neemt het volkomen terecht op voor de regionale journalistiek, veel mensen houden van verhalen uit hun omgeving, naast het wereldwijde nieuws dat ze op het web volgen. En de krant verkoopt daar lekker advertenties door. Dat mag zich financieel wel een beetje doorvertalen naar de schrijvers. Dan houden we tenminste mooie reportages en portretten en zijn we voor leesvoer niet alleen overgeleverd aan vertaalde buitenlandse reclameteksten.
Natuurlijk zijn er andere manieren om geld te verdienen, maar dat is het punt niet. Je houdt een dapper betoog en dat verdient op zijn minst waardering.

A. van Hengel, 20 juli 2013, 16:27

Tom Grijsen; ik hoef geen visitekaartje af te geven. Dit gezegd, in de echte wereld - en daar is Conny nu tot haar ontstentenis kennelijk beland - is het larmoyante verhaal van Conny juist de grootste afschrikwekker. Het ademt de onkunde en besmettelijke negativiteit die je als werkgever altijd buiten de deur moet zien te houden.

Jan van der Heijden, 21 juli 2013, 14:42

Beste Conny,

Jij bent mijn nieuwe heldin. Eindelijk eens iemand die in de journalistiek durft op te staan, eindelijk iemand die de uitbuiting en slavernijpraktijken aan de kaak durft te stellen. Het gevolg, je ontslag, was voorspelbaar maar daarom niet minder teleurstellend en verontrustend.
De reacties op jouw artikel vond ik totaal respectloos. Niet zeuren en waarom zou je misstanden aan de kaak stellen? Wellicht omdat dit een kerntaak is van de journalistiek. Helaas de reagerende arrogante onnozelaars weten niet beter.
Jouw artikel en de denigrerende reacties laten zien wat er mis is in dit land.
1. Plaats zaken in hun context.
Ik lees hier geen zielig beklag van Conny, nee ik herken een tendens van uitbuiting, onderbetaling, van slecht werkgeverschap. Het beroep journalistiek wordt de nek omgedraaid. De reacties zijn ziekmakend; “wordt dan geen ZZP-er of zoek een bijbaantje”, hoe zielig is dat.
En wat is er moeilijker dan op de vrouw te spelen en Conny af te maken?
2. Aan kennis en kwaliteit hangt een kostenplaatje.
Terecht merk je op dat 10 cent per woord een schijntje is als het gaat om een goed inhoudelijk verhaal. Bij een groot huisaanhuis blad kreeg ik 31 euro, bruto per artikel. ik heb ervoor bedankt, ik laat mezelf niet voor de gek houden. Maak maar eens een goed artikel over Jan en Truus die 50 jaar getrouwd zijn, dat is dagen werk. Enige tijd heb ik als freelance sportjournalist voor de Limburger gewerkt. Ongeveer 75% van de redactie bestaat uit stagiaires en freelancers allemaal zwaar onderbetaald dus die paar mensen die de krant nog lezen lopen ook weg omdat de kwaliteit bedroevend is.“Als het maar niets kost is het belangrijkste adagium”, met zogenaamde journalisten die de Nederlandse taal niet eens machtig zijn.
3. Solidariteit.
Solidariteit bestaat niet meer. er is altijd wel weer iemand die ook voor 9 cent per woord aan de slag gaat. Polen, Roemenen en Bulgaren uitbuiten is in het huidige Nederland toegestaan. Dan pak je voor het gemak toch ook even andere beroepsgroepen mee!
Het niet opkomen voor een beroepsgenoot betekent dat je het eigen beroep enkel verder uitholt.
4. Gebrek aan visie.
In de sportjournalistiek nemen de meeste beroepsgenoten zichzelf nauwelijks serieus. Kritische vragen worden vermeden, onderzoek wordt nauwelijks verricht. men volstaat met het klakkeloos opschrijven van zinloze quotes, bang om uitgestoten te worden.

Conny ik weet helaas ook niet hoe het verder moet en of dit ooit nog goed komt. Een ieder geval een steuntje in de rug.

Ter vermaak een waar gebeurd verhaal over de trieste stand van zaken in de journalistiek.

Met collegiale groeten,

Jan van der Heijden

Het gesprek.

Begin december was ik uitgenodigd als spreker bij een studiedag voor journalisten van het dagblad BN/de STEM. Bij aankomst in motel Brabant word ik welkom geheten door de dagvoorzitter. Er is nog tijd genoeg voor een kopje koffie. Vergeefs probeer ik een praatje aan te knopen. Het journaille is druk met hun blackberries. Echte gesprekken neem ik niet waar.

Ik wacht op mijn beurt, ik ben de 4e spreker. Mijn voorgangers staan zich uit te sloven op het spreekgestoelte, de zaal is veranderd in een deinende massa duimdrukkende mensen. Ik besluit mijn voordracht over sportjournalistiek te schrappen. In welk gekkenhuis ben ik terecht gekomen? Ik kies voor de confrontatie, ik kies voor het gesprek.

“Anderhalf uur heb ik u waargenomen, allemaal druk bezig met uw telefoon, totaal respectloos. De telefoons worden nu uitgezet of u stapt maar lekker op”. Gelijk had ik de aandacht van de zaal.

“Wil Annemieke op het podium komen?” Vol bravoure komt de 28-jarige betweter op het podium onder luid applaus van de collegae. Annemieke had deejay Tiësto voor DE STEM geïnterviewd, een buitenkans, een eer om deze wereldster te spreken die in Time Magazine heeft gestaan. Via de laptop verschijnt het “artikel” op het grote scherm, de foto van Tijs Verwest beslaat een halve pagina, met daaraan toegevoegd nog geen half A4-tje tekst met zinloze vragen.

‘Ik blijf niet mijn hele leven draaien’

Geplaatst op 21 januari 2012/BN-DE STEM

Tijs Verwest: ‘Breda heeft heel veel betekend voor mijn carrière. Hier heb ik mezelf kunnen ontwikkelen. In een stad als Amsterdam, waar ik toen ook al regelmatig draaide, was het moeilijker geweest om een vast plekje te krijgen.

Twintig minuten zijn BN-DeStem toebedeeld voor een interview en fotosessie met Tiësto.

Geen minuut langer. Maar zoals een echte wereldster betaamt, is Tijs Verwest om 18.00 uur nog nergens te bekennen. Als hij even later, omringd door bodyguards, arriveert bij Podium Bloos in Breda, vraagt hij eerst een kop koffie. “Ik ben net wakker”, zegt hij haast verontschuldigend. “Ik ben vanmorgen pas in Nederland aangekomen en heb de hele dag geslapen.”
- Hoe Bredaas is iemand die al vijftien jaar de wereld over reist nog?
“Ik heb hier geen huis meer, ik woon overal een beetje. In de zomer op Ibiza, verder ben ik veel in Stockholm en Amerika. Maar mijn roots liggen hier, mijn familie en een heleboel vrienden wonen hier, dus ik kom regelmatig op bezoek. Nu logeer ik bij mijn moeder in Prinsenbeek.”
- Je afkomst heb je nooit verloochend. Vorig jaar maakte je samen met Hardwell de plaat Zero 76, als tribute aan Breda. Wat heeft die stad betekend voor je carrière?
“Heel veel. Hier heb ik mezelf kunnen ontwikkelen. In de Spock heb ik altijd mijn ding kunnen doen. In een stad als Amsterdam, waar ik toen ook al regelmatig draaide, was het moeilijker geweest om een vast plekje te krijgen.”
- Je bent verkozen tot beste dj ter wereld en beste dj ooit. Je draaide voor tienduizenden mensen per avond. Wat was je eigen hoogtepunt?
“Dat zijn niet zozeer de prijzen, maar het feit dat ik zo ver ben gekomen. Dat je als jongen uit Breda zo’n… wereldster bent. Dat je over de hele wereld kan draaien, dat mensen van je muziek houden en dat die zoveel impact heeft.”
- Gaat dat zelfs na al die jaren niet vervelen? Waar haal je de drive vandaan om avond na avond weer achter die draaitafels te gaan staan?
“Nee, dat went eigenlijk nooit. Het blijft fijn om te zien dat mensen van je muziek genieten en erdoor geïnspireerd raken. Dat houdt me op de been. Maar ik zal niet mijn hele leven blijven draaien. Ik vind het nu zelf nog heel leuk. Maar als mijn muziek niemand meer interesseert, zou mijn motivatie ook omlaag gaan.”
- Wat ga je dan doen?
“Ik zal altijd wel actief blijven in de muziekwereld, maar dat kan op meer manieren dan zelf als dj op het podium staan. Misschien ga ik jonge dj’s begeleiden. En ik heb nog zoveel andere hobby’s.”
- Huisje boompje beestje in Breda? Hoe is het met je liefdesleven?
“Nog steeds vrijgezel. Ik zou niet eens meer weten hoe dat moet, huisje boompje beestje. Maar op de lange termijn zou ik wel weer terug willen naar Breda.”

Annemieke van Dongen

Enigszins verontwaardigt meldt het journalistieke wonderkind Annemieke dat zij slechts 20 minuten krijgt van deze wereldster en dan komt hij ook nog eens te laat, hoe durft hij? De oogst van het waardeloze interview is de quote: “Ik blijf niet mijn hele leven draaien”. Ja, dat had ik zelf ook kunnen bedenken zonder de beste man te spreken.

Huilend, boos en gefrustreerd loopt Annemieke van het podium, dat is nog eens een volwassen professionele zelfkritische houding.

Het volgende slachtoffer is Dennis van Bergen, sportjournalist. Een diepte-interview met Johnny Hoogerland na de Tour 2011 met het beruchte prikkeldraad incident dat al 10.000 keer was beschreven als hoofdingrediënt. Hoe is de ontwikkeling van Johnny als klimmer verlopen, hoe heeft deze Tour zijn positie binnen het team veranderd, wat is afzien als wielrenner, wat is de focus van Johnny, hoe verklaart hij zijn gehardheid? Dennis stelt de vragen niet. Het wordt stil in de zaal, Dennis staat schaapachtig te lachen.

“Journalistiek is betrokkenheid bij en oprechte interesse in de mens die je voor je hebt. Je schept een sfeer van vertrouwen, je bent goed voorbereid, je toont belangstelling voor de wereld van een ander.”

“Helaas zijn jullie zo begaan met je zinloos getwitter dat jullie niet eens meer in staat zijn om een normaal gesprek te voeren”.

Je kon een speld horen vallen. “We twitteren, tot later”.

Jan van der Heijden. Reacties: .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken)

Joke Heikens, 22 juli 2013, 00:39

Hear hear voor Jan! Het is best mogelijk wat te doen, maar doe dan ook iets en praat er niet alleen over.

Tanja, 23 juli 2013, 11:34

Wat een verbitterde reacties. Iedereen die in de journalistiek werkt weet dat freelancers vaak slecht betaald worden. Het is schandalig dat de lonen van freelancers de afgelopen jaren totaal niet zijn meegegroeid. Goed dat ze het lef heeft om dit aan te kaarten. Ik ben zelf wel in vaste dienst, maar schaam me voor de tarieven die ieder jaar dalen. Het is toch echt een vak. Niet iedereen kan een stukkie schrijven.

Rene Quist, 23 juli 2013, 12:13

We leven in een vrije wereld. Prijs wordt bepaald door vraag en aanbod. Klaarblijkelijk vindt het AD de stukjes van Conny niet meer waard van 10 cent per woord.

Overigens zijn de tarieven van het AD minder laag dan Conny stelt. Ik ben zelf anderhalf jaar nieuwschef geweest van AD Rotterdams Dagblad. Voor speciale rubrieken als Wieg tot Graf was zelfs een wat hoger tarief. Ook weer een kwestie van onderhandelen.

Niemand dwingt Conny te werken voor die 10 cent en niemand dwingt het AD om meer te betalen.

Overigens ik had recent twee freelancers op bezoek bij onze uitgeverij Hub. Deze waren geinteresseerd in uitbreiding van hun portfolio. Beiden ( jonger dan 30) verdienden elke maand tussen de 4000 en 6000 euro..

Kwestie van hard werken, veel netwerken en specialisatie..

Misschien zit de journalistiek wel niet meer op mensen te wachten die jaren lang in vaste dienst hebben gewerkt en nu als freelancer klagen over tarieven.

Overigens, ja het AD betaalt matig aan regionale freelancers.. Maar deze krant heeft nog behoorlijk wat goede vaste mensen in dienst.. Dus de noodzaak ontbreekt om hogere tarieven te betalen.

In Belgie werkt de Persgroep met kleine rompredacties en met hardwerkende en veel verdienende freelancers.. Ander businessmodel, zelfde output.

Kern van het betoog: zorg dat je waarde toevoegt voor je opdrachtgever. Als je inwisselbaar bent, heb je minder waarde.

Rene Quist
docent Fontys Journalistiek & interim editorial manager

Rene Quist, 23 juli 2013, 12:13

tesr

Tanja, 23 juli 2013, 12:44

Jammer dat veel mensen (zoals bovenstaande) het hart op de tong hebben en niet eerst goed lezen voordat ze reageren. Met name van een iemand die reageert vanuit een vakopleiding journalistiek een erg onnadenkende reactie. Ik heb onwijs goede freelancers werken voor mijn krant á 30 euro per stuk. Daar gaat nog eens belasting vanaf en dan moet de huur nog betaald worden. Welcome in the real world (duidelijk geen praktiserend zzp-er, dan is het wel anders piepen in de zee van freelancers).
Mijn punt: kwaliteit staat niet meer bovenaan, maar diegene die het goedkoopste is. Een verarming van de journalistiek, die ook in stand wordt gehouden door de media zelf.

Rene Quist, 23 juli 2013, 14:16

Tanja, voor de uitgeverij HUB (Computer Idee, PCM) werken wij met veel freelancers. Deze betalen wij zeer naar behoren. Juist omdat zij kennis en kunde hebben waar wij behoefte aan hebben.

Midden in het kersenseizoen kun je voor een euro een heerlijke bak kersen kopen, een maand later betaal je de hoofdprijs.

Mijn punt is: waarom zou je overwegen om voor 10 cent per woord te gaan schrijven?

Zorg dat je waardevol wordt voor de opdrachtgever.
Waarom kunnen die jonge freelancers wel prima hun broek ophouden?

Omdat zij hard werken, veel verschillende opdrachtgevers hebben, snappen wat de opdrachtgevers nodig hebben en willen.

-conform opdracht
-foutloos
-gecodeerd zodat vormgeving er mee aan de slag kan
-volgens de stijlgids van het medium werken
-flexibel
-snel
- aan een half woord genoeg hebben

Deze maand studeerden er ruim 40 studenten af op de FHJ. Het merendeel had al een aanbieding op zak van een medium of had al een bloeiende freelancepraktijk.

Als de markt niet meer over heeft dan 10 cent voor je stukjes, moet je bij jezelf te rade gaan of je dan nog wel geschikt bent als freelancer.

Overigens, ik ben zeer van het principe: If you pay peanuts, you get monkeys.. en dat is klaarblijkelijk wat veel krantenuitgeverijen willen..

Tanja, 23 juli 2013, 16:20

Ik zou ook niet mijn bed uitkomen voor tien cent per woord. Maar het is voor veel freelancers wel de realiteit, met name omdat veel ‘kersvers’;) afgestudeerden die nog thuis wonen, voor een habbekrats werken. Dat is natuurlijk een pain in the ass voor freelancers met veel ervaring die er echt van moeten leven.

Het is te simpel om te zeggen dat je niet goed genoeg bent als je voor tien cent per woord schrijft, zeker als u zelf in de journalistiek werkzaam bent. Het is take it or leave it. Misschien is het bij Computer Idee anders, maar de meeste tijdschriften/kranten hebben geen eindeloze budgetten. Ik zeg: Conny, misschien zoeken ze nog iemand bij HUB ;P

hansdevreij, 23 juli 2013, 16:55

Op zich interessante discussie. Heb zelf jaren volledig freelance als correspondent in het buitenland (2x Genève, Oost-Berlijn, Praag) gewerkt, zonder dat ‘mijn’ kranten een woordtarief gebruikten. Zoals bekend hanteren de actualiteitenrubrieken van de radio een vaste ‘stuksprijs’, ongeacht het aantal uren dat in een item wordt gestoken.

@Pieter: eerst je beter informeren voordat je een oordeel velt. De Wereldomroep was in Hilversum juist een van de pioniers op het gebied van internet. Toen ik voor hen in de periode 1995-1998 in Brussel zat had ik al een eigen weblog (het woord moest trouwens nog uitgevonden worden): Standplaats Europa/Checkpoint Europe. In 1999 werd ik vaste redacteur buitenland van de internetredactie. I rest my case…

Jan van der Heijden, 24 juli 2013, 00:43

Dan heb je alles gehad, krijg je zomaar ongevraagd de altijd aanwezige zinloze deskundige aan het woord.
Rene Quist, jazeker docent aan de opleiding journalistiek. Een halfbroer van Rutte, niet somberen, er is geen crisis in dit land. Hij kent zomaar freelancers die 4000 tot 6000 euro per maand verdienen.
Ik weet niet in welke grot deze beste man leeft, want enig reeel zicht op de huidige samenleving ontbreekt de man volledig.
Zie wat de marktwerking ons heeft gebracht bij de NS, in de zorg, bij de woningbouwverenigingen en zo kan ik nog een uur doorgaan.
Als docent is het een eerste vereiste dat het onderwijs aansluit bij de maatschappelijke realiteit. De heer Quist gooit neppinda’s naar studenten die er intrappen, weten zij veel.
De jonge freelancers die ik mocht ontmoeten beheersen amper de Nederlandse taal, ontberen iedere vakkennis en kunnen niet eens een behoorlijk gesprek met iemand voeren laat staan een interview tot een goed einde brengen.
De heer Quist snapt niet eens dat dit hele debat niet over de vermaledijde 10 cent gaat, het debat gaat over principes, solidariteit en de journalistiek die wantoestanden aan de kaak stelt, de kerntaak. Waarschijnlijk heeft de heer Quist hier nog nooit van gehoord.
Met zijn gewauwel geeft hij wel aan hoe triest het niveau van het onderwijs in Nederland is gesteld.

Iedere regionale krant zit in zwaar weer, zelfs huisaanhuis bladen vallen om maar volgens Quist vinden al zijn studenten nog volop werk.
Ik adviseer de beste man om snel psychiatrische hulp te zoeken, want dit komt niet gauw goed.

Jan van der Heijden, 24 juli 2013, 00:54

Tanja snapt het helemaal. zoniet de deskundige docent van de Fontys die niet eens in staat is om aandachtig een tekst te lezen.
Net als Mart Smeets, de superjournalist van de avondetappe zet hij zichzelf voor schut

Rene Quist, 24 juli 2013, 13:18

Jan, wat jammer dat je dit zo op de man speelt.
Wij als FHJ sluiten zeer aan bij de maatschappelijk realiteit. vanaf volgend collegejaar gaan we onze studenten nog beter voorbereiden op de huidige marktomstandigheden waarbij freelancen steeds belangrijker wordt. we leren de studenten betere presentatievaardigheden, we leren studenten te pitchen en nog beter zichzelf te verkopen.

Het is zonder meer waar dat regionale kranten het zwaar hebben. Maar is toch veel meer dan papier. denk aan allerlei regionale tijdschriften, websites etc.
Ik was tot juli 2012 nieuwschef van AD / Rotterdams Dagblad.

In die periode heeft de redactie een groot aantal misstanden blootgelegd:

Het declaratiegedrag van burgermeester Verver in Schiedam ( zij is naar aanleiding van de publicaties opgestapt)
daarvoor ontvingen Carel van der Velden en Ellen van Gaalen een journalistieke prijs

- de misstanden bij tankopslag bedrijf Odfjell. Journalisten Leon van Heel en Natasja de Groot hebben hiervoor de Rotterdamse Persprijs gekregen


daarnaast heeft de redactie ook schandalen blootgelegd over de Onderwijsstichting Boor ( fraude etc) en het falende parkeergaragebeleid in Rotterdam.


Dus informeer u beter, alvorens te oordelen.
Is een van de belangrijkste dingen die ik mijn studenten meegeef..

Olivier, 25 juli 2013, 09:56

Na het lezen van dit soort verhalen snap ik waarom jongere generaties de oude garde journalisten niet hoog heeft zitten. Dat eeuwige gejammer over we hebben het zo zwaar en moeilijk. Of het nou schrijvers of fotografen zijn. Altijd hetzelfde gejammer.

Volgens mij is het simpel. Als je echt goed bent in de brede zin van het woord valt er in de media nog een prima boterham te verdienen. Persoonlijk werk ik al bijna twintig jaar in vaste dienst en kan er prima van leven. Dat is denk ik iets meer dan puur geluk. Los van kiezen voor iets waar je echt goed in bent, is het ook een kwestie van zorgen voor een goed netwerk zodat je overstapmogelijkheden warm houdt.

Anders geformuleerd, wie loopt te jammeren over een pruttarief heeft zichzelf daarmee opgescheept. Want als ik freelancer was geweest, had ik bedankt voor de eer en was ergens anders aan de bak gegaan waar ik wel fatsoenlijk betaald krijg. En ja, die plekken zijn er nog wel degelijk. Je moet er alleen wel iets voor doen om daar te komen. En dat is niet een jankverhaal op een vaksite zetten.

Tanja, 25 juli 2013, 13:03

Met alle respect, maar dat is makkelijk lullen vanuit een vaste baan. Als freelancer zal je je toch moeten schikken aan het tarief wat de opdrachtgever ervoor neerlegt.

Judith Katz, 25 juli 2013, 18:12

Beste Jan van der Heijden, hoe kom je erbij dat de redactie van De Limburger voor 75% uit stagiairs en freelancers bestaat?! Er werken bij ons zo’n 120 journalisten, we hebben elke drie maanden 3 (!!) stagiairs. Alleen op onze feature pagina’s staan weleens verhalen van freelancers. De regiojournalistiek doen we allemaal zelf, afgezien van de studenten die in de zomer een maandje komen schrijven. Alleen op de sportredactie schrijven een paar freelancers over amateurvoetbal en bijzondere sporten die niet dagelijks aandacht krijgen. Wat jij dus schrijft, is onzin. Doe research, zoals elke goede journalist.

OudRotterdamse_Spionneur, 25 juli 2013, 19:56

Conny van den Bor leert nu in de praktijk dat er journalisten en journalisten zijn. En deze vallen onder dezelfde regel, als die zegt dat alle mensen gelijk zijn. Iedere nuchtere Nederlander kent dan gelijk de toevoeging, dat de ene mens meer gelijk is dan de ander.
Bij mij was het ook de keiharde, maar ijskoude praktijk, die mij liet stoppen met mijn geliefde journalistieke werkzaamheden. In oktober 2005 begon de veertiendaagse uitgave ‘De Oud-Rotterdammer met een gratis krant voor de Rotterdamse 50-plusser. Een uitgave met succes: van 70.000 exemplaren bij de start tot drie jaar later al 120.000.
Vanaf 1e Jaargang nummer 2 deed ik met deze krant mee; twee pagina’s werden door mij gevuld (circa 3200 woorden). “Mijn’ rubrieken “Waar was dat nou” en “In het Spionnetje” leverden per uitgave honderden, en soms bijna 1800, reacties op.
Helaas was er in de beginperiode geen enkele vergoeding mogelijk, “.... maar als de zaak echt gaat draaien, vergeten wij je niet!”
Medio 2007 kwam ik bij toeval er achter, dat een collega voor zijn artikelen (zo’n 900 woorden per uitgave) 50 euro ontving. Mijn vraag hoe dit kon, werd gepareerd met het antwoord “Je hebt nooit echt om een vergoeding gevraagd”.
Vanaf dit moment kreeg ik echter ook 50 euro per uitgave (collega 900 woorden, ik 3200 woorden). Ook toen duidelijk werd, dat De Oud-Rotterdammer steeds meer aansloeg (van dezelfde uitgever waren inmiddels ook De Oud-Hagenaar, De Oud-Utrechter en De Oud-Amsterdammer verschenen), kreeg ik nog steeds 50 euro/uitgave. In 2010 vond ik persoonlijk deze ‘vergoeding’ een belediging en heb gevraagd om de betaling te staken. Als een ‘dank je wel’ stelde ik eens in de 3 - 4 maanden een fles whiskey wel op prijs’
In januari 2012 ontdekte ik, dat columschrijver Gerard Cox (ja die!), meewerkend vanaf nummer 1, voor zijn 700 woorden per stukje, een ‘vergoeding’ kreeg van 600 euro!
Ik besloot stante pede met mijn medewerking te stoppen (los van deadlines), mede omdat ik sinds 2010 - de ‘whiskey-afspraak’ - slechts 1 fles ontvangen had. En deze fles had ik op 13 december 2011, mijn verjaardag, ontvangen met een kaartje: “Van harte gefeliciteerd.”

Ik schreef het eerder: je hebt journalisten en journalisten. Ik heb noot geweten, dat Gerard Cox óók journalist is.

Aad van der Struijs
(Spionneur)
http://www.ditisrotjeknor.nl
....en nou een bakkie pleur?

Olivier, 25 juli 2013, 22:47

@Tanja… Je mist het punt. Namelijk dat het geen toeval is dat sommigen een vaste baan hebben en daar goed van kunnen leven. En anderen klagende freelancers zijn. Als mij dit soort afbraaktarieven zouden worden geboden zou ik vriendelijk bedanken en wat anders gaan doen. Iets dat ik onder zeer succesvolle freelance collega’s ook heb gezien. Hen hoor ik niet jammeren. Ze kiezen gewoon andere podia om iets met hun talenten te doen.  Het is een cliché, maar succes is een keuze. Een pieperd zijn ook.

Tanja, 26 juli 2013, 13:57

Ik snap je punt wel Olivier. Maar twintig jaar geleden kreeg je natuurlijk vanzelfsprekend een vast contract. Al die mensen blijven nu zitten, waardoor er bijna geen doorgroei is van jonge of frisse mensen. Dat vind ik wel jammer als jonkie met vast contract.

Olivier, 26 juli 2013, 15:27

Nee Tanja, een vast contract was toen ook allesbehalve een zekerheid. Wat wel eens wordt vergeten is dat ook 20 jaar terug lokale media al van reorganisatie naar herschikking gingen. Bij landelijke kranten was het ook tien jaar terug al vrij beroerd.

Dan is het geen toeval als jij wel mag blijven en anderen niet. Zonder me op de borst te kloppen… Maar waar het ook in zit, is het vermogen om je aan te passen. Om te denken: drie bier, dikke ... met je pruttarief, ik ga ergens anders wat met mijn talenten doen. Iets meer zelfbewustzijn, iets meer creativiteit in plaats van op een vaksite gaan lopen jammeren.

Jacqueline Steenwijk, 30 juli 2013, 17:55

Mijn mond valt open als ik sommige reacties lees. Waar is de kritische noot gebleven? En waarom lijken sommigen het doodnormaal te vinden dat journalisten worden uitgebuit? Als ik het verhaal lees van Conny dan gruw ik. Drie dagen werken voor 100 euro. Een journalist in vaste dienst, even oud, met net zoveel dienstjaren, kost de werkgever 600 euro plus daar bovenop werkgeverskosten, zeg totaal 900 euro. Waarom is het normaal dat iemand in loondienst voor hetzelfde werk 900 euro kost, en een freelancer er maar 100 voor krijgt? Waar is hier het gelijkheidsbeginsel? Gelukkig ken ik ook freelancers die beter worden betaald, maar altijd onder het brutosalaris per uur wat ze kregen toen ze nog in dienst waren.
En wat te denken van het minimumloon. We kennen in Nederland nog steeds een wettelijk minimumloon. Conny werkt daar onder. En dat mag… omdat ze freelancer is? Als dit echt correct is, dan zullen vele sectoren smullen… niet alleen de journalistiek. Nee hup, we gooien heel Nederland uit vaste dienst en nemen iedereen aan op freelance basis. Zijn we eindelijk van die verdomde minimumlonen af. Volgens mij is het tijd voor een proefproces. Oftewel Conny… be my guest.

Oud AJV, 30 juli 2013, 22:52

Beste René,

Fijn om te lezen dat de FHJ in 2013 tot de conclusie is gekomen dat er meer aandacht moet worden besteed aan de ondernemersvaardigheden van journalisten in spe.
Maar hoe je het wendt of keert, 10 cent per woord om een stuk te mogen schrijven voor het AD, is gewoon een teken dat het AD de serieuze regionale journalistiek gewoon vaarwel heeft gezegd. Wat het is geen uitzondering binnen de verschillende AD-titels. Rechtbankverslaggeving in het arrondissement Rotterdam levert 12 cent per woord op, weet ik van een collega. Dan kun je wijzen op marktomstandigheden of mensen die nog wel 4 of 5 duizend euro per maand verdienen, maar dan ga je er gewoon aan voorbij aan het feit dat de prijzen die het AD blijkbaar biedt geen gezond businessmodel voor freelancers opleveren. En daarmee gaat uiteindelijk ook de dagbladjournalistiek kapot.

Olivier, 31 juli 2013, 09:40

De oplossing is toch simpel? Laat het AD lekker de hik krijgen met zijn fluttarief en gun inderdaad een andere sufferd de eer zo’n lijkenrubriek vol te tikken. Nogmaals, ik heb meerdere zeer succesvolle freelancers in mijn omgeving. Maar die zijn niet succesvol door huilie huilie te doen. Die hebben aan opdrachtgevers a la het AD laten weten dat ze voor zo’n prutprijs fijn iemand kunnen zoeken en focussen zich op klussen die wel uit kunnen. Hoe? Door een specialisme en een goed netwerk te koesteren. En nee, dat krijg je niet door dit soort jankverhalen.

Jacqueline Steenwijk, 2 augustus 2013, 16:01

Beste Olivier,
ik vind de toon die je aanslaat niet fijn. We hebben het hier over de dagbladjournalistiek. Weet niet waar jij werkt. Maar heb wel zoiets van… hoe durf jij te oordelen over freelancers terwijl jij zelf met een torenhoog inkomen in een vaste baan zit. Alsof zij er zelf voor kiezen freelancer te worden.
En ja, ik ken ook freelancers die prima kunnen leven, maar ze kunnen dit alleen door andere dingen te doen. Vakbladen, jaarverslagen schrijven, cursussen geven en ja, zo nu en dan een artikel voor een krant. Maar volledig werken als freelance dagbladjournalist… dat zit er voor de meesten niet in. En jij zegt dan.. niet huilen, ga maar iets anders doen. Maar Olivier… weet je wat.. sommige journalisten houden echt van hun vak. En dit is een vak dat naar behoren betaald mag worden. Ook voor freelancers.

Jacqueline Steenwijk, 2 augustus 2013, 16:49

Ps… waarom Olivier, vind jij het compleet normaal dat jouw werkgever jou 900 euro geeft, en Conny 100 euro voor hetzelfde verhaal.

Antal giesbers, 3 augustus 2013, 07:40

Het verbaast me dat zelfs onder journalisten een onderwerp dat aangekaart wordt, gebruikt kan worden voor van alles en nog wat. Het kernpunt van Conny vd Bor is dat er voor kwaliteit niet meer betaald wordt. Dat is een terecht punt. Ten eerste omdat journalistiek zonder kwaliteit geen recht van bestaan heeft. Daarmee bedoel ik: journalistiek vraagt om betrokkenheid en kritisch vermogen, naast behesing van de taal en technische aspecten van het schrijfbedrijf. Ten tweede omdat in die kwaliteit geinvesteerd moet worden. Die investering moet zich terugbetalen. Ten derde: als journalist kun je niet zonder eigenwaarde. Dit klinkt klef, maar is essentieel. Alleen vanuit een positie van gelijkheid kun je als journalist je werk goed doen, zodra jij of je gesprekspartner in een ondergeschikte situatie terechtkomen, gaat t mis met het interview. Die gelijkheid komt eruit voort dat je weet dat wat je doet het beste is wat je kunt en dat daar waardering voor is, zowel financieel als sociaal.
Opdrachtgevers die journalisten voor een schijntje opdrachten aanbieden, ondermijnen daarmee de kritische journalistieke basis en dat is ten enen male slecht.
Natuurlijk heeft ook de journalist te maken met economische factoren, maar uitbuiting blijft uitbuiting. En niet iedereen kan daar afscheid van nemen: het is niet zo makkelijk de eer aan jezelf te houden en een opdracht te weigeren als je je gezin te eten moet geven.
Tot slot: ik gun ieder zijn mening, maar houd alsjeblieft op met denigrerende opmerkingen als ‘huilie huilie doen’. Ik vind dat respectloos. Nergens doet Conny aan zelfbeklag noch heb ik dat anderen dat hier zien doen. Terecht wordt deze ontwikkeling gezien als de nakende ondgang van de journalistiek en daar mag op gewezen worden.

Antal giesbers, 3 augustus 2013, 07:42

Mijn excuses voor enige typo’s die in mijn reactie terecht zijn gekomen. Ik vind dat, zeker onder journalisten, niet getuigen van veel respect. Ik moet dit ook niet op zo’n dom toetsenbord van een iPad schrijven!

richard verstegen, 4 augustus 2013, 16:19

Aan diegenen die er zo stoer over doen dat ze nog een vaste baan hebben na al die reorganisaties: dat is niet omdat je persé zo goed bent, maar omdat je er al zolang zit en anderen wél de vertrekpremie van de werkgever hebben aanvaard. In Nederland geldt bij reorganisaties namelijk nog altijd LIFO, oftewel Last In First Out.

Jacqueline Steenwijk, 4 augustus 2013, 18:29

Volgens mij is iedereen het over een ding eens… voor zo’n bedrag gaat een ervaren journalist niet werken. Misschien moeten alle freelancers hun tanden eens laten zien en zeggen… kijk… dit kost een ervaren journalist… zoek het maar op in je CAO. Take it or leave it. Misschien dat de kranten dan wakker worden. Een vaste baan wil je niet meer geven.. prima… maar dan betaal je me wel naar wat ik waard ben! Als iedere freelancer dit zou doen, zou deze discussie snel weg zijn. Want een ding is zeker… kranten zijn meer en meer afhankelijk van freelancers. En dat geeft freelancers ook een kracht en een macht… gebruik het!

Jacqueline Steenwijk, 4 augustus 2013, 18:46

En Richard, Olivier, dat iemand nog een vaste baan heeft, heeft inderdaad niets te maken met zijn kunnen, maar slechts met good of bad luck. Wanneer kwam je in dienst, hoe oud ben je? Dat bepaalt of je kunt blijven of niet, niets anders.
En in mijn geval… zelfs dat deed er niet toe. Wij werden met zijn allen op straat gezet.

Olivier, 7 augustus 2013, 21:45

Volgens mij hoort het zorgen voor een goed netwerk zodat je bij eventuele calamiteiten in de branche werkzaam kan blijven ook bij je werk. Maar goed, er zal vast geen enkel verband bestaan tussen mensen die al jaren goed hun brood kunnen verdienen in de sector bij verschillende mediabedrijven en hun individuele kwaliteiten.

Ik vind alle principe rijderij prachtig, ik probeer alleen duidelijk te maken dat het je geen donder oplevert. De wereld, onze wereld is enorm verander. Daar zal je het mee moeten doen. Roepen dat we met zijn allen de bazen maar eens een signaal moeten geven is prachtig, maar het gaat nooit gebeuren. Er komt altijd wel iemand die de dodenrubriek wel voltikt voor 100 euro. Zo werkt het.

Al die klagers; jullie doen me denken aan de schippers van zeilschepen die schande sprake van de opkomst van de stoomboten. Sneu en onnodig. Ook de media- en communicatiewereld is vol kansen. Je moet ze alleen wel opzoeken en afdwingen.

Jacqueline Steenwijk, 11 augustus 2013, 03:45

Hoi Olivier, ik sta geloof ik wat positiever en krachtiger in het leven dan jij. Jij accepteert dit soort lonen en zegt.. dan ga ik de journalistiek wel uit. Ik verdien mijn geld wel. Dat mag.. er zijn alleen ook mensen die nog wel willen vechten voor hun vak en er ook in geloven. Dat is niet sneu, dat heeft met overtuiging te maken.

Yolan Witterholt, 20 augustus 2013, 14:09

Als docent freelance bereid ik de studenten Journalistiek in Utrecht voor op het leven als freelancer. Daarvoor sturen we bovenbouwers o.a. de freelancemarkt op, waar ze een minimum aantal uren moeten maken. Want de roep om zo’n voorbereiding op het leven als ZZP’er klonk (terecht) overal. En wat gebeurt er dan? Al die studenten krijgen met het grootste gemak klussen. Waarom? Omdat ze het gratis (moeten) doen. “We maken graag gebruik van je, maar helaas, er is geen budget”, krijgen ze ook bij grote media te horen. En zo verpesten we de markt en leid ik mijn eigen niet te kloppen concurrentie op. Ik word er boos om, raad ze aan zo’n klus te weigeren, maar de studenten zelf hebben er (op een enkele uitzondering na) geen enkel probleem mee. Zo doen ze tenminste lekker ervaring op en bouwen ze aan een cv. We kunnen die niet-betaalde uren wel afkeuren, maar dan moeten we het vak afschaffen want de journalistieke arbeidsmarkt is niet bereid ze te betalen. Wat goed genoeg is om te publiceren, is goed genoeg om te betalen, geef ik de studenten mee. Laat je niet afschepen! Maar dat doen ze toch en zo wordt de situatie voor de freelancer alleen maar erger. Dus wat te doen? Het vak weer afschaffen?

Anja Jalink, 22 augustus 2013, 14:52

@Yolan: Een jounalist in opleiding voorbereiden op de journalistieke arbeidsmarkt gaat toch per definitie over acquisitie van betaald werk? Ik mag aannemen dat ze het schrijven van journalistieke stukken al wel geleerd hebben. Onbetaald gaan werken betekent dan gewoon een dikke onvoldoende, omdat je onbetaald nooit een freelance praktijk in de lucht kunt houden. Dat is wel vervelend, maar het geeft studenten gelijk een reëel beeld van de praktijk!

bert.a.kok@gmail.com, 22 augustus 2013, 15:53

@Anja: Dat zou wat zijn zeg, dat je studenten journalistiek ook gaat beoordelen op hun vermogen om een boterham te verdienen met hun producties. Dat lijkt me veel te meetbaar…

Eva, 28 augustus 2013, 10:14

@Yolan, @Anja Goede oplossing Anja. Zo is het maar net. Als je het niet lukt om je stukken te verkopen, ga je het dus niet redden als freelancer, dus een onvoldoende voor het vak freelance!

Jacqueline Steenwijk, 2 september 2013, 00:57

@Yolan, geef die studenten hun trots terug in hun kunnen en hun werk. Vertel ze wat ze minimaal horen te krijgen voor zo’n artikel. En laat ze ervoor knokken. Hun kennis mag en hoort betaald te worden. Wie aan kan tonen dat hij echt alles in het werk heeft gezet om normaal betaald te worden, en het toch niet krijgt, krijgt een voldoende. Wie denkt er met gratis werk te komen… niet.  Want terecht wordt gezegd dat je geen freelancer kunt zijn, als je er geen inkomen uit kunt halen.
Ondertussen heb jij een schat aan informatie over de betalingen die media over hebben voor een artikel. Ik zou dat lijstje graag eens zien. Ik vrees dat jouw studenten inderdaad nog beter de krant kunnen bezorgen, dan er voor te schrijven.
Maar nog beter… geef dat lijstje aan de NVJ. Het is tijd dat zij er iets aan doet. De meeste journalisten zijn als het hier op aan komt een. Of het nu om freelancers gaat of mensen in vaste dienst…  iedereen dient naar behoren betaald te worden.

Colofon

Villamedia is een uitgave van Villamedia Uitgeverij BV

Uitgever

Dolf Rogmans

Postadres

Villamedia Uitgeverij BV
Postbus 75997
1070 AZ Amsterdam

Bezoekadres

Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Factuurgegevens

Villamedia Uitgeverij BV
Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Contact

redactie@villamedia.nl

Redactie (tips?)

Chris Helt, hoofdredacteur

Marjolein Slats, adjunct-hoofdredacteur

Linda Nab, redacteur

Lars Pasveer, redacteur

Trudy Brandenburg-Van de Ven, redacteur

Rutger de Quay, redacteur

Nick Kivits, redacteur

Sales

Sofia van Wijk

Emiel Smit

Teddy van der Laan

Webbeheer

Marc Willemsen

Vacatures & advertenties

vacatures@villamedia.nl

Bereik

Villamedia trekt maandelijks gemiddeld 120.000 unieke bezoekers. De bezoekers genereren momenteel zo’n 800.000 pageviews.

Rechten

Villamedia heeft zich ingespannen om alle rechthebbenden van beelden en teksten te achterhalen. Meen je rechten te kunnen doen gelden, dan kun je je bij ons melden.