Column: Grenzen aan AI
Journalisten, eindredacteuren, vertalers, (creatieve) schrijvers, pr-medewerkers, maar ook analisten, wiskundigen, webdesigners, accountants en belastingadviseurs. Allemaal kunnen ze in de toekomst bij het UWV aankloppen voor een ww-uitkering, omdat kunstmatige intelligentie (AI) hun werk van ze overneemt.
Dat stelt OpenAI, maker van plaatjesmaakprogramma Dall-E 2.0 en de schrijfsoftware ChatGPT, in een eigen onderzoek.
Wie er – anders dan ‘denkwerkers’ – volgens het onderzoek niet bang hoeven zijn om hun baan kwijt te raken, zijn vloerenleggers, afwassers, heimachine-machinisten, schilders, koks en andere mensen die vooral hun handen gebruiken.
Hoewel het een interessant paper is dat OpenAI heeft geproduceerd (je leest het hier), gaat het voorbij aan één belangrijk punt. En dat is dat mensen nog altijd zelf degene zijn die grenzen aan het gebruik van AI kunnen stellen. De Raad voor de Journalistiek in België deed dat half maart al: in de nieuwste versie van zijn journalistieke code stelt de Raad twee voorwaarden voor het gebruik van artificiële intelligentie: redacties moeten transparant zijn over het gebruik ervan én verantwoordelijkheid dragen. Hoe de redacties dat doen, mogen ze zelf weten.
Het is onmiskenbaar dat kunstmatige intelligentie de journalistiek gaat veranderen (sterker nog: dat proces is allang aan de gang). Erg is dat niet, zolang redacties en journalisten maar aan de knoppen blijven zitten. Maar de ervaring leert dat de mens, lui als hij is, het nogal eens laat versloffen. Bewijsstuk A: de rol die AI speelde in de toeslagenaffaire.
De Nederlandse Raad voor de Journalistiek ziet nog geen reden regels over AI op te nemen in zijn leidraad. Toch lijkt het me goed dat alsnog te doen. Want hoewel gezond verstand in dit geval belangrijk is dan regels, is een stok achter de deur in het geval van AI nog niet zo verkeerd.
Praat mee