Geachte commissie-Brinkman (3)
Paul Bos, directeur van de Nederlandse Nieuwsblad Pers (NNP) is de derde die op uitnodiging van De Journalist een brief schrijft aan de Commissie-Brinkman. De commissie geeft advies over de manier waarop innovatie in de dagbladjournalistiek gestimuleerd en gefinancierd kan worden. De andere gastcolumns werden geschreven door Dieuwke de Boer, hoofdredacteur van Deadline.nl, Laurens Verhagen, hoofdredacteur van NU.nl en H.J.A.Hofland, columnist van NRC Handelsblad.
Mevrouw Brinkman belt mevrouw Plasterk…
Stoor ik?
Nee hoor, de mannen zitten vanavond zeker bij elkaar.
Ja, de commissie brengt vanavond haar eerste advies uit, hè.
Ik heb vandaag gewerkt aan een nieuwe opdracht. Ik breng de gevolgen van het huidige klimaat op de ontwikkeling van ons landschap in kaart, om daarna een schets te maken van het toekomstige landschap. Budget eerste fase: 8 miljoen.
Wat is het probleem dan?
Nou, men is bang dat door de storm die al een tijdje vanuit de Angelsaksische wereld over ons land raast, er veel grote bomen zullen sneuvelen, en dat er daardoor kale plekken in het landschap zullen ontstaan. Hierdoor ontstaat erosie van de bodem, bedreiging van diversiteit, verstuivingen, verstoren van de ecologische hoofdstructuur, en dergelijke.
Boeiend. En eh… hoe pak je zoiets aan? Met een groep wijze mensen?
Och, ik heb vandaag lekker gewandeld. Alleen. Gekeken wat je onderweg tegenkomt.
Alleen?
Ja, wil je zoiets goed doen, dat wil ik mij inleven. Verbinding maken wat er speelt aan de basis, gaan staan in het leven zelf.
Oh ja, wat wij elke dag al gewoon doen.
En weet je wat mij direct trof, als je vanuit de hoogte naar het landschap kijkt, dan springen de grote statige bomen direct in het oog. Je denkt dan, daar moet ik mij druk over maken. Op zichzelf terecht. Ook al is er een aantal al ontworteld, of door struikrovers van binnenuit uitgehold. Zij hebben vaak ook weinig jonge uitlopers…
En dan?
Maar als je vervolgens in het bos zelf gaat lopen, je blik naar beneden gericht, dan ontdek je dat het bos meer is dan alleen maar een paar statige bomen. Sterker, het leven op de grond is een belangrijke basis voor diversiteit en veelkleurigheid. Hier wordt de kringloop rond gemaakt. Hier beginnen jonge bomen aan hun reis naar statigheid en aanzien. Hier zorgt men voor elkaar, hier liggen de wortels van hoe een bos vitaal kan blijven. Alsof het hier veel meer een familie is.
Eigenlijk is er niets nieuws onder zon…
Ik hoor de achterdeur opengaan.
Ik hier ook.
Praat mee