Eric Corton: ‘Wachten tot je iets wordt toegegooid zit niet in mijn systeem’

Eric Corton (46) oogt ontspannen, ondanks dat hij er net drie dagen live presentatie van Pinkpop op heeft zitten. Hij is vandaag vrij en we hebben afgesproken in café Elsa’s, een buurtcafé in de Watergraafsmeer waar hij graag komt. Op 1 september neemt Corton het stokje over van Felix Meurders bij het Radio 1-programma De Nieuws BV ­van BNN/Vara. Hij heeft er zin in.

Je hebt een veelzijdige carrière; twaalf ambachten dertien ongelukken?
‘Ik begon op de toneelschool in Maastricht omdat ik graag Hamlet wilde spelen. Maar toen ik ging werken kwam ik tot de ontdekking dat ik spelen heel leuk vond, maar niet in de wieg ben gelegd voor het doen van een productie, dan naar huis te gaan en heel erg naar je telefoon te gaan staren of je gebeld wordt voor een volgende productie. Wachten tot je iets wordt toegegooid zit niet in mijn systeem. In de tussentijd ging ik daarom muziek maken, een verhaal schrijven of op De Parade staan. Maar het is niet zo dat ik dingen een weekje doe. Vijf jaar lang presenteerde ik 3voor12 (VPRO radio) in de nachtelijke uren en bijna dertien jaar That’s Live (BNN).’

Waarom kies je van al je eerdere beroepen voor het saaiste, de journalistiek?
‘Zo voel ik dat helemaal niet. Het heeft te maken met ouder worden misschien. Ik heb niet meer de behoefte met een gitaar het podium op te gaan en ook niet om met een thea­tergezelschap 140 keer in de bus te stappen met een bak rauwe bami om naar Winschoten of waar dan ook te rijden. Zonder blasé te willen klinken: ik heb dat allemaal al gedaan en zie het als een uitdaging om vijf keer per week een heel journalistiek programma te presenteren.’

En toen dacht je: het is tijd voor De Nieuws BV.
‘Ongeveer anderhalf jaar geleden reed ik op een dag in april naar Hilversum, naar mijn programma That’s Live en ik dacht: hm, hoe lang ga ik dit nog doen. Ik besefte dat ik een plan moest gaan maken. Ik vroeg me af waarmee ik de laatste jaren had kennis gemaakt waar ik in de toekomst mijn pijlen op zou willen richten. Dat bleek Radio 1. Samen met Willemijn Veenhoven maakte ik een tijd BNN Today (NPO Radio1). Ik was niet de centrale presentator – meer de ‘aanhang­wagen’ – en ik koos de muziek uit. Een prettige rol. Maar als ik soms alleen presenteerde vond ik dat net zo leuk. Bij That’s Live stond intussen jong talent aan de deur te rammelen. Ik opperde dat ik wel langzaam richting Radio 1 wilde verkassen. Daar reageerden ze heel enthousiast op. Vervolgens stelden we bij 3FM een tijdspad op om That’s Live te verlaten. In maart werd ik al de vaste dinsdag-presentator van Met het Oog op Morgen en ik val al een tijd je in bij De Nieuws BV.

Ik ben 46, niet stokoud, maar dan begin je als deejay op 3FM toch wel op leeftijd te geraken. Althans dat vind ik zelf. Mijn allergrootste angst is dat er ooit iemand een arm om je heen slaat en zegt: laten we even een stukje lopen. Dan ben je natuurlijk te laat. Zo’n afscheid zou ik meer dan verschrikkelijk vinden. Als anderen zich ermee gaan bemoeien heb je te lang gewacht.’

Als journalist kun je geen commer­cials meer doen voor Super de Boer.
‘Ik doe al heel lang geen commer­cials meer. Eigenlijk sinds ik de stem werd van Nederland 3 en 3FM. Het is namelijk heel ongeloofwaardig als je vlak voor de STER zegt “tot zo” en vervolgens met je eigen stem in een commercial zit. Dat kan niet, vind ik. Ik hoor wel eens collega’s die dat doen en ik geloof niet dat daar moeilijk over wordt gedaan. Of dat op Radio 1 zou kunnen?  Nee, nou ik weet niet of dat kan.’

Zijn daar afspraken over gemaakt in jouw contract?
‘Niet dat ik weet. Er staat alleen in dat ik geen dingen mag doen die conflicteren. Dat is breed. Ik moet wel alles melden bij BNN-VARA.’

Blijf je bijvoorbeeld ambassadeur voor het Rode Kruis?
‘Ja natuurlijk. Mijn taak als ambassadeur is het gedachtegoed van het Rode Kruis uit te dragen, en daar is helemaal niks mis mee. Mijn tweede taak is dat ik mijn eigen organisatie, zoals ik het Rode Kruis beschouw, in de smiezen houd. Ik vraag altijd alle cijfers op. Want ik kan niet ergens met mijn kop voor gaan staan als er iets niet klopt.’

Maar ook het Rode Kruis kan in problemen komen.
‘Klopt, en dan ben ik de journalist, niet de ambassadeur. Als er een groot schandaal zou zijn bij het Rode Kruis kan ik ook voor mezelf niet meer verkopen dat ik ambassadeur ben en stop ik daarmee. Maar ik ben ook geëngageerd. Ik vind het de verantwoordelijkheid van een journalist zo veel mogelijk zijn objectiviteit te bewaren, maar hij is ook een mens. Ik lees liever een verhaal met een menselijke maat, dan alleen maar cijfers en objectief gedram. Daar ben ik vaak snel klaar mee.

De opening van Met het Oog op Morgen maak ik zelf en is best geëngageerd. Toen laatst die foto viral ging van het meisje dat dood in de Middellandse Zee dreef, probeerde ik poëtisch uit te drukken dat dit meisje ongeveer even oud is als mijn dochter en eigenlijk hoort te zeiken om een ijsje, zoals kinderen dat doen… Daar drijvend in dat koude water, in niks meer een kind, en in alles een schande. Ik wil elke keer zo persoonlijk mogelijk openen. Dus geen beschouwing op het nieuws, want dat hoor je op de radio de hele dag al.’

Wat vind je van de discussie over schnabbelen in de journalistiek die op dit moment woedt?
‘Tja, als Fons de Poel die ene opmerking (“snotneus”, in Brandpunt tegen Jesse Klaver nadat deze zich kritisch uitliet over commissaris Rik baron van Slingelandt van ABN AMRO waarvoor De Poel klussen doet, red.) niet had gemaakt zou niemand een probleem hebben. We zijn een beetje aan het doorslaan hierin. Een schnabbelregister waarbij wordt vermeld waar je wat verdient vind ik totale nonsens. Als freelancer ben je freelancer. Als ze willen dat je exclusief voor ze werkt moeten ze je beter gaan betalen. Is dan het volgende dat je na de verkiezingen openbaar moet maken wat je gestemd hebt?’

Blijf je ook twitteren over maatschappelijke kwesties, zoals je deed in de Zwarte Pieten-discussie en bij de bootvluchtelingen?
‘Ja. Soms wil ik blunt iets schreeuwen, maar dat doe ik maar niet. Als ik iets op Twitter zet leg ik het altijd even weg en kijk na enkele minuten of het voor meerdere uitleg vatbaar is. En als ik het echt niet weet vraag ik het aan Diana (zijn vrouw, actrice Diana Sno, red.). Door het grote aantal volgers (Corton heeft er 130.000) heeft het invloed als je iets twittert. Dat geeft ook de verantwoordelijkheid om je soms niét te mengen in een discussie. Maar ik kan me bloedstollend ergeren aan discriminatie en als iemand het woord “dobberneger” gebruikt word ik echt boos en vind ik dat ik daar wat over moet zeggen. Ik heb niet het idee dat het iets verandert, want dit soort mensen heeft geen geduld voor nuance, maar ik kan ook mijn muil houden en dan veranderen die mensen ook niet.

Ik vind het goed dat de Zwarte Pieten-discussie discriminatie opnieuw onder de aandacht heeft gebracht. Mijn vrouw is half-Surinaams, misschien dat ik er daardoor extra alert op ben. In die Zwarte Pieten-discussie is er maar één heel simpel ding: er is een groep in ons land die zich geschoffeerd voelt, of er verdriet van heeft. Waarom zou je dan niet gewoon even lúisteren; dat is toch het begin? Daarna kun je altijd nog gaan roepen en gillen. Maar tegenwoordig is er meteen een ontlading. Ook als blijkt dat er een chronisch discriminatieprobleem bestaat bij de politie is het meteen: wham, met de hakken in het zand tegenover elkaar. Het is van de gekke dat we heel tolerant lijken, maar als anderen mee willen praten over iets dat met traditie te maken heeft, wordt er ineens geroepen dat ze terug moeten naar hun eigen land. Dat geldt nu heel erg voor moslims. Ga eens naar een moskee en vraag aan de mensen daar hoe dingen in elkaar zitten! Dat doen we niet. Het interessante is: die multiculturele samenleving waarvan veel mensen zeggen dat ze is mislukt begint pas, omdat mensen nu daadwerkelijk hun mond opentrekken.’

Je bent volgens sommigen een goede troonopvolger van Felix Meurders, die ook als deejay begon. Maar hij is ook een pitbull die als het moet aan je broekspijp gaat hangen. Ben jij niet te aardig daarvoor?
‘Was Meurders ook zo’n bijter in het begin? Ik moet dat in ieder geval nog ontwikkelen en misschien ben ik zo ook niet en wil ik iemand zijn van het gesprek waar je een prettig gevoel bij krijgt. Maar ik vind het wel leuk te leren de confrontatie aan te gaan. In principe kun je mij midden in de nacht wakker maken, dronken voeren en een Spaans bandje voor mijn neus zetten dat ik niet ken en daar kan ik dan best een interessant gesprek mee hebben. Ik vaar op mijn gut feeling en interesse. En die is gelukkig heel breed.

Met een politicus of een wetenschapper is dat wel anders. Ik ben me aan het voorbereiden door debatten te bezoeken en te kijken hoe anderen die leiden. Maar het voelt nog ongemakkelijk interviewtrucjes in te zetten om iemand uit zijn comfortzone te trekken of een hele ingewikkelde kutvraag te stellen. Ik stel ze wel, maar dan zo wollig dat je er onderuit kan komen. Bij het Oog word ik daarom gecoacht door Lucella Carasso. Ze heeft een heel goed journalistiek gevoel en ze luistert goed. We beluisteren steeds twee afleveringen; eentje waarvan ik zelf denk dat-ie heel goed was en eentje waarvan ik denk dat het verschrikkelijk ging. Heel leerzaam. Voor De Nieuws BV zijn lijntjes uitgegooid naar Paul Witteman, met de vraag of hij gewoon eens wil luisteren en commentaar wil geven.’

Beperk je je voortaan tot radio?
‘Schrijven vind ik nog steeds heel leuk. Begin volgend jaar komt mijn eerste fictiebundel uit met zes verhalen die balanceren tussen realistisme en absurdisme. Spannende, een beetje kafkaëske, verhalen. Ik heb nu niet de tijd om aan een roman te beginnen, dat is tamelijk ingewikkeld. Maar ik kan wel goed korte verhalen vertellen. Ik probeer naar mijn vermogen zo mooi en goed mogelijk te schrijven en ik kan dan soms heel tevreden zijn over een zin.’