‘Een halfgod in de truckjournalistiek worden’

Waarin heb je je gespecialiseerd?
Ik ben truckjournalist. Schrijf over alles wat met bedrijfswagens te maken heeft en doe verslag van truckraces. Ik heb vrachtwagens altijd al leuk gevonden. Op mijn dertiende heb ik eens een cameraatje gekregen en ben ik vrachtwagens op de foto gaan zetten. Met name oude vrachtwagens. Ik dacht: dan heb ik over twintig jaar een heleboel oldtimers op de foto. Ik heb een opleiding in logistiek gedaan, ben een tijdje heftruckchauffeur geweest. Ondertussen fotografeerde ik nog steeds vrachtwagens en schreef er stukjes over, als hobby. Ik stak er al mijn vrije tijd in. Toen ik werkloos werd, besloot ik er mijn werk van te maken.’

Hoeveel verdien je?
‘Veel te weinig. Ik ben vanuit een uitkeringssituatie begonnen, en kan er op dit moment nog niet van rondkomen. Tot 1 januari wordt mijn inkomen nog aangevuld door het UWV, daarna wil ik genoeg opdrachtgevers hebben om op eigen benen te kunnen staan. Daar werk ik hard aan. Elke dag van 09.00 tot 23.00 uur.’

Wat is de slechtst betaalde klus die je ooit hebt aangenomen?
‘Ik doe nog met regelmaat klussen tegen kostprijsvergoeding. Ik kom nog maar net kijken en ik ben nog niet de beste, dat weet ik zelf ook wel. Eén vrijwilligersklus heeft me zelfs geld gekost. Ik was onderweg om foto’s te maken van een truckerstocht voor en met gehandicapten, toen ik een bekeuring kreeg. Omdat ik de boete te laat betaalde, werd die verdrievoudigd. Dat ritje kostte me 400 euro.’

Waar werk je het liefst?
‘Thuis in Friesland in mijn eigen werkkamer. Daar staan twee verhuisdozen met een plank ertussen waar mijn laptop op staat. Meer heb ik niet nodig. Ik zit namelijk het liefst in kleermakerszit op de grond.’

Voor welke baan zou je het freelancen opgeven?
‘Ik zou niet weten wat voor een baan dat zou moeten zijn. Ik doe wat ik leuk vind, waarom zou ik daar mee stoppen? Ik heb wel eens een baan aangeboden gekregen bij een blad, maar die heb ik geweigerd. In vaste dienst voor een baas werken; dat wil ik niet meer. Dan raak ik mijn vrijheid kwijt. Ik doe de dingen op mijn manier.’

Met welke journalistieke eigenschappen pronk jij bij een borrel?
‘Na persconferenties zijn er vaak borrels in dit wereldje. Ik kom er alleen bijna nooit, want ik ga liever meteen aan het werk. Als mijn collega’s na de borrel nog een keer dronken achter hun computer schuiven, staat mijn artikel al online. Af en toe laat ik mijn gezicht even zien, omdat het belangrijk is voor je netwerk. Maar dan wel met de gedachte dat ik er moet zijn, en niet omdat ik het leuk vind.’

Welke opdrachtgevers ontbreken nog op je lijstje?
‘Ik wil me in de toekomst meer op de Duitse markt richten. De truckindustrie zit voor een heel groot deel daar. In Nederland heb je DAF en Scania, maar in Duitsland zitten er veel meer. In Nederland heb je vier grote truckmagazines, in Duitsland zijn dat er wel een stuk of twintig, waarvan zes echt hele grote. Ik wil uiteindelijk ook wel naar Duitsland verhuizen. Samen met mijn vriendin Hana, die er vandaan komt. Dan wil ik daar de nieuwe Klaus Peter Kessler worden; een halfgod in de Duitse truckjournalistiek.’