‘Ik knip en plak niet’

Waar werk je het liefst?
‘Ik heb een eigen werkruimte en soms werk ik ook thuis. Maar alleen als ik daadwerkelijk aan het fotograferen ben, voelt dat als werken. Het liefste fotografeer ik buiten en op veel verschillende locaties, met veel verschillende mensen. Het bewerken doe ik vaak thuis, maar omdat ik journalistiek ben opgeleid verander ik niet veel aan de foto’s. Ik ben niet iemand die knipt en plakt, ik lever het liefst zo puur mogelijk beeld aan. Meestal moet ik de foto alleen goed op licht brengen en iets contrastrijker maken.’ 

Fotografeer je veel voor kranten en tijdschriften?
‘Ik heb een half jaar stage gelopen bij Het Parool en kreeg daarna een jaarcontract. Uiteindelijk heb ik nog een jaar of zes op freelancebasis voor ze gewerkt. Ik vond dat heel erg leuk, maar ik moest wel altijd snel werken. Nu vind ik het prettiger om langer met een onderwerp bezig te zijn. Ik ben dus geen nieuwsfotograaf meer. Als ik een leuk verhaal heb, bied ik het wel aan.’

Is een productie wel eens zodanig aangepast dat deze niet meer van jou leek te zijn?
‘Foto’s mogen niet aangesneden worden, mits met toestemming. Daar heb ik nooit problemen mee gehad. Wel ben ik een keer lang bezig geweest met het maken van foto’s voor een boek en omdat er bij de drukker iets mis ging, waren alle foto’s heel donker. Het is uiteindelijk een hele lelijke uitgave geworden. Daar kan ik dus niet mee pronken. Omdat het een heel duur en dik boek was met een hoge oplage, wilde mijn opdrachtgever het niet opnieuw laten drukken.’

Zijn jouw foto’s hergebruikt zonder dat je het wist?
‘Ja, dat komt wel voor. Soms check ik het, maar ik ga niet elke dag als een stresskip achter mijn foto’s aan. Het voordeel is dat ik aangesloten ben bij fotobureau Hollandse Hoogte en daar gaat veel van mijn werk naartoe. Zij verkopen mijn foto’s op de juiste manier. Bovendien probeer ik altijd zoveel mogelijk met mijn opdrachtgever in contact te blijven zodat ik kan zien wat er met mijn foto’s gebeurt.’

Hoe ben je verzekerd?
‘Ik ben niet verzekerd. Ik denk dat ik gewoon tot mijn dood blijf werken. Nu vlieg ik de wereld over, maar straks laat ik als oud dametje de wereld naar mij toe komen door mensen hier te portretteren. En als ik fysiek niet meer in staat ben om te werken, dan is dat inderdaad een probleem. Maar ik kijk liever op dat moment wat de mogelijkheden zijn, in plaats van nu een dure verzekering betalen.’

Met welke journalistieke eigenschappen pronk jij bij een borrel?
‘Als mensen vragen wat mijn kracht is, dan zeg ik dat ik de tijd neem voor opdrachten. Als ik ergens een hele dag ben voor een reportage, dan ga ik niet meteen klikken met mijn camera. Ik wil eerst met de mensen praten, er gewoon zijn. Dan voelen zij zich op hun gemak en ik ook.’