Eén been in en één been buiten de journalistiek
Wanneer de Scriptieprijs Villamedia wordt uitgereikt, had Hanna Lütke Lanfer (27) eigenlijk al in Sierra Leone moeten zitten. Nu ze gewonnen heeft, heeft ze het ticket gewijzigd om op 17 februari de prijsuitreiking te kunnen bijwonen. Waarom Sierra Leone, een land dat helaas vooral weer in de bekendheid staat omdat het ten prooi viel aan Ebola? En dat terwijl haar scriptie juist gaat over een politicus uit haar eigen land, Duitsland: de voormalige president van de Bondsrepubliek Christian Wulff, die moest aftreden na wat domme zetten, die in de Duitse en ook internationale pers breed werden uitgesponnen. Lütke Lanfer koos dit onderwerp omdat het actueel en een debat waard was, en omdat het nog niet eerder onderwerp van een studie was geweest.
Maar voordat ze haar master aan de Universiteit van Groningen begon, had ze al aardig wat internationale ervaring opgedaan, in Spanje, in België en ja, ook al in Sierra Leone, waar ze bij een microkrediet organisatie werkte. Niet voor niets ging haar bachelor over interculturele betrekkingen. Niet voor niets ook koos ze bewust voor Groningen vanwege het internationale aspect van de opleiding. Nog iets waar ze bewust voor kiest: de diepte in gaan. Graven, spitten. Wat ze in de toekomst ook gaat doen, ze wil het liefst focussen op één thema, één terrein. Ze sluit niet uit dat ze nog eens een proefschrift schrijft, hoewel ze ‘het contact met de echte wereld ook niet wil verliezen’.
Wat ze tot dusver gedaan heeft, als freelancer, als student of als werknemer, was eigenlijk altijd zo’n beetje op de grens van mediastudies, journalistiek, internationale betrekkingen en nog zo wat dingen. In Sierra Leone zal ze deels voorlichter zijn van een hulporganisatie, en deels als freelance journalist werken. Eén been in en één been buiten de journalistiek.
Dat geldt eigenlijk ook voor haar scriptie, waarvoor ze het onderwerp koos, niet alleen omdat het controversieel en actueel genoeg is om in ieders geheugen te staan, maar ook omdat het, in haar woorden, ‘de macht van de media’ illustreert en omdat daar, vindt ze, wel eens wat meer debat over mag zijn. Kort gezegd, had Wulff niet zo heel veel misdaan, hij was vooral dom geweest. Maar het feit dat hij moest aftreden na een campagne van niet alleen de Duitse boulevardpers, maar ook de kwaliteitskranten ‘laat op exemplarische wijze zien hoe media hun macht kunnen gebruiken of zelfs misbruiken. We spreken te weinig over de macht van de media, en media doen in dit opzicht te weinig aan zelfreflectie.’
Hanna Lütke Lanfer zou graag de aanzet geven tot een groot debat op dit terrein. Wellicht kan de Scriptieprijs Villamedia daar een handje bij helpen.
Praat mee