De worsteling van The New York Times met internet

Wie het onlangs gepubliceerde boek ‘Making News at The New York Times’ leest, krijgt echter een ietwat ander beeld. Dit boek schetst hoe The New York Times worstelt met het combineren van de aloude krantenjournalistiek met de nieuwerwetse internetjournalistiek.

Het boek is gebaseerd op het onderzoek dat de Amerikaanse mediaonderzoeker Nikki Usher uitvoerde op de redactie. Ze woonde vergaderingen bij, keek mee over de schouders van redacteuren en observeerde de werkprocessen op de redactievloer. Met als centrale vraag: hoe gaat de redactie om met de uitdagingen van het digitale tijdperk?

Vast staat dat het managment ­innovatie serieus neemt. Er wordt veel in geïnvesteerd: zo is er een afdeling research & development, een videoredactie en een team dat interactieve elementen maakt, zoals infographics, tijdlijnen en sound­slides.

Klinkt goed allemaal, maar – zo blijkt uit de observaties van Usher – desondanks liggen de prioriteiten op de werkvloer nog altijd bij het maken van de papieren krant. Het schrijven van artikelen voor de krant van morgen is de belangrijkste opdracht voor elke NYT-journalist. Het liefst een stuk dat op de voorpagina verschijnt, want dat wordt gezien als het hoogst haalbare.

Bij de meeste redacteuren zorgt internet eigenlijk alleen maar voor frustratie en werkdruk. Want behalve het schrijven van een artikel voor de krant van morgen, moeten ze zich nu ook bezig houden met snelle verslaggeving op de website en het bedenken van interactieve elementen voor hun internetpublicaties.

Het boek schetst de moeizame worsteling van het werken voor media met een andere snelheid en logica. De krant van morgen tegenover het onmiddellijke nieuws van nu. Een worsteling die veel vergt van de redacteuren en hun weinig voldoening oplevert.

Het onderzoek van Usher vond plaats in 2010 en – inderdaad – dat is al weer een tijdje geleden. Maar het onlangs gelekte rapport over de digitale strategie van The New York Times laat hetzelfde beeld zien. Beide publicaties bevestigen maar weer eens hoe lastig het is voor kranten om papier en online op een goede manier te combineren.