De week van… Margriet Brandsma

Twee dagen per week geeft Brandsma de eerstejaars les in journalistieke vaardigheden, daarnaast gaat ze ook een aantal ouderejaars begeleiden bij het afstuderen. Vooral het lesgeven aan eerstejaars ziet Brandsma zitten. ‘Eerstejaars zijn nog niet helemaal overtuigd van hun keuze. Veel studenten denken “is dit het eigenlijk wel”, het is leuk om te kijken of ik hen voor het vak kan winnen,’ aldus Brandsma.

De oud Duitsland-correspondente wil de studenten daarnaast graag bijbrengen dat de journalistiek heel erg in beweging is. ‘Tijdens de middelbare school maakte ik sportoverzichtjes in het weekend voor de regionale krant in Alkmaar. Vanuit het sportcorrespondentschap kon je zo verder doorstromen in de journalistiek, dat is nu niet meer zo,’ vertelt Brandsma. ‘Journalistiek is ook ondernemen geworden. Het is misschien een beetje “oma vertelt”, maar het is nog niet zo heel erg lang geleden dat je moest kiezen voor een richting. Forget it, nu moet je alles kunnen. En deadlines bestaan niet meer, die zijn er nu 24 uur per dag. Die romantiek van vroeger bestaat niet meer,’ aldus Brandsma.

Het werken als zelfstandige bevalt Brandsma goed. ‘Het geeft me vrijheid. Naar aanleiding van het telefoontje van Mesters kan ik zeggen “ja, dat ga ik eens een tijdje doen”. Dat is heel anders dan wanneer je een vaste baan hebt.’ Brandsma was de NOS niet zat en andersom ook niet, maar ze wilde graag het moment voor zijn. ‘Ik wilde niet het idee krijgen dat ik te lang gebleven was, daarom heb ik deze stap gezet. Bij de publieke omroep moest ik me aan bepaalde codes houden, je mocht geen commerciële dingen doen. Stel dat ik nu voor iets commercieels gevraagd wordt, dan kan ik bedenken of ik dat doe of niet. Die vrijheid bevalt mij erg goed.’