De potentie van Blendle
Je kon op Twitter gisteravond de digitale scene een zucht van verlichting zien slaken. Blendle, onze eigen iTunes van de journalistiek, krijgt 3 miljoen van de New York Times en Axel Springer! We gaan de wereld veroveren! Prachtig natuurlijk, maar ik ben vooral gebiologeerd door wat Blendle nog niet doet. Wat is de potentie?
Allereerst, ik heb met mezelf afgesproken om in deze column geen onvertogen woord over de startup te schrijven. Ik heb me wel eens licht kritisch uitgelaten op de uitvoering, maar ik wil zo graag eens onbekommerd bewonderen. Natuurlijk is Blendle geen briljant nieuw idee, we praten in de journalistiek al 15 jaar over zo’n model. Maar waar vele congressen gevuld zijn met geklaag over businessmodellen doen Blankesteijn en Klöpping het gewoon. Dát is innovatie. Geen woorden maar data.
Heden ten dagen is Blendle eigenlijk een simpel product. Je kunt er door edities van kranten en tijdschriften bladeren, en ze worden er aangeraden door je vrienden in social media. De echte magie schuilt niet in het idee of de uitvoering: Blendle slaagde erin de traditionele uitgeverijen naar binnen te trekken. Die overtuigingskracht is het ware genie.
De potentie van Blendle is daarmee enorm, juist als er andere bundelingen ontstaan. Een sportkatern, samengesteld uit de 3 beste kranten, zal zeker scoren. Een gecureerde leeslijst van The Daily Show of Luyendijk, ik zou het geweldig vinden. Hele slimme gepersonaliseerde recommendation algoritmes die precies weten welke kwaliteit ik moet lezen, het zal van Blendle een wereldwijde hit maken. Foto’s, video’s. Wat te doen?
Die volgende fase biologeert me. Want Blendle is een van de weinige succesvolle startups die nog aan het begin staat van zijn potentie. Snapchat is Snapchat, het is wat het is. Blendle is inhoudelijk jonger, het kan nog zoveel kanten uit. Zoveel potentie nog ongerealiseerd.
De cruciale vraag is echter: zal Blendle in staat zijn om de aangesloten uitgevers te overtuigen dat hun materiaal gemixt moet worden met dat van anderen? Kunnen ze de koppen promoten in social media, zonder last te krijgen van hun leveranciers die ook een online distributiestrategie hebben? Zullen ze last krijgen van die traditionele sector waar ze zo afhankelijk van zijn? Wordt hun snelheid die van de traagste schakels?
Saillant voorbeeld: tegen middernacht, 2 uur nadat het nieuws over Blendle bekend werd, bevatte de webkiosk nog geen enkel artikel over zichzelf. Ook niet in de rubriek ‘Realtime’. Social media ontplofte, maar de jongens van print waren nog bezig. En Blendle moest geduldig wachten.
Erik van Heeswijk
CEO CleverLions.com
Volg me op Twitter of Facebook als je ook tussendoor op de hoogte wil blijven:
Twitter.com/erikvh
facebook.com/erik.vanheeswijk
Praat mee
5 reacties
Elmar Veerman, 27 oktober 2014, 09:15
Ja, er kan nog veel aan ontwikkeld worden. Maar ik denk dat Blendle pas echt succesvol wordt als de prijzen een factor 10 dalen - of je een soort daglimiet krijgt, all you can read voor 2,50 per dag ofzo. Zodat je als lezer helemaal niet meer aan geld hoeft te denken. Dat kan best, bij aanhoudende groei. En dan wordt het voor kranten ratiojneel om te stoppen met het gratis aanbieden van hun (hele) artikelen.
Overigens wordt het hoog tijd voor een concurrent van Blendle, anders zitten we straks met een gevaarlijke monopolist.
Dolf Rogmans, 27 oktober 2014, 09:36
Ik denk dat Erik een interessant punt heeft. Als uitgevers en andere rechthebbenden (!) zouden toestaan dat met artikelen in Blendle anderen nieuwe uitgaven zouden worden gemaakt, dan kan Blendle een echte vlucht nemen.
Google heeft eerder geprobeerd zoiets op te zetten samen met uitgevers - een platform om content te (her)bundelen en verkopen -, maar die vertrouwen de zoekgigant niet helemaal.
Ook daarom is het slim van Springer en The New York Times om in Blendle te stappen. Stel dat het Nederlandse duo Blankesteijn en Klöpping echt de basis leggen voor een nieuw distributieplatform voor betaalde content, dan kun je er maar beter deels eigenaar van zijn dan alleen maar van afhankelijk. Die les hebben deze uitgevers denk ik wel geleerd.
Het kan snel gaan, laat de recente geschiedenis van bijvoorbeeld Google en Facebook zien. Zo bezien is drie miljoen een koopje ;-).
JJ Heij, 27 oktober 2014, 10:11
Zo’n toestemming is afhankelijk van de vraag of je rechten op artikelen op voorhand af kunt kopen, zoals het bij Spotify, Deezer, Netflix en zo meer daarvan afhankelijk is. Dus dat kan. Maar het kan niet zonder Amerikaans venture capital of grote techbedrijven, want verder heeft behalve een paar Arabische sjeiks en Russen van het wonderlijke soort niemand in de wereld er genoeg geld voor. En die kopen liever voetbalclubs :-)
Hay Kranen, 27 oktober 2014, 14:41
Eens dat er nog veel potentie in Blendle zit, minder eens dat de uitvoering geen “magie” bevat. Ik denk dat je dan ten onrechte suggereert dat de enige innovatie van het product ‘m zit in de overredingskracht richting de uitgevers, en dat dus iedereen iets dergelijks “simpel” had kunnen bouwen.
Dat lijkt me niet het geval. Simpele uitziende producten zijn zelden simpel om te bouwen, denk aan de zoekmachine van Google of de iPhone van Apple. Supersimpel en door iedereen te gebruiken, maar wel gebouwd met heel veel werk van hele slimme mensen.
Dat de sites van de meeste kranten en andere publicaties bij lange na nog niet zo lekker werken als Blendle bewijst wel dat er echt wel wat ‘magie’ nodig was om dat allemaal voor elkaar te krijgen.
Júist de goede combinatie van de drie dingen die je noemt (idee, uitvoering, samenwerkingen met de uitgevers) is volgens mij de reden van het succes.
Erik van Heeswijk, 6 november 2014, 11:41
@Hay, als ik suggereer dat ik het design niks of triviaal vindt, is dat een verkeerde suggestie. Het is vakkundig gedaan en draagt zeker bij aan het succes. Het sterkste is inderdaad de eenvoud, knap dat de makers zich hebben weten in te houden. Maar ik beschouw em inderdaad niet als ‘magisch’.