De gevolgen van doodsbedreigingen aan het adres van misdaadjournalist Paul Vugts
Misdaadjournalist Paul Vugts vertelt in Het Parool over de tijd dat hij de zwaarste denkbare beveiliging kreeg omdat hij doodsbedreigingen had ontvangen. Een half jaar lang woonde hij met zijn vriendin in een safehouse, werd hij beschermd door de Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging (DKDB) en waren ze hun privacy kwijt.
Vugts, werkzaam voor Het Parool, had in juli 2017 het boek ‘Afrekeningen’ geschreven, over de onderwereldoorlog op straat en in de rechtszaak. Weken na de presentatie kwam er van verschillende kanten informatie dat de doodsbedreigingen aan zijn adres menens zijn.
Vugts zegt in Het Parool zich bewust van de beroepsrisico’s, maar voor zijn vriendin is dat een ander verhaal. “Krijgt ze instructies over hoe verdachte figuren op te merken en af te schudden. De suggestie dat ze onderweg onverwacht uit de trein moet stappen om te kijken wie ‘meekomen’. Die trein dan laten schieten, kijken of de ‘meekomers’ blijven hangen en pas weer instappen als dat niet zo blijkt te zijn.” De misdaadjournalist is duidelijk onder de indruk van hoe zijn vriendin omgaat met het feit dat ze ineens in een beschermingsprogramma zitten. “Mijn vriendin. Wat fantastisch gaat zij met het hele gelazer om. Nuchter, koel. Cool. Vooral: ze dóet niet cool, gelukkig, want het zou buitengewoon onverstandig zijn je groot te houden. Ze is het.”
Privé-dingen doen wordt moelijk in een beschermingsprogramma, maar het is niet onmogelijk. “De mantra van de beveiligers: ‘Zeggen jullie wat je graag wilt, ook privé, dan kijken wij wat we kunnen regelen’, dringt steeds beter door.” Vugts heeft respect voor de DKDB. “Petje af voor de energie (en extreem lange werkdagen) die de DKDB in die combinatie van werk- en privéprogramma steekt. Vrijwel niets is te veel gevraagd. Na een lange werkdag én die avondwedstrijd van Willem II zoeken we op de terugweg midden in de nacht iets te eten voor mijn vriendin, omdat haar avondmaaltijd karig was. Ook in die taak leggen de beveiligers eer, ook op dit uur.”
Maar toch. “Was het voor een dagje, dan was het een intrigerend spektakel. Nu het voor onbepaalde tijd is, gaat de lol er snel af. Vanaf de eerste dag van onze beveiliging ben ik bezig met de laatste. Hoe kom ik hier ooit van af?” In overleg, en met diverse controles, is dan eindelijk dat moment daar dat de beveiling wordt opgeheven. “Nu ben ik er diep van overtuigd dat het verantwoord is het ‘restrisico’ te nemen, zoals de specialisten het uitdrukken. Het mag vreemd klinken, maar het voelt zo.”
Lees ook: Paul Vugts over de kunst om eerlijk en onpartijdig te blijven (19 augustus 2017)
Praat mee