‘De Corrie’ ontmoet Follow the Money op het voetbalveld. Het lijkt amateuristisch, maar het is bloedserieus

In de dagen en weken voorafgaand aan de wedstrijd werden al speldenprikjes uitgedeeld. Het team van FTM stuurde per post een kalender aan de redactie van De Correspondent met daarop – onder andere – een foto van Rutger Bregman en Eric Smit in voetbalteunue, met daarboven de tekst ‘De meeste mensen scoren niet’.

Op de kalender zijn enkele datums al ingevuld met afspraken zoals ‘Heidag’ en ‘Rob’s BMW naar de garage’. Op hun beurt stuurde De Correspondent-redactie FTM foto’s van beider hoofdredacteuren met de tekst ‘OneLove’ erbij, vergezeld van een taart. Bijna niemand op de redactie durfde de taart te eten, in angst voor wat er mogelijk zou zitten. Precies wat de ‘Corrie’ wilde, naar later bleek.

De goedmoedige pesterijen zijn een traditie. Voorafgaand aan de vorige wedstrijd ontving De Correspondent een pakket met pleisters en zakdoekjes.

De Weergoden zijn de speler goedgezind. De hele week is grijs en druilerig, op vrijdagmiddag breekt de zon door. Het is perfect voetbalweer: zonnig, maar niet té warm. Spelers en toeschouwers smeren elkaar al snel in met zonnebrandcrème.

‘Zij hebben wél tijd’
Op twee velden wordt er warmgelopen. Het treffen mag amateuristisch klinken, maar kosten noch moeite zijn gespaard. Het team van De Correspondent rent rond in voorgedrukte T-shirts. ‘Bij de Corrie hadden ze wél tijd om T-shirts te bestellen, want ze zitten daar hele dagen niks te doen’, zegt een vrouwelijke supporter. Langs de lijn dragen supporters van FTM T-shirts met de tekst ‘I follow the money because I give a fuck’.

Follow the Money moet het doen met witte shirts, waar in verschillende vormen ‘FTM’ is opgeschreven. Soms met viltstift, waardoor de letters vervagen. Enkele spelers lopen ook rond met ‘FT’ op hun rug, de afkorting van de Financial Times. ‘We hebben tot diep in de nacht zitten knutselen’, zegt een FTM-supporter. 

Voor de neutraliteit zijn onafhankelijke scheidsrechters paraat. Ze staan het merendeel van de tijd langs het veld met hun oordopjes in en de blik op hun telefoons. De spelregels gaan dus al snel overboord.

Chaos
Al vlak na het eerste fluitsignaal is de chaos compleet. Niemand lijkt te weten waar hij of zij moet spelen en wat de stand is. Vanaf de zijlijn wordt er direct geschreeuwd alsof beide redacties volledig bemand zijn door voetbalexperts. ‘Naar voren! Harder! Pak ‘m! De zijkant! Achter je!’

Na amper twee minuten ligt de eerste speler op de grond. ‘Schwalbe!’, schreeuwt men, tot algauw de conclusie volgt dat er toch wel iets aan de hand is. De tegenstander helpt de gewonde speler weer omhoog. Geen toneelspel: een gescheurde kruisband, blijkt later.

Zij hebben wel ‘the money’, treurt een supporter van De Correspondent

De wedstrijd is nog amper een paar minuten oud als er een supermarktkarretje vol bier, wijn en chips wordt aangereden door het team van FTM. ‘Zij hebben wel the money’, treurt een supporter van De Correspondent, die kort daarna witte wijn uit een thermosfles in een kartonnen koffiebekertje giet.

De twee teams mogen op het veld dan wel rivalen zijn, maar langs de lijn blijkt dat ze hun alcoholvoorraad gewoon delen. Erg milieuvriendelijk zijn supporters en teams overigens niet, want de lege plastic blikjes worden overal en nergens achtergelaten. ‘Moeten we die niet inzamelen, iets met milieu en zo?’‘Pleur het maar ergens neer.’

Slackers
Op het veld wordt er steeds fanatieker gevoetbald, her en der wordt er soms een duw of een por uitgedeeld. Langs de lijn staan verschillende medewerkers van FTM driftig updates te tikken in het speciale Slackkanaal dat de redactie van FTM voor de derby in het leven heeft geroepen.

‘Het is 4-0’, schrijft iemand. ‘Maar 5-0 kan ook, we weten ’t niet.’ ‘Pak de babyboomers!’, schreeuwt een redacteur van De Correspondent naar het veld.

‘Waar is Rob Wijnberg eigenlijk?’, is een veel gestelde vraag langs de lijn. Niemand die het weet. ‘Hij is aan het schrijven…’ ‘Maar waarom nu?’ Als dezelfde vraag over FTM-hoofdredacteur Eric Smit wordt gesteld, komt hij aanlopen.

Zodra het eerste blikje bier open is, verandert Smit in een fervent supporter. Hij schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. Als redacteur Hugo namens FTM scoort, schreeuwt Smit: ‘Ik verleng je contract!’.

Enkelbanden
Waarom doet Smit zelf niet mee? Bij het voetballen, een jaar of tien geleden, scheurde hij tweemaal zijn enkelbanden. Voetballen doet hij niet meer, maar daarom is hij nu commentator. FTM staat ondertussen op beide velden voor. ‘Doorspelen, dan kunnen we bier drinken’, schreeuwt iemand.

‘Competitief voetbal’, zegt Smit met een grijns richting veld, ‘daar houd ik van’. Uiteindelijk is het ook makkelijk praten, zegt een supporter die net een biertje opentrekt.  ‘Wij kunnen lullen en zuipen, op het veld moeten ze werken.’

De teams wisselen in hoog tempo – er zijn meer spelers dan er plek is in een elftal. Uitgeput vallen ze na een wissel soms letterlijk ter aarde. Iedereen krijgt een biertje aangeboden.

Uitgeput
‘Je hebt ook bijna geen tijd om adem te halen’, zegt een speler die net van het veld komt en inderdaad letterlijk naar adem hapt. ‘Het gáát maar door.’

De Correspondent is zich inmiddels bewust van de achterstand, toch houden ze de moed erin. ‘Kill them with kindness’, is het motto van het team – zo klinkt het langs de lijn. Anderzijds klinken – over en weer – af en toe suggesties zoals ‘schop ‘m meer’.

Ondanks sportieve competitie mengen de toeschouwers van beider teams prima. ‘Met welk verhaal ben jij bezig?’ of ‘Ik vond dat zo’n leuk verhaal van jou…’.

Finale
Uiteindelijk blijkt dat FTM het winnende team is, maar er volgt nog een ‘vriendschappelijke finale’. ‘Ik vind het nog wel leuk om twintig minuten tegen schenen te schoppen’, zegt een speler net voordat hij het veld opgaat. 

Aldus stijgt de spanning. Er wordt gevloekt, geschreeuwd en aanwijzingen gegeven waar ze in Studio Sport nog wat van kunnen leren. ‘ACHTEEEER! HAAARDEEEER! LIIIINKS!’. Het gebrul overstemt soms het naastgelegen voetbalveld, waarop de Amsterdamse nepobaby’s van de toekomst voetballes krijgen.

Festival
De zakken chips, die eerst grotendeels onaangeraakt bleven, vinden nu de drankvoorraad snel slinkt gretig aftrek. In de voorjaarszon vloeit het bier en de wijn rijkelijk, al heeft niemand aan een manier om de alcohol te koelen gedacht. ‘Beetje net zoals op een festival, lauw bier en veel geouwehoer’, zegt iemand.

Terwijl de laatste minuten aanbreken, is het voor sommigen nog steeds onduidelijk wie welk potje nou won. Smit is van het schreeuwen inmiddels overstapt op het slaan tegen het hek als wijze van support.

Op het veld worden er nog wat tandjes bijgezet. De spelregels zijn officieel uit beeld. De aandacht van de scheidsrechter is elders. Er wordt geduwd, getrokken, gepord. Maar als iemand valt is daar ook de tegenstander om hem weer overend te helpen.

Slagveld
Follow the Money wint uiteindelijk met 5-3. ‘Het was een slagveld’, sputtert een speler die meer kruipend dan lopend het veld afkomt. De spelers schudden elkaars handen: ‘Goed gespeeld’.

Een paar minuten later wordt de beker overhandigd. De aanvoerder van het winnende team moet er een shotje bier uit drinken onder een wansmakelijk ‘gátverdamme!’

Je zou bijna vergeten dat je op ‘de onderzoeksderby’ was, tot de aanvoerder op de picknicktafel klimt en uitschreeuwt dat we ‘meer aandacht moeten geven aan PFAS’. Alle aanwezigen juichen. De derde helft wordt voortgezet op de redactie van FTM aan de Overtoom. De winst stijgt sommigen naar het hoofd. ‘Kunnen we geen platte kar huren en over de Overtoom rijden?’, vraagt iemand.

‘Gast, we zijn in Amsterdam, niet in Eindhoven.’

Tekst en reportage door Rutger de Quay, fotografie door Vera de Vries.