Bloggende havenmeester

Als schrijvend freelancer zat hij ‘steeds vaker in z’n eentje te ploeteren’, zegt Ad Moerman. ‘De meeste interviewtjes deed ik telefonisch in plaats van de paden op de lanen in, ergens op af te gaan om iemand te spreken. Ik begon het te missen om onder de mensen te zijn.’
Sinds begin dit jaar combineert hij de journalistiek met het havenmeesterschap van Culemborg. ‘Nu zit ik elke dag volop tussen de mensen en heb babbeltjes met iedereen.’
Hoe wordt een journalist havenmeester? ‘Ik ben als kanoër al meer dan twintig jaar actief lid van onze watersportvereniging De Helling. Vorig jaar heeft de vereniging het beheer van de haven overgenomen van de gemeente. Het leek hen wel een goed idee als ik havenmeester werd.’
Het kwam hem ook wel goed uit, zegt hij eerlijk: ‘Tot 2011 ging het freelancen prima. Daarna vielen er wat klussen weg en er kwam weinig bij dus ik kwam wat ruimer in m’n tijd te zitten.’ Beide banen zijn goed te combineren, merkt hij. ‘De grootste drukte bij de haven zit in de zomer. Dan verschijnen de bladen waar ik voor schrijf, juist minder vaak.’
Het havenmeesterschap ligt zelfs een beetje in het verlengde van de journalistiek, vindt hij: ‘Je hebt met veel mensen te maken, vaak met tegengestelde belangen. Ik houd alles in de gaten, doe aan hoor- en wederhoor en neem dan een beslissing.’
Hij schrijft als havenmeester twee, drie keer in de week een inmidels veelgelezen blog (zie www.jachthavenculemborg.nl) ‘en daar google ik een plaatje bij’. Over de Engelse zigeunerfamilies (‘travelers’) die de camping aandoen, over het a-sociaal dumpen van afval, over passanten die zonder te betalen weg willen varen. ‘Ik houd iedereen op de hoogte van wat ik doe, wat er volgens mij goed en niet goed gaat en soms houd ik ze een spiegel voor.
We zijn met veel vrijwilligers, een bestuur, een assistent-havenmeester, honderden gebruikers. De haven is nu van ons allemaal. Daar moeten we met z’n allen ook naar handelen. Dat gevoel wil ik versterken.’
Praat mee