345.000 volgers op Instagram

Bijna 350.000 volgers heeft de 37-jarige Claire Droppert op Instagram. ‘Enorm veel’, zegt ze. ‘Daar moet je niet te lang over nadenken wanneer je op het punt staat een nieuwe foto te posten.’ Wat een jaar of vier geleden startte als een leuke creatieve uitlaatklep voor de fotograaf, is inmiddels uitgegroeid tot een ultiem podium om de wereld te laten zien wat ze doet. De haar kenmerkende, in simpliciteit uitblinkende, vaak Hollandse landschappen worden duizenden keren geliked door mensen van over de hele wereld. De foto’s maakt ze vrijwel altijd tussen de bedrijven door, niet zelden gewoon in en rond haar woonplaats Rotterdam. ‘Deze bijvoorbeeld’, zegt ze terwijl ze wijst op een beeld van twee paarden die worden weerspiegeld in een watertje, ‘’s Ochtends vroeg onderweg naar de kinderboerderij.’

Want zo begon het. Onderweg naar de kinderboerderij of het strand zag Droppert de mooiste plaatjes voorbij komen. ‘Maar ik had mijn spiegelreflexcamera niet altijd bij me. Dat is best een groot ding met alle bijbehorende lenzen en apparatuur.’ Toen Instagram zich aandiende stapte ze daarom snel in. Haar iPhone had ze altijd bij zich, in haar zak. Destijds was fotograferen met je mobiel nog een beetje taboe onder serieuze fotografen. ‘Daarvan hoorde ik vaak: “Ja, ja. Filtertje eroverheen en dan is het leuk. Niks voor mij.” Maar ik had die drempel niet. Ik zag zoveel inspiratie, talent en mooi beeld, dat ik het zelf ook meteen wilde gebruiken.’

Want het is niet de apparatuur die het beeld maakt, maar de manier waarop de fotograaf naar dingen kijkt, is Dropperts filosofie. ‘Met het simpelste wegwerpcameraatje kun je nog steeds mooie beelden maken.’ Het enige verschil met professioneel fotograferen is dat je rekening moet houden met de beperkingen van je apparatuur. ‘Met een gewone camera kun je alles. Met je mobiel niet. Je scherpte-diepte is anders, je kunt er geen lenzen opzetten, de kwaliteit is lager. Maar die beperkingen zijn juist de uitdaging. Je moet van alles willen uitproberen, daar word je creatiever van.’

Inmiddels is het taboe wel zo’n beetje geslecht, gelooft Droppert. ‘Ook professionele fotografen zien er inmiddels de voordelen van. Steeds vaker posten ze beelden van hoe ze te werk gaan, geven een kijkje in de keuken van hun praktijk. Persfotografen staan natuurlijk altijd op de eerste rij, mensen zijn daar nieuwsgierig naar, daar kun je handig gebruik van maken. Het kan je een enorm bereik opleveren en veel interactie. Dat vind ik zo leuk aan Instagram:  je kunt delen, taggen, je krijgt leuke feedback. Dat inspireert en motiveert mij enorm.’

Zelf gebruikt Droppert Instagram als een ‘verlengstuk’ van haar dagelijkse werk als fotograaf. Net als op Instagram heeft ze zich in haar professionele fotografie toegelegd op landschapsfotografie; haar passie sinds ze als klein meisje met een oude Pentax het onweer stond te fotograferen vanuit het zolderraam van haar ouderlijk huis.  ‘Instagram heeft ervoor gezorgd dat ik beter vindbaar ben als fotograaf. Daar kunnen mensen ook meteen zien wat ik doe. Ik post er zo af en toe ook wat van mijn “gewone” werk, met een linkje naar mijn website erbij.’

Of het zich uiteindelijk ook in geld uitbetaald, is moeilijk te zeggen. Of Droppert klussen krijgt omdat opdrachtgevers haar kennen van Instagram of van haar reguliere werk, weet ze niet. ‘Ik denk dat het een wisselwerking is.’ Onlangs ging ze wel op een tripje naar Catalonië, op uitnodiging van het verkeersbureau ter plaatste, omdat haar feed was opgevallen. Tegenprestatie: vanuit haar expertise foto’s van het gebied posten. ‘Redelijk ongedwongen allemaal.’ Ook biedt ze haar Instagram-beelden aan op platforms die het als kunst verkopen, zoals Hashpics en Society6. ‘Dat doe ik sinds kort, gewoon om het uit te proberen. Ik ben benieuwd of er überhaupt interesse voor is. Ik probeer altijd alles uit. Wie het niet probeert, weet het nooit.’