Social media

Nog wel. Onderzoek uit 2010 en 2012 laat zien dat social media destijds nauwelijks invloed hadden op het verloop van de verkiezingen. Wetenschapper Sanne Kruikemeier rekent ons voor dat we niet te veel moeten verwachten van de effecten van social media op de verkiezingen van 15 maart. Althans, zij is zo ver nog niet. Onderzoek laat nog niet zien dat…

Maar de praktijk wel. Niet alleen Kooistra rept over de explosieve groei van de inzet van social media en het enorme bereik dat GroenLinks zo opbouwt. Een filmpje van voorman Jesse Klaver wordt zomaar één miljoen keer bekeken.

Ook Wouter de Winther, parlementair chef bij De Telegraaf, ziet de effecten van social media op zijn werk. Niet alleen tijdens de verkiezingen trouwens. Het zijn herkenbare geluiden: politici passeren journalisten en bereiken zélf hun kiezers wel. En het publiek weet journalisten inmiddels ook rechtstreeks te vinden. Met complimenten en minder goed bedoeld opmerkingen. 

De Winther sluit zich goeddeels af voor die discussie en constateert dat social media eigenlijk niet zo sociaal zijn. ‘Gebruikers verkeren niet zelden in een eigen veilige werkelijkheid van volgers en gevolgden, de ogen sluitend voor wat zich buiten de veilige haven van het eigen gedachtegoed manifesteert’.

Mijn conclusie uit de drie verhalen in ons dossier over de verkiezingen is dat het werk van journalisten echt veranderd is. Veel minder feitjes aandragen of meningen verspreiden. Daarvoor zijn er nu andere kanalen. Maar wel controleren en context leveren. En als ik de media nu volg is dat precies aan de gang. Een zege voor de journalistiek lijkt mij.